ไฟหิมะ
ตอนที่ 12
“ติ๊อิ่มแล้วค่ะ” ติ๊ยาลุกออกไป
ประเสริฐบ่นสารภีว่าติ๊ยาไม่สบายทำไมไม่พาไปหาหมอจะได้เอายามากิน สารภีถอนใจหนักๆ บอกว่าทุกข์ใจแบบนี้ยาอะไรคงช่วยไม่ได้ ตนกลัวคุณหนูจะเป็นโรคซึมเศร้าเหลือเกิน
ประเสริฐหนักใจและรู้สึกผิด เดินตามมานั่งข้างลูกสาวเพื่อปลอบโยน แต่ติ๊ยากลับตั้งคำถามจนพ่อสะอึก
“พ่อคะ เราจะต้องอยู่ในสภาพนี้ตลอดไปทั้งชีวิตจริงเหรอคะ พ่อตอบติ๊จริงๆได้ไหมคะ ติ๊สัญญาว่าจะเชื่อคำพูดของพ่อ”
“ติ๊จะถามอะไรพ่อ”
“พ่อค้ายาจริงๆเหรอคะ”
ประเสริฐอ้ำอึ้ง...แต่ในที่สุดก็ยอมเล่าเหตุการณ์ที่ตำรวจค้นเจอยาเสพติดในรถขนสินค้าแล้วยืนยันกับลูกว่าพ่อไม่รู้เรื่องจริงๆ
“แล้วคุณคิมก็เข้ามาช่วยพ่อ”
“ใช่”
“มันจะพอดีไปหน่อยไหมคะ แล้วเขาก็เสนอเงินช่วยปลดหนี้ให้พ่อ 500 ล้าน...เรื่องนี้เขาต้องวางแผนมาตั้งแต่ต้นแล้ว ที่สำคัญเขาต้องมีคนวงในร่วมมือ”
“ลูกติ๊...ไม่นะลูก อย่าเข้ามายุ่งเรื่องนี้เด็ดขาด มันอันตรายมาก”
“แล้วทุกวันนี้ชีวิตติ๊ไม่ได้อันตรายเหรอคะ ไม่ตายก็เหมือนตายทั้งเป็น ถูกเขาสั่งหันซ้ายหันขวาเหมือนหุ่นยนต์ ไม่มีชีวิตจิตใจ ไร้เกียรติ ไร้ศักดิ์ศรี”
“นี่ลูกคิดจะทำอะไร พ่อขอสั่งให้ลูกเลิกคิดเดี๋ยวนี้”
ติ๊ยาไม่ตอบ แต่เชิดหน้าพร้อมจะสู้ให้ถึงที่สุด หลังจากนั้นเธอไปพบจักรที่ออฟฟิศบอกว่าตนขอลาออก
“ลาออก!! ไม่ ฉันไม่อนุมัติ”
“ถ้าแกกลัวว่าฉันจะถอนหุ้น ฉันจะบอกให้แกสบายใจว่าฉันจะไม่ถอน ฉันแค่ไม่ไปทำงาน ไม่รับเงินเดือนแล้วก็เท่านั้น”
“อ้าวเฮ้ย! จู่ๆมากินแรงเพื่อนอย่างนี้ได้ยังไงวะ นี่ถามจริง เป็นไร แกกำลังคิดจะทำอะไรอยู่แน่ๆ บอกมา”
“เหตุผลส่วนตัว”
“นี่เพื่อนนะโว้ย ไม่มีคำว่าส่วนตัว บอกฉันมาแกมีแผนอะไรในใจ บอกมา”
“มันไม่เกี่ยวกับแก”
“เกี่ยวกับคุณหิน หรือไม่ก็คุณคิม...”
“เลิกเดาได้แล้ว ฝากออฟฟิศด้วยก็แล้วกัน ว่างๆฉันจะแวะมาหา” พูดจบเธอเดินออกไปทันที ทิ้งให้จักรยืนมึนงงอยู่ตรงนั้น
ooooooo
ห้าทุ่มแล้วแต่นลินยังไม่กลับเข้าบ้าน ป้าอุไรร้อนใจกระวนกระวายจนไม่เป็นอันทำอะไร สักพักนลินเดินโผเผเข้ามา ป้าอุไรปรี่ไปหาด้วยความเป็นห่วง
“คุณหนู ทำไมกลับมาช้าจังเลยคะ ป้าโทร.ไปหาก็ไม่รับสาย”
นลินไม่ตอบแถมทำท่าจะเดินหนี แต่ป้าอุไรได้กลิ่นแปลกๆ จับตัวเธอไว้พลางทำจมูกฟุดฟิดได้กลิ่นเหล้า
“ลินง่วงแล้ว ขอตัวขึ้นห้องก่อนนะคะ” นลินรีบพูดแล้วผละไป
