ไฟหิมะ

“เหรอครับ แล้วทราบไหมครับว่าเขาลาออกไปอยู่ที่ไหน”

“ไม่รู้ เขาไม่ได้บอกอะไรเลย”

“ขอบคุณครับ” จักรผละออกมาแล้วรีบโทร.บอกติ๊ยา...หลังจากนั้นเขาไปหาน้ำตามคำแนะนำของติ๊ยา แต่ปรากฏว่าน้ำก็ติดต่อหินไม่ได้ตั้งแต่เมื่อคืน ตอนนี้เผือกกำลังช่วยตามหา

“เจอคุณก็ดีเหมือนกัน ฉันอยากรู้เรื่องพี่ติ๊กับไอ้คิมว่ามันยังไงกันแน่ ทำไมอยู่ๆพี่ติ๊ถึงไปคบกับผู้ชายเลวๆแบบนั้น”

“เอาจริงๆนะครับ ผมก็รู้พร้อมกับคุณที่งานเมื่อคืนนั่นแหละ นอกนั้นผมไม่รู้อะไรเลย”

น้ำชะงัก...แล้วก็ได้แต่ถอนใจกลุ้มๆ เวลาเดียวกันนั้นหินอยากได้งานใหม่และเน้นว่าต้องได้เงินมากๆ เขาตัดสินใจไปหาบอยเด็กส่งยาที่เคยรู้จักกันตอนเขายังทำหน้าที่ผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ บอยตกใจวิ่งหนีเพราะนึกว่าผู้กองหินจะมาจับ แต่หินบอกว่าตนไม่ใช่ตำรวจแล้วแต่มีเรื่องอยากให้ช่วย

หลังจากคุยกับบอย หินไปโผล่ที่ร้านซ่อมเครื่องใช้ไฟฟ้า พูดคุยกับช่างวัยกลางคนซึ่งบอยกรุยทางเอาไว้ให้ก่อนแล้ว

“ไอ้บอยมันโทร.มาบอกแล้ว มันรับประกันฝีมือเอาไว้ด้วย เป็นตำรวจใช่ไหม”

“ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว”

“คนที่ทำงานที่นี่มีเยอะแยะที่เป็นแบบลื้อ แต่มันก็ต้องดูฝีมือจริงๆอีกทีว่าแค่ไหน ราคาคุยหรือเปล่า”

“จะรับหรือไม่รับก็ว่ามาเลยแล้วกัน”

“ดี...พูดไม่มาก งั้นก็มาลองทำงานกันดู ลื้ออยากรับงานประเภทไหน ทำงานคนเดียวหรือเป็นกลุ่ม ดูแลคนระดับไหน ดารา เซเลบ คนสำคัญ เจ้าพ่อ หรือว่า...”

“ได้ทุกอย่าง ทุกประเภท แต่ผมมีข้อแม้อย่างเดียว ถ้าเงินไม่ดีผมไม่รับ”

เพียงข้ามวันเท่านั้นหินก็ได้ทำงานเป็นบอดี้การ์ดให้เจ้าพ่อรายหนึ่งและต้องเสี่ยงอันตรายเพราะเขาคนนี้มีศัตรูรอบตัว แต่หินก็ไม่ทำให้เขาผิดหวัง ซึ่งแค่งานแรกก็ได้ค่าตอบแทนก้อนใหญ่แถมได้รับคำชมว่าฝีมือดีมากสมราคา

วันถัดมาหินก็ได้งานใหม่ซึ่งค่าตอบแทนได้มากมายสมใจแม้ต้องเสี่ยงอันตรายครั้งแล้วครั้งเล่าเขาก็ไม่หวั่น จิตใจเขามุ่งมั่นอยู่แต่เรื่องเงินเท่านั้น

ooooooo

นลินดีใจที่ได้เปิดร้านดอกไม้สมใจ แต่ทำมาทำไปเริ่มไม่มีความสุขเพราะลูกค้ากลัวสมุนหน้าเหี้ยมของคิมหันต์จนไม่กล้าเข้าร้าน ค่ำนั้นเธอกลับเข้าบ้านจึงตัดสินใจคุยกับพี่ชายตรงๆ

“ตั้งแต่พี่คิมส่งลูกน้องมาอยู่ด้วย ลูกค้าร้านลินหนีหายหมดเพราะกลัวลูกน้องพี่คิม พี่คิมไม่ต้องส่งใครมาอยู่กับลินได้ไหมคะ”

“ไม่ได้ เพื่อความปลอดภัยของลิน”