ตอนที่ 11
“ไม่! ที่ฉันยอมไปกับคุณมันก็มากเกินพอแล้ว อย่ามาบังคับให้ฉันทำตามใจคุณ”
“ลืมไปรึเปล่าว่าตอนนี้คุณเลือกอะไรไม่ได้...อย่าทำให้ผมโมโห ขึ้นไปเปลี่ยนชุดซะติ๊ยา”
“ฉันไม่เปลี่ยน”
“ไม่เปลี่ยนใช่มั้ย”
ติ๊ยาไม่ตอบแต่จ้องหน้าท้าทาย คิมหันต์กระชากแขนติ๊ยาไปบนห้องโดยไม่สนใจเสียงห้ามปรามของประเสริฐกับสารภี แถมยังวางอำนาจบาตรใหญ่ใส่ประเสริฐจนเขาไม่กล้าตามตอแย
คิมหันต์ลากติ๊ยาเข้าห้องเหวี่ยงไปอย่างไม่ปรานีแล้วปิดล็อกห้องก่อนหันขวับมาราวกับเสือจะตะครุบเหยื่อ หญิงสาวใจคอไม่ดีรีบกลับคำว่ายอมเปลี่ยนเสื้อผ้าก็ได้
“ก็แค่นี้...ทำไมต้องทำให้เหนื่อยด้วย”
“ออกไป!” ติ๊ยาตวาดไล่ แต่เขายังยืนประชิดจ้องเธอหัวจดเท้าด้วยสายตาโลมเลีย
แล้วไม่คาดคิดว่าเขาจะเอื้อมมือไปรูดซิปชุดที่เธอใส่ลงมากลางหลัง ติ๊ยาตกใจมากแต่คิมหันต์หัวเราะชอบใจก่อนจะเดินออกจากห้องไปอย่างผู้ชนะ
ไม่นานนักติ๊ยากลับลงมาในชุดของคิมหันต์ด้วยสีหน้าเรียบเฉย ประเสริฐกับสารภีสงสารและเห็นใจแต่ช่วยอะไรเธอไม่ได้...ได้แต่มองดูคิมหันต์กระทำหยามหยันต่อติ๊ยาด้วยการใช้หลังมือลูบแขนเธอก่อนจะโอบเอวแนบแน่น
“ต้องแบบนี้สิครับผู้หญิงของผม...เราไปกันได้แล้ว ไปก่อนนะครับคุณพ่อ”
ประเสริฐผงะ โกรธและเจ็บใจแทบล้มทั้งยืน สารภีต้องพาเขาไปนั่งที่โซฟาแล้วปรนนิบัติพัดวีด้วยความเป็นห่วง
ooooooo
บรรยากาศงานเปิดร้านดอกไม้อบอุ่นเป็นกันเอง นลินต้อนรับแขกที่ทยอยกันมาโดยมีนักข่าวคอยเก็บภาพอยู่เป็นระยะ จักรมาถึงพร้อมกล่องของขวัญขนาดเล็ก ส่งมอบให้นลินพร้อมคำชมว่าวันนี้เธอสวยมาก
“คุณจักรชมลิน? รู้สึกเป็นเกียรติสุดๆไปเลยค่ะ”
“เกินไป...เอ้านี่ ไม่รู้จะซื้ออะไรให้ เห็นมันเหมาะกับคุณ คุณน่าจะชอบ”
“อยากรู้จังว่าอะไร”
“ลองแกะดูสิ”
นลินแกะกล่องของขวัญนั้นด้วยความตื่นเต้น มันคือกิ๊บติดผมรูปดอกไม้ซึ่งนลินชอบมาก จักรให้ลองติดเลยเพราะมันเข้ากับชุดที่เธอใส่พอดี เธอทำตาม แต่เก้กังไม่ลงตัวจักรต้องเข้ามาติดให้เลยกลายเป็นใกล้ชิดกันมากจนจักรหน้าแดงเขินอาย
เมื่อเห็นกลุ่มของน้ำเดินเข้ามา นลินขอตัวไปต้อนรับแต่จักรก็ยังเกาะติดมาด้วย น้ำมาพร้อมหินและเผือก ทุกคนแสดงความยินดีกับความสำเร็จของนลินที่มีร้านดอกไม้สมปรารถนา พร้อมกันนี้หินกับน้ำก็มีมะม่วงเบากะปิโหว่มาให้นลินด้วย
นลินดีใจมากเพราะไม่ได้กินมานานแล้วสวมกอดน้ำที่รู้ใจกันเหลือเกิน จากนั้นสองสาวคุยกันว่าคนมางานเยอะมาก ขนาดนลินยังคาดไม่ถึงว่ามีนักข่าวมาด้วยและไม่รู้ว่าพี่ชายตนเชิญใครมา
“ดีแล้วครับ มีนักข่าวมาทำข่าว ร้านน้องลินจะได้ดังเป็นพลุแตก” เผือกพูดยิ้มๆ










