ไฟหิมะ
ตอนที่ 12
ขณะที่หินกำลังจะกลับออกจากบ้านคิมหันต์ เจอติ๊ยาดักรออยู่เพื่อจะคุยด้วย แต่เขายืนยันคำเดิมว่าไม่คุย
“คุณไม่คุยก็ได้ งั้นฟังฉันอย่างเดียวก็พอ...ทุกอย่างเป็นแผนของคุณคิมที่จะทำให้คุณเข้าใจฉันผิด เขาอยากให้คุณคิดว่าฉันกับเขามีอะไรกัน”
“หยุด! ไม่ต้องพูดอะไรต่อ คุณกับผมเราจบกันไปแล้ว ไม่จำเป็นต้องแก้ตัว”
“คุณจะไม่เชื่อฉันอีกแล้วใช่ไหม”
“ใช่ ผมจะไม่มีวันเชื่อหรือไว้ใจผู้หญิงอย่างคุณอีก”
“ผู้หญิงอย่างฉันเป็นยังไง”
“ผู้หญิงหน้าเงิน”
ฉาด! ฝ่ามือติ๊ยาฟาดหน้าหินอย่างแรงก่อนที่เธอจะผละไปทั้งน้ำตา ทิ้งหินยืนอึ้งอยู่ตรงนั้นโดยมีสายตาดุดันของคิมหันต์มองมาจากในบ้านด้วยความสะใจ
เมื่อกลับมาถึงบ้านตัวเองติ๊ยาเศร้าเสียใจแทบไร้แรงยืน สารภีที่เฝ้ารอคุณหนูของตนด้วยความเป็นห่วงกระวีกระวาดเข้ามาหา
“คุณหนูกลับมาแล้ว พี่สารภีเป็นห่วงแทบแย่ แต่ทำไมทำหน้าแบบนี้ล่ะคะ หรือว่าไอ้คุณคิมมันทำอะไรคุณหนู”
“ไม่ใช่คุณคิม”
“อ้าว ไม่ใช่ไอ้คุณคิมแล้วจะใครล่ะคะ ใครมันทำอะไรคุณหนูคะ บอกพี่สารภีสิคะ พี่สารภีจะเอาไม้หน้าสามไปฟาดหน้ามัน”
ติ๊ยาปล่อยโฮออกมาอย่างอัดอั้นจนสารภีตกใจ ประคับประคองและปลอบประโลมเท่าที่จะทำได้ ทางฝ่ายคิมหันต์จอมเจ้าเล่ห์เวลานั้นเขากำลังอาฆาตแค้นทั้งภาสกรและหิน ก่นด่าสองคนว่าฝันเฟื่องไปใหญ่ ใครกันแน่ที่ต้องชดใช้ด้วยชีวิต...ด่าเสร็จก็โทร.หาเที่ยงสมุนมือขวาเพื่อสั่งงาน
ooooooo
ค่ำแล้วติ๊ยานอนหน้าซีดเซียวบนเตียงภายในห้อง สารภีขึ้นมาเคาะประตูเรียกครู่หนึ่งก่อนจะเปิดเข้ามาเห็นคุณหนูนอนซมก็ปราดมาปลุก
“คุณหนูคะ ค่ำแล้วทำไมยังไม่ลงไปทานข้าวคะ”
สารภีแตะแขนติ๊ยาแล้วต้องตกใจเพราะมันร้อนจัด “ตายแล้ว...ตัวร้อนจี๋เลย ทำไงดี” หันซ้ายหันขวาเจอโทรศัพท์มือถือ หยิบมันมากดเห็นเบอร์โทร.ออกล่าสุดคือเบอร์หินก็ตัดสินใจโทร.หา แต่ระหว่างรอสายเห็นติ๊ยาลืมตาจึงผละมาดูโดยทิ้งโทรศัพท์ไว้ทั้งที่ไม่ได้วางสาย
“คุณหนูเป็นไงบ้างคะ”
“นี่กี่โมงแล้วคะ”
“สามทุ่มกว่าแล้วค่ะ”
“ติ๊ปวดหัวจัง”
“คุณหนูตัวร้อนด้วยนะคะ ไปหาหมอเถอะค่ะ พี่สารภีพาไป”
“ไม่ไปค่ะ”
“อย่าดื้อสิคะ” สารภีประคองติ๊ยาลุกขึ้นแต่ยักแย่ ยักยันเลยล้มตึงไปด้วยกัน “ว้าย...คุณหนู”
หินได้ยินบทสนทนานั้นทุกคำ ตัดสินใจหันรถมอเตอร์ไซค์กลับเปลี่ยนเส้นทางทันที...
ติ๊ยาไม่ยอมไปหาหมอแต่ยอมกินข้าวต้มที่สารภีทำขึ้นมาให้ จากนั้นกินยาลดไข้และให้สัญญาว่าถ้านอนพักแล้วไม่ดีขึ้นพรุ่งนี้จะไปหาหมอ
