นิยายไทยรัฐ
ดวงใจในไฟหนาว
“ไปให้ปากคำกับตำรวจ ไปรับโทษในสิ่งที่คุณทำเอาไว้ ฉันจะไม่ยอมให้ครูอารีต้องมาตายฟรีๆเพราะคุณ”
“ฉันจะไปทำไม ฉันไม่รู้เรื่อง...ปล่อย!”
ดาวเหนือมองปิ่นมุกด้วยสายตาผิดหวัง ไม่คิดมาก่อนว่าเพื่อนรักกึ่งเจ้านายจะใจดำขนาดนี้
“สิ่งที่ฉันเห็นมาตั้งแต่เด็ก...ครูอารีอยู่อย่างประหยัด เสื้อผ้า ของกิน ที่นอน ครูอารีแทบไม่เคยเปลี่ยนเพราะเสียดายเงินที่จะเอาไปจ่ายให้เด็กยากไร้ ส่วนคุณน่ะหรือ ...คุณใช้คนสามคนทำอาหารให้คุณกินทิ้งกินขว้าง คุณใช้เสื้อผ้าไม่เกินหกเดือน คุณไม่เคยทำงานทำการ คุณไม่เคยทำเพื่อใครแม้แต่ตัวคุณเอง!”
“แกเป็นบ้าไปแล้ว แกจะพูดอะไร”
“คนที่ควรจะตายคือคนรกโลกอย่างคุณ ไม่ใช่ครูอารี!”
“อีดาวเหนือ! มากไปแล้วนะ แกแย่งแฟนฉันแล้วยังกล้าพูดแบบนี้อีกหรือ”
“ครั้งนี้ช่วยแสดงสำนึกความเป็นคนให้ฉันดูหน่อยเถอะค่ะคุณปิ่น ไปรับผิดชอบสิ่งที่ทำไว้ ไปมอบตัวซะ!”
“ไม่! ไม่! ฉันไม่ไป ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดทั้งนั้น...ปล่อยนะ”
ปิ่นมุกสะบัดตัวออก กรีดร้องให้แม่ช่วย ดาวเหนือถึงกับผงะเมื่อเปรมจิตโผล่มาและเปิดฉากเจรจา
“ฉันต้องขอโทษกับสิ่งที่ปิ่นมุกทำด้วย แต่ว่า...ฉันยอมให้ปิ่นมุกไปหาตำรวจไม่ได้!”
“แต่ท่านประธานคะ สิ่งที่คุณปิ่นทำครั้งนี้มันร้ายแรงเกินกว่าที่จะมองข้ามไปนะคะ”
“จะเรื่องนี้หรือว่าเรื่องอื่นๆก็ไม่แตกต่างกันหรอก... ลืมๆมันไปซะ”
“ไม่ค่ะ...ครูอารีมีบุญคุณกับหนูมาก หนูจะไม่ยอมให้ครูตายฟรีๆ”
เปรมจิตฟังแล้วปรี๊ดตอกกลับ “แล้วฉันกับปิ่นไม่เคยมีบุญคุณกับเธอเลยหรือไง เธอกล้าตอบฉันไหมว่าเกือบยี่สิบปีที่ผ่านมาครอบครัวเธอไม่เคยได้รับความช่วยเหลืออะไรจากพวกฉันเลย”
ดาวเหนือสะอึก ถอนใจยาวก่อนตอบ “บุญคุณกับความถูกต้องเป็นคนละเรื่องกันค่ะ”
“ตอนนี้ใครๆก็คิดว่าเป็นอุบัติเหตุ ถ้าเธอไม่พูดก็ไม่มีใครรู้ ฉันจะโอนเงินให้หนึ่งล้านบาท แล้วจบเรื่องนี้ซะ!”
“คุณกำลังใช้เงินเพื่อปกปิดความผิดของตัวเอง”
“เงินคือคำตอบของทุกคำถาม เธอคิดว่าฉันทำงานอย่างหนักเพื่ออะไร...ก็เพื่อวันนี้ไง”
เปรมจิตสวนหน้าตาย ดาวเหนือโกรธมากโต้อย่างดุเดือด “ฉันเคยนึกว่าคนมีเงินใช้เงินเพื่อเรียนดีๆ อยู่ในสังคมดีๆแล้วจะเป็นคนดี ตกลง...โลกใบนี้มันเป็นอย่างนี้หรือ...ยิ่งมีเงินก็ยิ่งเลว!”
“เสียใจด้วยนะ...ความจริงส่วนใหญ่ก็เจ็บปวดแบบนี้แหละ”
ดาวเหนือสะเทือนใจมาก เปรมจิตก็ไม่สบายใจแต่ต้องทำเพื่อช่วยลูกสาวคนเดียว
“เด็กน้อย...เธอกำลังสับสน สิ่งที่เธอต้องจำไว้ตอนนี้มีสามอย่าง...หนึ่ง...ครูอารีตายไปแล้ว จับปิ่นมุกเข้าคุกครูอารีก็ไม่ฟื้น สอง...เงินหนึ่งล้านมันเยอะนะ และสาม...ฉันเคยช่วยชีวิตเธอ จ่ายค่ารักษาให้เธอตอนเธอจมน้ำเกือบตาย ตอนนี้ฉันขอทวงบุญคุณชีวิต...ฉันขอแลกด้วยชีวิต!”
ooooooo
