ดวงใจในไฟหนาว
ตอนที่ 1
เพราะเป้าหมายไม่ใช่การหาเงินอย่างเดียวอีกต่อไป เยี่ยมยุทธจึงตัดสินใจย้ายถิ่นฐานมาอยู่เมืองไทย...อย่างน้อยก็สักระยะจนกว่าจะรู้เรื่องจริงทั้งหมดของครอบครัว
เยี่ยมยุทธมอบหมายให้ธนู ผู้ช่วยหนุ่มกึ่งเลขาฯดูแลการก่อสร้างและตกแต่งบ้านหลังงามในกรุงเทพฯของเขา และวันนี้ทุกอย่างก็เรียบร้อย พ่อมดการเงินเลยขนข้าวของมาอยู่บ้านหลังใหญ่พร้อมเครื่องตกแต่งหรูหราไม่ได้ทำให้เยี่ยมยุทธตื่นเต้นเพราะเขาตระเวนมาแล้วรอบโลก ไม่ว่าจะบ้านหลังใหญ่หรือโรงแรมหรูหราเขาก็เคยอยู่มาแล้วทั้งนั้น
“ฉันตัวคนเดียว บ้านยิ่งใหญ่ก็ยิ่งเหงา”
ธนูนิ่วหน้า อดถามไม่ได้ “อ้าว...แล้วเจ้านายซื้อบ้านใหญ่ขนาดนี้ทำไมครับ”
“บ้านใหญ่โตก็แค่โชว์ออฟว่าฉันรวย สิ่งสำคัญคือห้องทำงานต่างหาก”
จบคำก็ตรงไปห้องทำงานกว้างขวาง ครบครันด้วยอุปกรณ์สื่อสารที่สามารถเชื่อมต่อจากทุกมุมโลก เยี่ยมยุทธเป็นนักเล่นหุ้นตัวฉกาจ เขาบ้างานและไม่รีรอจะทดลองใช้อุปกรณ์ทันสมัยติดต่อพนักงานซื้อขายหุ้นประจำตัว
พจนีย์ เจ้าหน้าที่การตลาดสาว มีหน้าที่ดูแลการซื้อขายและส่งข้อมูลหุ้นประจำตัวเยี่ยมยุทธ คือคนแรกที่เขาติดต่อเพราะได้เวลาตลาดหุ้นบางส่วนเปิดแล้ว
เยี่ยมยุทธหมกมุ่นกับงานซื้อขายหุ้นจนแทบลืมวันลืมคืน ทั้งธนูและพจนีย์ชินเสียแล้วกับความบ้าคลั่งและใจเด็ดของเขา แต่ปิ่นมุกไม่เข้าใจและตะบี้ตะบันโทร.หาจนสายแทบไหม้
กว่าเยี่ยมยุทธจะโทร.กลับปิ่นมุกก็แทบบ้า กลัวเขาเปลี่ยนใจจากเธอ เยี่ยมยุทธเบื่อหน่ายผู้หญิงอย่างปิ่นมุกมากแต่เพื่อแผนบางอย่างจึงข่มใจอธิบายว่าเขาไม่ชอบรับสายใครเวลาทำงาน กระนั้นปิ่นมุกก็ไม่สบายใจ
“คุณโกรธปิ่นที่ไม่ไปหาคุณใช่ไหมคะ”
“คุณแม่คุณไม่ยอมรับผม”
“ช่างคุณแม่ อย่าไปสนใจคำพูดของท่าน ชีวิตเป็นของปิ่น หัวใจเป็นของปิ่น”
อาการของปิ่นมุกเข้าทางเยี่ยมยุทธ แต่เขาก็คิดแผนสำรองไว้ด้วยโดยใช้ดาวเหนือเป็นเครื่องมือ
ปิ่นมุกแปลกใจที่เขาขอเบอร์ส่วนตัวของเพื่อนกึ่งเลขาฯแต่ก็ยอมให้เพราะคิดว่าเขาคงมีธุระสำคัญ
เยี่ยมยุทธกระหยิ่มใจที่ได้เบอร์ส่วนตัวของดาวเหนือ แม้เขาจะอ้างกับปิ่นมุกว่าเป็นเพราะงานแต่ใครจะรู้ว่าเขาแอบดีใจแค่ไหนที่จะได้พูดคุยกับดาวเหนืออีกครั้ง
ดาวเหนือรับสายเบอร์โทรศัพท์แปลกๆเพราะคิดว่าเป็นลูกค้าสินค้าออนไลน์ของเธอ เยี่ยมยุทธทึ่งมากที่รู้ว่าเธอขยันขันแข็ง ไม่ใช่แค่เลขาฯของปิ่นมุก แต่ยังแบ่งเวลามาขายของและดูแลเด็กกำพร้าในมูลนิธิด้วย
“คุณเยี่ยมยุทธ...คุณเอาเบอร์ฉันมาจากไหน”
“ดีใจจัง...จำเสียงผมได้ ช่วยนัดคุณเปรมจิตให้ผมหน่อย...หกโมงเย็นพรุ่งนี้”
“คุณขอเจอท่านประธานหรือ...ท่านเป็นผู้ใหญ่ หกโมงเป็นเวลาเลิกงาน คุณไม่มีสิทธิ์มากะเกณฑ์ออกคำสั่ง”
น้ำเสียงแหวของเธอไม่ได้ทำให้เยี่ยมยุทธสะทกสะท้าน “ท่านอยากเจอผมอยู่แล้ว ลูกสาวท่านหลงผมซะขนาดนี้ เป็นแค่คนใช้ก็ไปบอกเขาเถอะน่า อย่ามาทำเป็นฉลาดกว่าเจ้านาย!”
ooooooo
