ดวงใจในไฟหนาว

“แต่มันก็จริงใช่ไหมล่ะ...เชื่อดาวเหนือนะคะ อดใจไว้ก่อน การปฏิเสธจะทำให้เขาดิ้นพล่าน คุณหนูจะอยู่เหนือเขาตลอดไป การปฏิเสธในครั้งแรกมันสำคัญมากเลยนะคะ”

ปิ่นมุกคิดหนักแต่ไม่ทันขยับ แดนกับเดือนเพ็ญพ่อแม่ของปิ่นมุกก็โผล่มาตามคำสั่งของเปรมจิตลากตัวคุณหนูคนสวยกลับบ้านศิลาทอง ดาวเหนือจำใจทำตามหน้าที่และเก็บคีย์การ์ดที่ปิ่นมุกทำตกไว้

เปรมจิตไม่ยอมจบแค่พาตัวปิ่นมุกกลับบ้าน สั่งให้ดาวเหนือไปพบเยี่ยมยุทธแทน ดาวเหนือไม่เต็มใจแต่ขัดคำสั่งเปรมจิตไม่ได้เลยต้องเผชิญหน้ากับเยี่ยมยุทธตามลำพังบนห้องสวีตของเขา

เยี่ยมยุทธในชุดเสื้อคลุมอาบน้ำมองหญิงสาวแปลกหน้าที่เขาจำหน้าได้ดี ดาวเหนือรู้สึกประหม่ากับสายตาจาบจ้วงของเขาเลยโพล่งขึ้นเพื่อป้องกันตัวเอง

“ผู้ชายชั่ว...นัดผู้หญิงด้วยการเปิดห้องโรงแรมเนี่ยนะ”

“บ้านผมที่เมืองไทยยังไม่เสร็จ ผมนอนที่นี่มาได้เดือนหนึ่งแล้ว อ้อ...แล้วดูมันมีระเบียง มีห้องรับแขก ผมไม่ได้ชวนเจ้านายเธอมานอน แค่อยากคุย อยากรู้จักกันให้มากกว่านี้”

“ใครเขาจะไปเชื่อคุณ ที่อื่นมีเยอะแยะ”

“คุณปิ่นมุกทายาทคนสวยของธนาคารใหญ่โต มีคนรู้จักทั่วประเทศ ไม่นัดในโรงแรมจะให้นัดที่ไหนครับ”

ดาวเหนือโมโหมากแต่ต้องระงับอารมณ์ไม่ให้เต้นผางตามเขา เยี่ยมยุทธจงใจยั่วประสาทเธอด้วยการควักเงินสดๆให้ปึกใหญ่พร้อมสั่งให้ตามปิ่นมุกมาพบเขาโดยเร็วที่สุด

“พ่อแม่ฉันทำงานให้บ้านคุณเปรมจิตตั้งแต่ฉันยังไม่เกิด พอฉันเกิดคุณเปรมจิตก็ส่งเสียฉันเรียน ตอนฉันจมน้ำเกือบตายเพราะว่ายน้ำไม่เป็นท่านก็ออกค่ารักษาให้ เงินแค่นี้น้อยเกินไปมั้งคะ”

“เข้าใจละ...อย่างนี้เขาไม่ได้เรียกเลขา เขาเรียกคนใช้!”

ใบหน้าแดงก่ำเพราะโกรธจัดของดาวเหนือไม่ได้ทำให้เยี่ยมยุทธสะทกสะท้าน “ฟังนะ...ที่คุณพูดน่ะเศษเงินของคนรวย เขาก็แค่ใช้เงินซื้อใจคุณ ไม่ต้องไปจงรักภักดีหรอกน่า ไม่งั้นวันหนึ่งคุณจะเจ็บ...เจ็บหนักด้วย”

เยี่ยมยุทธโพล่งออกไปอย่างคนรู้ความนัยแต่ดาวเหนือไม่รู้และตั้งท่าจะเดินหนี พ่อมดการเงินเลยตัดสินใจควักเงินเพิ่มให้อีกปึกใหญ่ก่อนยื่นข้อเสนอ

“อย่าไปบอกใคร แค่ไปตามปิ่นมุกมาให้ผม เดี๋ยวผมกับปิ่นมุกจะหาวิธีปกปิดไม่ให้คุณเดือดร้อน”

“นี่ไม่ใช่เรื่องเล็กๆนะคะ คุณกำลังขอนอนกับเจ้านายฉันนะ ไม่ใช่ชวนมาใส่บาตร ฉันถึงจะยอมง่ายๆ”

“เอ๊ะ! ก็บอกว่ายังไม่คิดจะนอนด้วย แค่อยากคุยเฉยๆ เอางี้...แล้วถ้าเจ้านายของคุณอยากนอนกับผมล่ะ”