คมแฝก
ตอนที่ 4
เพลิงไม่ได้ไปล่ารถบรรทุกของแสนกับกัลป์และองอาจเพราะต้องตามอัญชันไปขนของให้แดงแม่ของแววกับน้องสาวจากเพิงผุๆพังๆแถวน้ำตก
“ขอแรงหน่อยนะวันนี้ ฉันไม่อยากใช้คนงาน
คนอื่น เดี๋ยวเรื่องจะไปเข้าหูพี่แสน”
“ไม่ต้องเกรงใจครับ...เพราะตั้งแต่มาเป็นคนงานให้คุณ ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยสักอย่าง”
“ก็มัวแต่ก่อเรื่อง...จะเอาเวลาที่ไหนไปทำงาน”
อัญชันอดแขวะไม่ได้ เพลิงได้แต่ทำหน้าแหยๆ เถียงไม่ออกเพราะเขาเป็นตามที่เธอพูดทุกอย่าง แดงหญิงม่ายที่เดือดร้อนเพราะถูกแสนยึดบ้านมองมาทางอัญชันด้วยสายตาคิดหนัก อยากบอกความลับบางอย่างแต่ต้อง
ข่มใจเก็บไว้ก่อนเพราะอีกฝ่ายอาจยังทำใจไม่ได้
เพลิงเก็บข้าวของตามคำสั่งพลางเล่นกับเด็กๆ ส่วนอัญชันก็นั่งคุยกับแดงซึ่งอิดออดไม่อยากไป
“อย่าลำบากเลยค่ะคุณ รับฉันไปก็เท่านั้น ฉันเจ็บออดๆแอดๆ คงทำงานอะไรให้คุณไม่ได้”
“แล้วใครบอกว่าฉันจะให้ป้าทำงาน ฉันจะให้ป้าไปหาหมอต่างหาก แล้วก็จะส่งเสียลูกป้าให้เรียนหนังสือด้วย”
“มันจะดีเหรอคะ ถ้านายแสนรู้เข้า...อิฉัน...”
“ไม่ต้องห่วงป้า เรื่องนี้ฉันรับผิดชอบเอง ป้าเก็บข้าวของเถอะ เดี๋ยวฉันจะพาป้าเข้าเมืองวันนี้เลย”
อัญชันยื่นคำขาดแล้วผละไป ทิ้งแดงให้มองตามเครียดๆก่อนควักรูปถ่ายเก่าๆที่เธอถ่ายคู่กับฤทัย สตรีมีฐานะจากต่างเมืองมาดู...มันคงไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่อัญชันดันมีหน้าตาเหมือนฤทัยไม่มีผิด!
หลังเสียหน้าเพราะค้นไม่เจออาวุธในบ้านแสน รองเพชร นายตำรวจรักษาการณ์เมืองพลต้องประสาทเสียมากกว่าเดิมเมื่อพบว่าโรงพักโดนพวกแสนถล่มแทบไม่เหลือซาก
จ่ากานพลูคนสนิทของรองเพชรกวาดตามองสภาพเละเทะของโรงพักด้วยความแค้นใจ โพล่งลั่น
“รองครับ...สั่งมา ผมจะบุกรังไอ้แสนเดี๋ยวนี้ ไปอย่างตำรวจไม่ได้...ผมขอไปอย่างโจร”
รองเพชรต้องระงับใจไม่ให้เต้นตามลูกน้อง “ใจเย็นจ่า...ฉันเข้าใจความแค้นของพวกเรา แต่เราเป็นตำรวจ ต้องทำงานให้สมกับเป็นผู้รักษากฎหมาย จะใช้อำนาจเถื่อนอย่างโจรไม่ได้”
“แล้วเราต้องทนอีกนานแค่ไหนครับ”
“อีกไม่นานหรอก...เพราะความอดทนของคน
มีขีดจำกัด!”
หมวดนิตย์สาแก่ใจมากและไม่ยี่หระท่าทางเกรี้ยวกราดของรองเพชรแม้แต่น้อย มั่นใจว่าบารมีและอิทธิพลของแสน ราชสีห์ เจ้าพ่อเมืองพล จะทำให้เขารอดจากการถูกจับและเจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงานแน่นอน...
ooooooo
แม้จะช่วยปกป้องโรงพักไม่ได้แต่กัลป์กับองอาจก็ไม่ยอมแพ้ตามไปสกัดรถบรรทุกของแสน ตะเภารู้เรื่องและใจไม่ดีรีบไปบอกเพลิงกับอัญชันให้ตามไปช่วย
อัญชันกับเพลิงเพิ่งกลับจากส่งตัวแดงไปรักษาตัวที่โรงพยาบาล ไม่ทันหายเหนื่อยก็ต้องออกไปใหม่เมื่อตะเภามาบอกว่ากัลป์กับองอาจกำลังตกในอันตรายเพราะตามไปขัดขวางการชิงของกลางคืนของพวกแสน
สมุนเอกของแสน...ขวานกับมั่น รวมทั้งสมิงช่วยกันนำรถบรรทุกที่เต็มไปด้วยสบู่หนีพวกกัลป์แต่ก็ไม่ง่ายเมื่อองอาจใช้ระเบิดกระป๋องสกัดตลอดทาง ขวานเจ็บใจมากตัดสินใจใช้สบู่ในรถผสมสารเคมีบางอย่างปาใส่สองหนุ่ม
แรงระเบิดทำให้กัลป์กับองอาจกระเด็นไปไกล เพลิงกับอัญชันที่ได้ยินเสียงระเบิดรีบตามไปดู ตกใจจนอ้าปากค้างเมื่อเห็นว่าองอาจกับกัลป์โดนระเบิดอัดบาดเจ็บสาหัส!
อัญชันตัดสินใจพากัลป์กับองอาจไปพักรักษาตัวที่บ้านรับรองท้ายไร่ราชสีห์ พร้อมรับหมอมาดูอาการของทั้งสอง โดยมีเพลิงดูแลอีกแรง อาการขององอาจไม่น่าเป็นห่วงมากเพราะโดนแค่สะเก็ดระเบิด ต่างจากกัลป์ที่ถึงกับจับไข้และหมดสติเพราะโดนแรงอัดระเบิดแบบเต็มๆ
หมอลากลับแล้วพร้อมคำสัญญาจะไม่บอกใครให้ทั้งเขาและเธอเดือดร้อน อัญชันเฝ้ามองสภาพสลบไสลไม่ได้สติของอดีตแฟนหนุ่มด้วยแววตาห่วงหา แม้จะพยายามตัดใจแต่ก็ทำได้ยากเย็นเหลือเกิน
อัญชันทนจมกับความสับสนในใจไม่ไหวจะผละไป แต่แล้วจู่ๆกัลป์ก็ละเมอถึงเธอ
“อัญชัน...ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายคุณเลย”
