ตอนที่ 11
อยู่ดีๆ วันนี้ภาสกรก็นำดอกไม้ช่อสวยมาให้คิมหันต์ถึงบ้านด้วยรอยยิ้มยียวนกวนประสาทสุดๆ เลยโดนคิมหันต์ตะคอกอย่างไม่สบอารมณ์
“อะไรของแก เมายารึไงถึงได้เอาดอกไม้บ้าบอมาให้ฉัน”
“ดอกไม้บ้าบอที่ไหน นี่ถ้าน้องลินคนสวยของแกได้ยินคงร้องไห้ขี้มูกโป่งแน่ๆ”
ภาสกรโยนดอกไม้ลงบนโต๊ะตรงหน้า คิมหันต์ฉุนจัดลุกพรวดมากระชากคอเสื้อเขาทันที
“ไอ้กร...แกไปร้านน้องลิน? แกไปทำอะไรที่ร้านน้องลิน”
“ใจเย็นก่อน...น้องลินเปิดร้านดอกไม้ทั้งที
ฉันต้องไปอุดหนุนน้องสาวที่รักน่ะสิวะ”
“น้องลินเป็นน้องสาวของฉัน ถ้าแกยังคิดจะยุ่งวุ่นวายกับน้องลินอีกล่ะก็...ฉันจะยัดลูกกระสุนใส่กะโหลกแกให้สมองกระจุย”
“แกนึกว่าแกทำเป็นคนเดียวงั้นเหรอ” ภาสกรตอบโต้ไม่กลัวเกรง เล่นเอาคิมหันต์สะอึกไปเหมือนกัน แต่ก็ตอบกลับอย่างยโสโอหังเพราะคิดเสมอว่าตัวเองเหนือกว่า
“แกจะเอาใช่มั้ยไอ้กร”
ภาสกรไม่ตอบแต่จ้องหน้าคิมหันต์เขม็งก่อนจะหัวเราะร่ากระเซ้าว่าพี่ชายกับน้องสาวทำไมต้องซีเรียสเหมือนกัน คิมหันต์ไม่พอใจและไม่อยากให้ภาสกรยุ่งเกี่ยวหรือแม้แต่พูดถึงนลิน ข่มขู่ว่าถ้าเขาแตะต้องน้องสาวตนแค่นิดเดียวตนฆ่าเขาแน่
ภาสกรกลัวเสียที่ไหน พูดประชดว่าใครจะกล้าทำอะไรนลินเพราะน้องสาวเพื่อนก็เหมือนน้องสาวตน... แล้วทิ้งท้ายก่อนจากไปพร้อมเสียงหัวเราะ “เจอกันงานเปิดร้านน้องลินโว้ย!”
คิมหันต์โกรธมากคว้าช่อดอกไม้มากระทืบจนแหลกลาญ แล้วคืนนั้นก็ตัดสินใจบอกนลินให้ยกเลิกงานเปิดร้านทั้งที่เธอเตรียมทุกอย่างไว้หมดแล้ว
“พี่คิม...ลินงงไปหมดแล้วนะคะ”
“วันนี้ไอ้กรมันไปที่ร้านลิน ลินห้ามไปที่ร้านดอกไม้อีกเด็ดขาด ปิดร้านไปเลย”
“นี่พี่คิมกำลังจะทำอะไรรู้ตัวไหมคะ”
“รู้สิ...และพี่ก็รู้จักไอ้กรดีด้วย ไอ้กรมันบ้า มันบ้ายิ่งกว่าบ้า พี่จะไม่ยอมให้มันเข้าใกล้ลินอีก ต่อไปนี้ลินไม่ต้องไปไหน อยู่แต่ในบ้านเหมือนเดิมดีแล้ว”
“ไม่ดีค่ะ พี่คิมว่าพี่กรบ้า แล้วพี่คิมล่ะคะ คนดีๆ
ที่ไหนเขาจะกักขังน้องสาวตัวเองให้อยู่แต่ในบ้านแบบนี้”
“น้องลิน!”
นลินโกรธและเสียใจประกาศกร้าวว่าถ้าพรุ่งนี้เขาไม่ยอมให้เธอเปิดร้านแล้วยังกักขังให้อยู่แต่ในบ้านเหมือนเดิมเธอจะหนีไปให้พ้นจากเขา คิมหันต์โมโหและคิดหนัก ในที่สุดก็หาทางออกด้วยการส่งเที่ยงไปเล่นงานภาสกรจนสลบเหมือดไม่ให้โผล่มาที่งานเปิดร้านดอกไม้ของนลินได้
เช้าขึ้นคิมหันต์อารมณ์ดีมาเรียกน้องสาวบอกให้แต่งตัวไปงานเปิดร้าน นลินแปลกใจถามว่าพูดแบบนี้หมายความว่ายังให้ตนทำร้านดอกไม้อยู่ใช่ไหม คิมหันต์พยักหน้ารับ นลินดีใจมากแทบกระโดดโลดเต้น










