ตอนที่ 1
แต่แล้วหินก็เดินเข้ามาทักภรรยาคนสวย คราวนี้เอมมี่เลยได้ทีเหยียบย่ำเขายิ่งขึ้นไปอีกว่าเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ทั้งที่หินมีความภูมิใจในงานที่ได้รับมอบหมาย แต่รตีกลับยิ่งอับอายจนต้องขอตัวเดินหนีไป
หินเป็นคนมองโลกในแง่ดีจึงไม่เข้าใจว่าเพื่อนของเมียจงใจแขวะ เขาเดินตามมาถามรตีที่มีท่าทีหงุดหงิดไม่พอใจว่าเป็นอะไร
“ไม่เห็นเหรอว่านังเอมมี่มันฉีกหน้ารตี”
“ฉีกหน้ายังไง มันน่าภูมิใจมากกว่านะครับที่ผมได้ทำหน้าที่ดูแลรักษาความปลอดภัยให้ทุกคนในงานนี้”
รตีได้ฟังก็หงุดหงิดที่สามีไม่เคยเข้าใจอะไรเลย “มันน่าภูมิใจตรงไหน น่าอายต่างหาก”
“อาย...คุณอายอะไร”
“ก็คุณไง”
“ผม? ผมทำอะไรให้คุณต้องอาย”
“ก็...เอาเป็นว่ารตีงี่เง่าเอง ไม่เกี่ยวกับคุณเลยซักนิด โอเคมั้ย”
หินยังไม่เข้าใจแต่ไม่เซ้าซี้เพราะรักเมีย “โอเค แต่รตีอย่าคิดมากนะครับ”
รตียิ่งโมโหที่หินเชื่อข้ออ้างนั้นง่ายดาย ไม่มีง้อและไม่ถามต่อ ซึ่งเธอเซ็งมากเดินหนีเข้าห้องน้ำไปเลย ส่วนหินยังยืนรอเมียอยู่ตรงนั้น แต่จู่ๆเผือกแจ้งมาว่ามีโทรศัพท์ขู่วางระเบิดในงาน หินวิ่งออกไปอย่างเร็ว แล้วก็ไปเห็นติ๊ยากับสารภีทำลับๆล่อๆอยู่มุมหนึ่ง
สารภีนำของใช้ส่วนตัวที่ติ๊ยาลืมไว้ที่บ้านมาให้โดยใส่ถุงมิดชิดอย่างดี แต่หินเข้าใจผิดว่าอาจเป็นยาเสพติดจึงขอตรวจค้น เมื่อติ๊ยาไม่ยอมจึงเกิดการยื้อแย่งกอดรัดกันจนเขาล้มทับเธอและเกิดทุ่มเถียงกันครู่หนึ่งก่อนที่เผือกจะวิ่งมาบอกว่าได้ตัวคนโทร.ขู่วางระเบิดแล้ว เป็นพวกเด็กแว้นโทร.มาป่วนงาน
ติ๊ยาทั้งโกรธและอับอายเพราะของในถุงคือซิลิโคนเสริมหน้าอก แล้วเผือกก็เทมันออกมาจนเธออายแทบแทรกแผ่นดินหนี และการเจอกันครั้งนี้ระหว่างเธอกับหินก็เป็นครั้งที่สอง ซึ่งครั้งนั้นเธอยังโกรธไม่หาย ครั้งนี้เธอเลยเอาเรื่องผู้กองหินต่อหน้าสารวัตรอย่างฉุนเฉียว
สารวัตรออกรับแทนลูกน้องว่าต่อไปกรุณาแจ้งข้อมูลให้เจ้าพนักงานทราบจะได้ไม่เกิดการเข้าใจผิด แต่ทั้งติ๊ยาและทีมงานต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าใครจะแจ้งว่าลืมนมปลอม จะทำการส่งมอบนมปลอม อีกอย่างติ๊ยาก็แจ้งไปแล้วว่าเป็นของส่วนตัว
“ขอโทษด้วยครับ เพื่อความปลอดภัยเราจำเป็นต้องปฏิบัติตามหน้าที่อย่างเคร่งครัด”
“แล้วไงคะ ไอ้ที่มาตะคอกใส่ประชาชนผู้บริสุทธิ์จนหูจะแตก แถมโดดทับซะกระดูกจะแหลกเนี่ย ยังไงดีคะ”
สารวัตรเหลือบมองหินเชิงบังคับให้ขอโทษ หินยินยอมแต่พูดเสียงเบาไปทำให้ติ๊ยาไม่พอใจ อยากได้ยินชัดกว่านี้ หินเลยพูดใหม่อย่างเต็มเสียง ติ๊ยายิ้มสะใจ










