ไฟหิมะ

ทนายเหวอไปอีกคน ติ๊ยาโกรธจัดชูแบงก์พัน “จะเอาไปซื้ออะไร จะเอาไปให้ขอทานหรือบริจาคอะไรที่ไหนก็เอาไป ฉันจะได้ไม่ติดหนี้บุญคุณ ฉันไม่อยากมีเจ้ากรรมนายเวรอย่างคุณ”

พูดจบก็เขวี้ยงเงินใส่หินแล้วเดินฉับๆออกไปทันที เพื่อนสองคนหายอึ้งก็วิ่งตาม ส่วนทนายพูดด้วยน้ำเสียงประนีประนอมก่อนเดินตามลูกความของตนไป

“ในส่วนนี้ทนายจะไม่ยุ่งนะครับคุณตำรวจ”

เผือกมองตามสาวๆจนลับตาแล้วหันมาพูดกับหินว่า “โอย...สวย แซ่บ เผ็ด 10-10-10”

“ศูนย์-ศูนย์-ศูนย์ 10 ตรงไหน 10 อะไรของแก นิสัยก็แย่ ปากก็เสีย สงสัยพ่อแม่ไม่รัก ครอบครัวไม่อบอุ่น พ่อแม่คงเอาแต่เงินฟาดหัวไปวันๆ ถึงเที่ยวเอาเงินฟาดหัวคนอื่นเขา คิดไม่เป็น ไม่มีสมอง ล่องลอยไร้สาระไปวันๆ”

“หิน!! ไอ้หิน!! ฉันว่าแกเจอมวยถูกคู่แล้วว่ะ นางร้อนแรงขนาดทำให้หิมาลัยผู้เยือกแข็งอย่างแกเดือดจนด่ารัวเป็นชุด รัวๆได้ขนาดนี้ นี่ฟ้าต้องส่งนางมาเพื่อแกแน่ๆ”

“นรกส่งมาสิไอ้เผือก จะกลับสวรรค์เรอะ เพ้อ!! นึกว่าอยู่สูงจนเหยียบหัวชาวบ้านได้ตามใจชอบ ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยต้องใช้ชีวิตลำบากเลยใช่มั้ย”

“นี่คุณหินคร้าบ...ก็ชีวิตเขาเกิดมาสบาย แล้วจะให้เขาใช้ชีวิตกันลำบากทำไมล่ะคร้าบ...เมียแกก็ด้วยแหละ แหม...นั่นก็คุณหนูตัวแม่ อุ๊ป” เผือกตะปบปากตัวเองที่เผลอไป แต่มันทำให้หินนึกถึงเมียขึ้นมาได้ เอ่ยชื่อเธอแล้ววิ่งแน่บไป

“รตี!!”

“เวรแล้ว...ไอ้หินเอ๊ย นรกของจริงล่ะงานนี้”

ooooooo

หินกลับมาถึงบ้านเห็นสามคนรับใช้นั่งสุมหัวหน้าซีดตัวสั่นอยู่หน้าห้องรับแขกก็ชะงัก ถามว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมมานั่งกันอยู่ตรงนี้ ป้าแจ๋วอึกอักเอ้ออ้าไม่กล้าพูด แค่นั้นหินก็พอจะเดาได้ เขารีบวิ่งเข้าไปด้วยความเป็นห่วงภรรยา

เมื่อเห็นข้าวของเกลื่อนกลาดกระจัดกระจายทำให้หินยิ่งตกใจ วิ่งไปทางโน้นทางนี้พลางร้องเรียกภรรยาคนสวยไม่หยุด “รตี...รตี...คุณอยู่ไหนครับรตี”

“ยังจำได้เหรอ” เสียงนั้นอ่อนระโหยเหลือเกิน หินเดินไปตามเสียงก็เห็นรตีกึ่งนั่งกึ่งนอนบนโซฟาในสภาพเมามายผมเผ้ายุ่งเหยิง

“รตี...”

“ยังจำได้อีกเหรอว่าฉันชื่อรตี...ยังจำได้อีกเหรอว่ามีเมียชื่อรตี” เสียงเธอเริ่มดังขึ้นอย่างอัดอั้น มือหนึ่งจิ้มหน้าอกตัวเองด้วยความโมโหแล้วร้องไห้โฮจนหินหน้าซีดเจื่อน รู้แล้วว่าเมียอาละวาดเพราะเขาเบี้ยวดินเนอร์เมื่อคืน

หินเดินมาคุกเข่าตรงหน้าเธอ โอบกอดไว้และพูดเสียงอ่อนปลอบโยน “รตี...ผมขอโทษ”