ตอนที่ 1
แม้จะโกรธที่ถูกหลอกแต่ดาวเหนือก็เป็นห่วงเยี่ยมยุทธมากช่วยปฐมพยาบาลอย่างดี เยี่ยมยุทธสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนของเธอและอดไม่ได้จะรำพึงกับตัวเองเบาๆ
“ในความมืดเราจะมองเห็นแสงดาว”
“ยังมีอารมณ์โรแมนติกเนี่ยนะ”
ดาวเหนือบ่นแบบไม่จริงจังนักแต่ก็เฝ้าเขาจนกระทั่งฟื้นในอีกหลายชั่วโมงต่อมา เยี่ยมยุทธมองซ้ายมองขวางงๆก่อนตั้งสติได้เมื่อเธอบอกว่าเป็นเวลาห้าทุ่ม
“ตลาดดาวโจนส์เปิดหลายชั่วโมงแล้ว ขอมือถือให้ผมหน่อย”
คำขอของเขาทำให้ดาวเหนืออยากเป็นบ้า เปิดฉากถามเรื่องคาใจทันที
“คุณหลอกฉันว่าอยู่ในห้องน้ำ คุณเข้าไปทำอะไรในห้องนั้น จะขโมยของเหรอ”
“แล้วมีอะไรหายไหมล่ะ”
“ฉันให้คนค้นสองรอบแล้ว...ไม่มี”
“เออ...นั่นไง ก็ผมเป็นคนใฝ่ศึกษา หาความรู้ ชอบเข้าห้องสมุดไม่ได้หรือไง”
“คุณมันโกหก โกหกได้ทุกเรื่อง”
เยี่ยมยุทธคร้านจะต่อปากต่อคำ แบมือขอมือถือเพื่อดูตลาดหุ้นโลก ดาวเหนือไม่ส่งให้แถมขู่จะฟ้องเปรมจิตที่เขาทำตัวพิรุธแอบเข้าห้องอนุสรณ์จนเกิดเรื่องแต่เขากลับไม่สะทกสะท้าน
“คุณก็รู้แล้วว่าผมอยากมาทำงานที่ธนานุวัตร ผมไม่ยอมแพ้ง่ายๆ ผมจะเสนอแผนธุรกิจแก้ปัญหาหนี้เสียของธนานุวัตรจนท่านประธานยอมรับผม ยอมให้ผมเป็นแฟนกับคุณปิ่นมุก”
“คุณก็เลยเข้าไปหาข้อมูลงั้นหรือ”
“ก็ท่านประธานด่าว่าผมไม่มีความรู้เรื่องธนาคารเลย ผมก็เลยไปหาข้อมูลเพิ่มไง”
“ในห้องนั้นเนี่ยนะ”
เยี่ยมยุทธทำไขสือ ดาวเหนือระอามากขอตัวกลับดื้อๆแต่ถูกเขารั้งข้อมือไว้
“ดาวเหนือ...ขอบคุณมากที่ดูแลผม...ขอบคุณ”
น้ำเสียงนุ่มนวลของเขาทำให้เธออดหันมองไม่ได้
“ตั้งแต่รู้จักคุณมา...เพิ่งมีประโยคเมื่อกี้ที่ฟังแล้วเข้าหู”
ดาวเหนือกลับหลังจากนั้น เยี่ยมยุทธมองตามจนลับตาแล้วเปิดมือถือตัวเองที่แอบถ่ายภาพบางส่วนจากห้องอนุสรณ์ไว้พลางพึมพำกับตัวเอง
“จากคนโดดเดี่ยวที่สุดเหมือนอยู่ตัวคนเดียวในโลก วันนี้ผมมีน้องแล้ว ชีวิตนับจากวันนี้เป็นต้นไปคือการเริ่มต้นชีวิตใหม่ จุดหมายชีวิตที่เคยมีแค่เงิน ต่อไปจากนี้คือน้อง...ผมจะตามหาน้องสาวของผม!”
ปิ่นมุกถูกเปรมจิตเรียกตัวไปต่อว่าเรื่องเยี่ยมยุทธ เมื่อเจอหน้าดาวเหนือก็โผกอดอย่างขวัญเสีย
ดาวเหนือโอบปลอบ เช็ดน้ำตาให้อย่างรักใคร่สนิทสนม “ทำไมถึงร้องไห้เพราะผู้ชายคนนี้เยอะนักล่ะคะคุณหนู หาตั๋วไปดูคอนเสิร์ตที่เกาหลีกันดีไหมคะ...แก้เครียด ไม่ก็ช็อปปิ้งญี่ปุ่นหรือไปไหว้พระฮ่องกงก็ได้... ไปไหมคะ”
“ไม่...ฉันจะไปล่องเรือกับคุณเยี่ยมยุทธสุดสัปดาห์นี้ เรานัดกันแล้ว”










