คมแฝก
ตอนที่ 4
กัลป์เพ้อเพราะพิษไข้ อัญชันต้องหักห้ามใจอย่างหนักไม่ให้หวั่นไหว หันไปคว้าผ้าชุบน้ำหมาดๆมาเช็ดตัวลดอุณหภูมิให้จนความรักและความผูกพันที่ถูกฝังมานานค่อยๆเผยตัว
“ทำไมความรักระหว่างเรามันถึงเต็มไปด้วยความทุกข์ขนาดนี้ ฉันไม่อยากเสียน้ำตาให้คุณอีกแล้วกัลป์”
น้ำเสียงอันคุ้นเคยทำให้กัลป์นอนกระสับกระส่าย ยกมือเปะปะไปคว้ามืออัญชันมากุม พึมพำเสียงแผ่ว
“อัญชัน...ผมรักคุณ”
คำบอกรักของเขาทำให้อัญชันใจสั่น ความรู้สึกที่เคยเก็บกดไว้เอ่อล้นอย่างช่วยไม่ได้
“กัลป์ขา...ได้ยินฉันไหม จำเสียงอัญชันคนนี้ได้ไหม”
กัลป์ยังจมกับฝันร้าย นอนพลิกตัวไปมาเพ้อถึงความแค้นที่มีต่อแสน อัญชันใจอ่อนยวบ สงสารเขาจับใจที่ต้องทุกข์ทรมานนานหลายปีเพราะความแค้นของพี่ชายคนเดียว
“คุณสูญเสียเพราะพี่แสนมามากแล้ว กัลป์...ฉันจะอยู่ข้างคุณ”
อัญชันเอ่ยทั้งน้ำตา กัลป์ยังไม่รู้เรื่อง ฝันร้ายที่ฝังหัวมานานทำให้เขาโพล่งออกไป
“ไอ้แสน...มึงฆ่าพ่อกูทำไม...รอก่อนนะ วันนึงฉันต้องหาทางช่วยแม่กับกระรอกให้ได้...ดอกไม้ฉันขอโทษ”
ชื่อของดอกไม้เมียเก่าของกัลป์ทำให้อัญชันตัวชา อารมณ์อ่อนหวานที่เพิ่งฟื้นตัวหายวับเหลือไว้เพียงความจริงอันแสนเจ็บปวดว่าเขาไม่ได้เลือกเธอ...
ooooooo
ความหลังอันเจ็บปวดเล่นงานอัญชันอีกครั้ง หญิงสาวไม่อาจฝืนทนมองหน้ากัลป์ต่อไปจะกลับไปพักก่อน เพลิงซึ่งรับหน้าที่เฝ้าระวังตรงระเบียงบ้านพักมองมางงๆ
“จะกลับแล้วเหรอครับ ไม่อยู่รอให้เขาฟื้นก่อนเหรอ”
อัญชันส่ายหน้าแต่ไม่ยอมบอกเหตุผล ได้แต่ฝากฝังเขาทิ้งท้าย “อีกไม่นานพี่แสนจะต้องพลิกแผ่นดินตามหาพวกนายกับกัลป์ เฝ้ากัลป์ไว้ที่นี่อย่าเพิ่งออกไปไหนตอนนี้...ฉันฝากนายดูแลเขาด้วย”
การคาดเดาของอัญชันไม่เกินจริงเลย มั่นกับขวานลูกสมุนเอกของแสนจำได้คลับคล้ายคลับคลาว่ารถที่มาช่วยพวกกัลป์เหมือนรถของอัญชัน แสนบุกไปค้นบ้านของน้องสาวสุดที่รักทันที ลำดวนร้อนใจมากพยายามถ่วง เวลาทุกทางจนหวิดจะถูกทำโทษถ้าอัญชันจะไม่โผล่มาขวางทันเวลา
อัญชันทำทีเพิ่งอาบน้ำเสร็จตามที่ลำดวนอ้างกับแสน ก่อนแสร้งทำโกรธขึ้งกลบเกลื่อนพิรุธของตัวเอง
“พี่แสนมีอะไรถึงเอาสมุนบุกมาที่นี่ ฉันเคยบอกแล้ว ฉันชอบอยู่เป็นสัดส่วน ไม่ชอบให้ใครมายุ่มย่าม”
“พี่ก็ไม่ชอบให้ใครมายุ่มย่ามเรื่องของพี่เหมือนกัน ...โดยเฉพาะคนของอัญชัน”
แสนหมายถึงเพลิง คนขับรถของอัญชันที่เขาสงสัยว่าอาจช่วยกัลป์ไว้
“ฉันนึกว่าพี่กับนายเพลิงคุยจบไปแล้วตั้งแต่วันก่อน....มีอะไรอีกเหรอคะ นายเพลิงไปรู้ไปเห็นเรื่องอะไรของพี่”
อัญชันตัดสินใจย้อนถามตรงๆ อยากรู้ปฏิกิริยาของพี่ชายว่าจะทำเรื่องร้ายกาจจริงแบบที่กัลป์บอกหรือไม่ แสนชะงักไปอึดใจ เริ่มร้อนตัวกลัวน้องสาวจะรู้เรื่องขนอาวุธสงคราม
แสนยังปิดปากเงียบ อัญชันยิ่งสงสัยรุกหนัก
“พี่ยกพวกมาค้นถึงบ้านฉัน นายเพลิงคงไปทำเรื่องเลวๆขัดใจพี่แสน ฉันในฐานะน้อง ควรจะรู้เรื่องทั้งหมดนะคะ”
“ไม่มีอะไร...พี่ก็แค่เป็นห่วง...ตอนนี้ในเมืองพลมีคนแปลกหน้าเข้ามาอยู่เยอะ ไม่อยากให้อัญชันประมาท”
อัญชันแสร้งยิ้มหวาน แสนมองมาอย่างไม่ไว้ใจแต่ไม่อยากซักไซ้ให้ผิดสังเกต
“ถ้าอัญชันไม่รู้เรื่องก็ไม่เป็นไร แต่ถ้ารู้เห็นอะไร อัญชันควรรู้ว่าต้องทำยังไง ราชสีห์ต้องรักกัน...จำไว้”
แสนตีหน้ายิ้มแย้มกลบเกลื่อนแล้วผละไป เข้มสมุนเอกอีกคนมารายงานว่าเครื่องยนต์รถของอัญชันยังอุ่นๆ เจ้าพ่อเมืองพลสีหน้าเครียดขึ้นมาทันที
“ไอ้ขวาน ไอ้มั่น คอยจับตาน้องสาวกูเอาไว้ ถ้ามีอะไรผิดสังเกตให้มารายงานทันที!”
ooooooo
