นิยายไทยรัฐ
ดวงใจในไฟหนาว
กองเพลิงที่ลุกไหม้อาคารมูลนิธิเจ้าพระยาไม่ได้ทำให้สติของปิ่นมุกกลับคืน ดาวเหนือที่ตั้งหน้าตั้งตาดับไฟเหลืออดตบหน้าเพื่อนรักกึ่งเจ้านายเพื่อเตือนสติ
ปิ่นมุกโกรธจัด “อีบ้า! แกกล้าตบฉันหรือ”
“เลิกเป็นแบบนี้เสียที เลิกสนใจแต่ตัวเอง มองไปรอบๆสิ”
“ไม่! ฉันไม่สนอะไรทั้งนั้น แกตบฉัน ฉันจะฆ่าแก!”
อาการคลั่งของปิ่นมุกทำให้ดาวเหนือกลัวมาก หวิดเอาชีวิตสังเวยความแค้นของอีกฝ่ายถ้ากองไฟจะไม่ทำให้เกิดระเบิด ปิ่นมุกตกใจวิ่งหนีไม่คิดชีวิต ดาวเหนือจะตามแต่ขาแพลงลุกไม่ขึ้น โชคดีที่แทนไทมาทันเวลาและช่วยพยุงเธอออกไปได้ โดยไม่รู้เลยว่าเยี่ยมยุทธนอนสลบอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล
เยี่ยมยุทธหมดสติพักใหญ่ ครูอารีผ่านมาเห็นพยายามช่วยเขาไว้แต่ตัวเองต้องสำลักควันไฟตาย พ่อมดการเงินไม่รู้ตัวว่าครูอารีมาช่วย ได้แต่ฝันร้ายว่าเขาจะตายในกองเพลิงโดยช่วยอะไรใครไม่ได้
ธนูกับจินดาฟังข่าวเพลิงไหม้มูลนิธิจากวิทยุจึงรุดไปโรงพยาบาลเมื่อได้ยินว่าเจ้าหน้าที่ควบคุมเพลิงได้แล้ว ส่วนปิ่นมุกไม่มีแก่ใจจะสนใจใครหนีเตลิดถึงบ้านและกรีดร้องให้แม่ช่วย
เปรมจิตได้ฟังเรื่องทุกอย่างแล้วกุมขมับ ไม่คิดเลยว่าลูกสาวจะบ้าคลั่งเพราะรักขนาดนี้
“เด็กเลว! แกมันหมาบ้าชัดๆ ฉันเลี้ยงลูกให้เป็นหมาบ้า ถึงเวลาโกรธแกเป็นอย่างนี้ทุกที ต้อง อาละวาด ต้องบุก ต้องลุย ต้องทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ ทำไมนะ...ทำไมไม่มีความยั้งคิดบ้างเลย”
ปิ่นมุกไม่สำนึก ร่ำไห้คร่ำครวญปากคอสั่น “หนูมาขอความช่วยเหลือ มาขอพึ่งแม่นะ ฮือ...หนูกลัว หนูอยากได้ความรัก อยากได้ความเห็นใจ แต่แม่ไม่เคยมีให้หนูเลย”
น้ำตาลูกสาวทำให้เปรมจิตใจอ่อน แม้โกรธแค่ไหนแต่สำนึกความเป็นแม่ก็อยากปกป้อง “ฉันเป็นแม่แก แม่ที่ทำงานคุมคนงานเป็นหมื่น ดูแลเงินเป็นพันล้าน แม่คนนี้ช่วยแกได้อยู่แล้ว แกไม่ต้องกลัว...ไม่ต้องกลัวหรอกลูก”
เปรมจิตตั้งสติคิดหาทางปกปิดและบิดเบือนหลักฐานก่อนกดมือถือหาพีระ...คนที่เธอไว้ใจที่สุด
“คุณพีระ...เกิดเรื่องใหญ่แล้ว ฟังคำสั่งแต่ละข้อของฉันให้ดีแล้วจัดการไปทีละเรื่อง...อย่าให้พลาดนะ!”
ooooooo
เยี่ยมยุทธยังนอนรักษาตัวที่โรงพยาบาลโดยมีธนูนั่งเฝ้า ดาวเหนือทนอึดอัดใจไม่ไหวบุกไปหาปิ่นมุกที่บ้านหลังจากรู้ทุกอย่างจากแทนไทก็มั่นใจว่าปิ่นมุกคือต้นเหตุเรื่องทั้งหมด
“มีคนบอกคุณหรือยังว่าครูอารี...คนดีๆคนหนึ่งต้องมาตายเพราะความบ้าคลั่งของคุณ”
“ฉัน...ฉันไม่รู้เรื่อง แกพูดเรื่องอะไร”
ปิ่นมุกสติแตก ละล่ำละลักแก้ตัวว่าไม่รู้เรื่อง ดาวเหนือโมโหฉุดกระชากลากถูจะพาไปข้างนอก
“หยุดนะนังดาวเหนือ นี่แกจะพาฉันไปไหน”
