ตอนที่ 1
ทุกคนตะเบ๊ะพร้อมเพรียงและเปล่งเสียง “รับทราบ ปฏิบัติครับผม”
ooooooo
ภายในห้องอาบน้ำรวมของหน่วยฯ ร้อยตำรวจเอกหิมาลัยหรือหิน กับร้อยตำรวจตรีกล้าหาญ หรือ
เผือก กำลังอาบน้ำกับเพื่อนร่วมหน่วยพิฆาตไพรีอีกจำนวนหนึ่ง อาบไปคุยกันไปอย่างครื้นเครงโดยเฉพาะเผือกที่ชอบกระเซ้าเย้าแหย่หินเป็นที่สุด
หินกับเผือกสนิทกันมากถึงขนาดพูดคุยกันได้ทุกเรื่อง หลังอาบน้ำสองคนยังมาคุยกันต่อตรงบริเวณล็อกเกอร์ แต่พอหินหยิบโทรศัพท์มือถือมาดูหน้าจอ
ก็รีบโทร.กลับอย่างด่วนๆ แต่ปลายสายไม่รับทำให้เขาร้อนรนกระวนกระวายใจ
เผือกจับตามองแล้วเดินมาเปิดล็อกเกอร์หยิบครีมทาตัวทาหน้าออกมาพลางพูดกับหินไปด้วย
“เมียงอนตามระเบียบ อะไรวะ จนป่านนี้เมียแกยังไม่ชินอีกเหรอวะเนี่ย”
“ลืมไปเลย วันนี้ฉันรับปากจะกลับไปกินข้าวกับเขา”
“ก็มันซ้อมยาวอ่ะ จู่ๆท่านรองฯมาดูเองด้วย เป็นเมียตำรวจก็ต้องเข้าใจสิวะ เออ บอกเขาสิท่านรองฯชมแล้วชมอีก ปีหน้าเตรียมขึ้นสารวัตรชัวร์ บอกเมียแกตัดชุดรอฉลองเลย เผื่อจะหายโกรธ”
“รตีเขาบอกว่าไว้ขึ้นนายพันเมื่อไหร่ ค่อยบอกเขา”
เผือกหลุดขำพรวด ตอกย้ำให้เพื่อนรู้ว่าโดนเมียประชด “เข้าใจมั้ยว่าเมียแกประชด ก็เป็นผู้กองดองเค็มแล้วเค็มอีกมากี่ปีล่ะเนี่ย อุ๊ปส์”
หินนิ่งขรึมไม่ได้โกรธ แต่เผือกหน้าจ๋อยรู้สึกผิด
“โทษที ไม่ได้ตั้งใจ เอ้านี่ ครีมหอยทากหน่อยมั้ย หน้าใสๆเผื่อเมียจะหายงอน”
หินไม่สนใจสิ่งของที่เผือกหยิบยื่นมา มัวแต่จดจ่อกับโทรศัพท์มือถือ แล้วเขาก็ถอนใจก่อนจะหันไปมองเผือก ถามว่าเสร็จหรือยังตนจะรีบกลับไปหาเมียเสียที...
ooooooo
ภายในบ้านหลังใหญ่ บนโต๊ะอาหารมีเทียนสีสันสวยงามและแจกันดอกไม้สวยเก๋พร้อมจานอาหารและอุปกรณ์เข้าชุดอย่างดี
รตีแต่งตัวสวยนั่งหน้าเรียบนิ่งอยู่ที่โต๊ะอาหารคนเดียว เธอปล่อยให้โทรศัพท์มือถือดังตลอดเวลาโดยไม่คิดจะรับสาย แม้เบอร์ที่โทร.มาจะโชว์ชื่อว่า “ที่รัก”
สักครู่แม่บ้านชื่อป้าแจ๋วเข้ามาถามเจ้านายสาวอย่างกล้าๆกลัวๆว่า “จะให้เตรียมอาหารหรือยังคะคุณ”
“จะถามทำไม ไม่แหกตาดูล่ะว่าผัวฉันมารึยัง ไม่รู้เลยใช่มั้ย โง่นักรึไง ก็บอกแล้วบอกอีกว่าฉันจะกินข้าววันครบรอบแต่งงานกับผัว แล้วนี่ผัวยังไม่มาแกจะให้ฉันกินกับใคร”
รตีอารมณ์เสียสุดขีดจนป้าแจ๋วสะดุ้งโหยง ทรุดลงยกมือไหว้ปลกๆ
“ขอโทษค่ะคุณ”
คำนั้นเล่นเอารตีปรี๊ดหนักกว่าเก่า หยิบของบนโต๊ะอาหารเขวี้ยงพร้อมด่าลั่น
“ขอโทษๆๆ หยุดเลยนะ ฉันไม่อยากฟัง ฉันเกลียดคำนี้ที่สุด ฉันฟังผัวฉันพูดแต่ขอโทษๆๆ ซะจนจะอ้วกแล้วพวกแกรู้มั้ย”
“ป้าขอโทษค่ะ...ป้าจะไม่พูดแล้ว”










