ไฟหิมะ
ตอนที่ 11
ภาสกรโดนเที่ยงจับไปขังไว้ที่โกดังร้างในสภาพสลบเหมือดแล้วมารู้สึกตัวเช้าอีกวันเพราะโดนน้ำสาดใส่หน้าอย่างแรงด้วยฝีมือคิมหันต์
“ไอ้คิม...แกทำอะไรฉัน แกทำแบบนี้กับฉันทำไม” ภาสกรโวยวายแต่อาละวาดไม่ได้เพราะถูกจับมัดไว้กับเก้าอี้
“เห็นแกชอบเล่นอะไรสนุกๆ ฉันก็เลยจัดให้”
ว่าแล้วคิมหันต์พยักหน้าส่งซิกให้เที่ยงออกมา แต่เที่ยงไม่ได้มาตัวเปล่า ถือกรงงูเห่าตัวเขื่องมาด้วยจนภาสกรผงะตกใจ
“แกเอางูเข้ามาทำไม”
“ถ้าหากแกพูดหรือทำอะไรที่ขัดใจฉัน ฉันจะให้ไอ้เที่ยงปล่อยงูออกมา”
“แกเป็นบ้าไปแล้วเหรอวะ ฉันเพื่อนแกนะโว้ย แกทำแบบนี้กับเพื่อนได้ไงวะ”
“แกเป็นคนเริ่มก่อน แกจำไม่ได้เหรอ”
“ถ้าเป็นเรื่องลิน ฉันก็แค่แหย่เล่น ไม่ได้คิดจะทำอะไรน้องสาวแกอยู่แล้ว”
“เหรอวะ แต่ฉันไม่ชอบ ฉันไม่ชอบที่แกทำตัวรุ่มร่ามใส่ลิน และฉันก็ไม่ชอบถ้าหากแกยังคิดที่จะยุ่งกับน้องสาวฉันอยู่ แกก็รู้ว่าฉันไม่ใช่พวกดีแต่ขู่ คนอย่างฉันทำได้ทุกอย่างเพื่อปกป้องน้องลินของฉัน”
“โอเคๆ I know ฉันรู้ ฉันเข้าใจดีทุกอย่าง ปล่อยฉันเหอะนะ please”
เสียงงูขู่ฟ่อได้ยินชัดเจน ภาสกรกลัวตัวเนื้อสั่น คิมหันต์เห็นแล้วยิ้มสะใจ
“ท่าทางมันคงอยากออกมาเต็มทีแล้ว ดูท่าว่ามันจะกำลังโมโหมากด้วย”
เที่ยงวางกรงบนพื้นทำท่าจะเปิด ภาสกรรีบหดขาขึ้นบนเก้าอี้พร้อมแผดเสียงด้วยความกลัวสุดขีด
“อย่า! ต่อไปนี้ฉันจะไม่ไปหาน้องสาวแกอีก ฉันจะอยู่ให้ห่าง ห่างที่สุด โอเคมั้ย”
คิมหันต์แสยะยิ้มพอใจ สบตาเที่ยงแวบเดียว เขาก็ยกกรงงูเห่าถอยห่างออกมา
“เข้าใจอะไรง่ายๆแบบนี้จะได้ทำงานไปด้วยกันนานๆ” คิมหันต์ตบแก้มภาสกรเบาๆก่อนจะเดินหัวเราะร่าออกมา ทิ้งให้ภาสกรโมโหหัวเสียก่นด่าลับหลังด้วยความแค้นใจสุดๆ
ooooooo
จักรไม่เห็นติ๊ยามาทำงานจึงโทร.ถามด้วยความเป็นห่วง แต่พอเพื่อนบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรก็เลยออกอาการหงุดหงิดใส่ถามไปเรื่องเป็นแฟนกับคิมหันต์จอมโหดตั้งแต่เมื่อไหร่
ติ๊ยาน้ำตาคลอแต่ไม่พูดอะไรออกมา จักรกรอกเสียงหงุดหงิดมาอีกตามเคย
“ติ๊...ถ้าแกไม่เล่าอะไรให้ฉันฟังบ้าง เกิดมีอะไรขึ้นมาฉันก็ช่วยแกไม่ได้”
“แกช่วยได้สิ ช่วยไปดูคุณหินให้ฉันที ตอนนี้เขาเป็นยังไงบ้าง เขาเจ็บตรงไหน เขาไม่เป็นอะไรมากใช่ไหม”
ติ๊ยากลั้นไม่อยู่สะอื้นไห้อย่างน่าสงสาร จักรอึ้งแล้วอึ้งอีกไม่กล้าซักถามอะไรต่อ แต่มุ่งหน้าไปยังอพาร์ตเมนต์ที่หินทำงาน รู้จากเจ้าของว่าหินเพิ่งลาออกเมื่อเช้า
