คมแฝก
ตอนที่ 4
แสนโยนความผิดทุกอย่างให้เป็นความผิดของกัลป์ เช้าวันต่อมาจึงบุกไปร้านกาแฟของปานกับแจ้สถานที่ที่เขาเชื่อว่าให้ความช่วยเหลือกัลป์กับพวกมาโดยตลอด
ปานโดนแสนซ้อมอย่างหนักโทษฐานเข้าข้างกัลป์ ตะเภาทนไม่ไหวถลาไปขวาง
“มันมากไปแล้วนะนายแสน คิดว่าบ้านเมืองไม่มีกฎหมายหรือไง”
“อย่าคิดว่าฉันโง่นะตะเภา ฉันรู้ว่าเธอให้การช่วยเหลือไอ้กัลป์กับพวก...และฉันก็ทนมาพอแล้ว!”
แสนแหวจบก็หันไปประกาศต่อหน้าพวกชาวบ้านที่มามุง
“ดูไว้ให้ดี...นี่คือตัวอย่างของคนที่ให้ที่คุ้มกะลาหัวหรือให้ความร่วมมือกับไอ้กัลป์!”
รองเพชรได้รับแจ้งว่าพวกแสนไปอาละวาดร้านกาแฟของปานกับแจ้จึงนำลูกน้องไปปราบ แต่หมวดนิตย์สายของแสนที่โรงพักก็ปลอมตัวเป็นสิงมอเตอร์ไซค์ปริศนาปาระเบิดใส่พวกรองเพชรจนบาดเจ็บสาหัส
ตะโพนสัปเหร่อประจำเมืองได้ยินพวกชาวบ้านซุบซิบเรื่องแสนก็รีบไปบอกสามสหาย...กัลป์ เพลิง และองอาจ ซึ่งซ่อนตัวในหลุมหลบภัยบ้านของเขา สามหนุ่มรีบตามไปดูแต่ไม่ทันการณ์เสียแล้ว พวกแสนทำลายข้าวของในร้านกาแฟและซ้อมปานกับจงอางจนแทบยืนไม่อยู่
แสนไม่ยี่หระสายตาเกลียดชังของพวกชาวบ้าน ประกาศทิ้งท้าย
“พวกเอ็งจำไว้ให้ดี ใครคิดต่อต้านแสน ราชสีห์ มันจะต้องโดนแบบนี้...ที่นี่เป็นแผ่นดินของราชสีห์ ที่นี่... แสน ราชสีห์ คือความถูกต้อง คือชีวิต คือความยิ่งใหญ่ที่ทุกคนต้องน้อมรับ!”
ooooooo
กว่าสามสหาย...กัลป์ เพลิง และองอาจจะถึงร้านกาแฟของปาน แสนก็ไปไกลแล้ว ทิ้งไว้เพียงความคับแค้นใจและความเจ็บปวดของทุกคน โดยเฉพาะตะเภาที่ทำอะไรไม่ได้
กัลป์กราบขอโทษปานกับทุกคนที่ทำให้เดือดร้อน เขาส่งสายตาให้เพลิงกับองอาจและประกาศจะออกจากเมืองพลและจะไม่กลับมาอีก!
จงอางที่ถูกพวกแสนซ้อมจนหน้าบวมไม่ยอมพยายามคัดค้าน แต่พวกกัลป์ยืนยันไม่เปลี่ยนใจ ปานต้องออกหน้าขอให้พวกกัลป์ทบทวนใหม่ เพราะเขาไม่ได้เกรงอิทธิพลของแสน ราชสีห์ แม้แต่น้อย
“จงอางมันพูดถูกแล้วไอ้กัลป์ เมืองพลต้องมีคนกล้าสู้กับไอ้แสน ต้องมีคนสั่งสอนมันซะบ้างว่าแผ่นดินนี้เป็นของคนไทยทุกคน...ไม่ใช่ของตระกูลราชสีห์”
“แต่พ่อปานอาจถูกมันเล่นงานอีกก็ได้นะ”
“ก็เอาสิวะ...ครอบครัวข้าอยู่ที่นี่มากี่ชั่วคนแล้ว ถ้าอยู่อย่างไทไม่ได้...ข้าขอตายดีกว่า!”
สถานการณ์เมืองพลไม่ค่อยดีนัก รองเพชรบาดเจ็บสาหัสต้องพักฟื้นที่โรงพยาบาล แสนฉวยโอกาสนี้ตัดไฟต้นลมสั่งเหล่าสมุนให้จัดการติดต่อผู้ใหญ่ในพระนคร
“แจ้งว่า แสน ราชสีห์ ต้องการให้แต่งตั้งตำรวจรักษาการแทนรองเพชรด่วนที่สุด”
“ใครครับนาย”
“หมวดนิตย์...ตำรวจซื่อสัตย์ ใจซื่อมือสะอาด เชื่อฟัง แสน ราชสีห์ อย่างไม่มีบิดพลิ้ว!”
อัญชันยังไม่รู้เรื่องคำสั่งพิเศษของพี่ชาย แวะไปเยี่ยมรองเพชรด้วยความรู้สึกผิด ตำรวจหนุ่มรักษาการณ์เมืองพลเห็นหน้าน้องสาวคนเดียวของแสนแล้วถอนใจยาว มองกระเช้าผลไม้ในมือเธออย่างระแวดระวัง
“ทานได้ค่ะ รับรองว่าไม่มียาพิษ”
“ผมรู้ว่าคุณไม่ใช่คนแบบนั้น ใครๆก็บอกผมว่าคุณไม่เหมือนพี่ชายของคุณ”
“ท่านรองคงไม่คิดนะคะว่าพี่แสนอยู่เบื้องหลังแผนลอบฆ่าท่านรอง”
“ผมพูดอะไรโดยไม่มีหลักฐานไม่ได้ ผมหายดีเมื่อไหร่ ผมต้องตามล้างตามล่าไอ้คนบงการแน่นอน!”
