คมแฝก
ตอนที่ 4
กัลป์อาการดีขึ้นจนพอลุกได้ เช่นเดียวกับองอาจที่หายมึนลุกไปอาบน้ำ กลิ่นหอมอ่อนๆของสบู่ในห้องน้ำทำให้พ่อค้าเร่ขายหนังขายยาคิดได้ว่าสบู่บนรถบรรทุกอาจเป็นส่วนประกอบทำระเบิดเหลวชนิดรุนแรง
องอาจรอจนเพลิงกับกัลป์พร้อมหน้าจึงประกาศถึงผลการวิเคราะห์สบู่จากบนรถบรรทุกของแสน
“ถ้าทุกคนจำได้ ตอนเราไปปล้นรถขนอาวุธของไอ้แสน สิ่งที่เราเจอกลับเป็นสบู่พวกนี้กับสารเคมีจำนวนนึง”
เพลิงมองสบู่ในมือองอาจอึ้งๆ “นี่แกฉกของมันมาเหรอ”
“ฉกมาเพราะสงสัย...ถ้าเป็นแค่สบู่ธรรมดา ทำไมไอ้แสนต้องลับๆล่อๆขนมาขนาดนี้ แถมตอนนี้ยังให้คนมาปล้นกลับไปอีก แสดงว่าสบู่นี่ไม่ธรรมดาแต่มีปริศนาซ่อนอยู่”
กัลป์ขมวดคิ้วคิดตามข้อสันนิษฐานขององอาจ “แล้วนายไขปริศนาออกหรือยัง”
องอาจพยักหน้ารับอย่างภาคภูมิใจ “แน่นอน...ฉันเพิ่งมานึกได้ก็เพราะสบู่ทั่วไปมักจะมีกลิ่นหอม แต่สบู่ของไอ้แสนก้อนนี้กลิ่นฉุนอย่างกับสบู่ล้างจาน ดังนั้นฉันจึงได้ข้อสรุปว่ามันคือสบู่กลีเซอรีน”
เพลิงนิ่วหน้าสงสัย “อะไรคือกลีเซอรีน”
“ไขมันจากพืชอย่าง เช่น ปาล์ม มะพร้าวหรือแม้แต่ถั่วลิสง ซึ่งก็ดีต่อผิวพรรณเป็นอย่างมากถ้าคิดจะทำเป็นสบู่จริงๆ แต่ปัญหาคือไอ้กลีเซอรีนเนี่ย ถ้าผสมกรดบางอย่างเข้าไปมันจะกลายเป็นไนโตรกลีเซอรีน”
กัลป์เคยได้ยินชื่อสารเคมีร้ายแรงชนิดนี้ “ไนโตรกลีเซอรีน...ระเบิดที่เป็นของเหลวน่ะเหรอ”
เพลิงอดแตกตื่นไม่ได้ “เฮ้ย...อันตรายมากนะ แค่หยดก็ระเบิดแล้ว”
องอาจไม่ปฏิเสธ รู้จักฤทธิ์เดชของมันดี “ดังนั้นมันจึงต้องผสมกับตัวซึมซับเฉื่อยเพื่อให้ขนย้ายสะดวกขึ้นเช่น ผสมไดอะตอมก็จะกลายเป็นไดนาไมต์ หรือผสมกับดินระเบิดชนิดอื่นๆก็จะได้ระเบิดที่มีอานุภาพแตกต่างกันออกไป ตอนที่บุกเข้าไปในโกดังไอ้แสน ฉันเห็นสารเคมีกองอยู่หลายกระสอบ มันคงเตรียมไว้สำหรับงานนี้โดยเฉพาะ”
สามสหายมองหน้ากันเครียดๆ ก่อนที่องอาจจะทดลองเอาสบู่ของแสนไปผสมกับสารเคมีในหลอดเล็กๆ และโยนออกไปนอกหน้าต่าง เสียงระเบิดตูมใหญ่ทำให้สามหนุ่มชะงักไปชั่วอึดใจ
กัลป์เป็นฝ่ายตั้งสติได้ก่อน “นายคิดว่าไอ้แสนจะทำระเบิดได้มากแค่ไหน”
องอาจนิ่งคิดก่อนตอบ “ถ้าลองคำนวณจากสบู่รวมกับสารเคมีทั้งหมด...เท่าที่เห็นก็ระเบิดเมืองพลได้สิบรอบมั้ง”
ระหว่างที่พวกกัลป์ต้องคิดหนักหาทางจัดการสบู่เจ้าปัญหาของแสน อัญชันให้ลำดวนทำอาหารโปรดของกัลป์แวะไปให้ถึงบ้านพักรับรอง ขวานซึ่งจับตาดูเธอตามคำสั่งรีบไปฟ้องแสนทันที!
อัญชันไม่รู้เรื่องมัวยืนเขินเมื่อถูกเพลิงแซวว่าเธอเตรียมมาแต่อาหารที่กัลป์อยากกิน กัลป์เห็นอดีตแฟนสาวหน้าแดงก็อดกระเซ้าไม่ได้
“ที่จริงก็ของโปรดทุกอย่าง...ปลาสลิดทอดก็ใช่ ผัดผักรวมก็ใช่...ขอบใจนะอัญชัน”
“ฉันก็ให้ลำดวนทำไปเรื่อยเปื่อย ไม่รู้หรอกว่านายชอบ”
บทสนทนากระเง้ากระงอดของอดีตคู่รักทำให้องอาจกับเพลิงรู้สึกเป็นส่วนเกินต้องรีบตักข้าวไปนั่งกินข้างนอก ทิ้งอดีตคู่รักให้นั่งปรับความเข้าใจตามลำพัง
กัลป์กับอัญชันนั่งกินข้าวด้วยกันเงียบๆ บรรยากาศและความรู้สึกเดิมๆย้อนกลับมาอีกครั้ง ทุกอย่างทำท่าจะไปด้วยดีถ้าองอาจกับเพลิงจะไม่วิ่งหน้าตื่นมาบอกอัญชัน
“พี่ชายคุณ...เขามาแล้ว!”
ooooooo
