ดวงใจในไฟหนาว
ตอนที่ 1
“หลงตัวเอง ฉันจะเชื่อคุณได้ยังไง คุณก็หน้าตาดีล่ะนะแต่ฉันว่าเหมือนตัวร้ายในละครมากกว่า คุณปิ่นมุก รสนิยมดีจะตาย ต่อให้คุณไปบอกรักเธอบนดาดฟ้าก็ไม่ได้แปลว่าคุณปิ่นมุกต้องชอบคุณนี่”
ขาดคำปิ่นมุกก็โทร.เข้ามา ดาวเหนือเผลอกดรับสายและเปิดลำโพง ถ้อยคำสารภาพความในใจของปิ่นมุกเลยเข้าหูเยี่ยมยุทธอย่างจัง
“ดาวเหนือ...อีเพื่อนเลว เพื่อนทรยศ ฉันจะฆ่าแก เอาคีย์การ์ดคืนมา ฉันจะไปหาคุณเยี่ยมยุทธ ได้ยินไหม!”
ooooooo
ปิ่นมุกถูกเดือนเพ็ญยึดมือถือและพากลับบ้าน ส่วนดาวเหนือไม่ได้สนใจเรื่องเพื่อนกึ่งเจ้านายอีกเพราะต้องตั้งรับเยี่ยมยุทธที่ออกอาการกะหยิ่มยิ้มย่องเรื่องปิ่นมุก แววตาเย้ยหยันจากเขาทำให้ดาวเหนือโมโห ยิ่งถูกเขามองตั้งแต่หัวจดเท้ายิ่งอยากอาละวาด
เยี่ยมยุทธมองชุดกะโปโลของดาวเหนือแล้วยั่วประสาท “ชุดนี้ราคาไม่เกินสามร้อย แต่งหน้าอ่อนๆ เล็บมือเล็บเท้าไม่มีสี อืม...เขาให้แต่งตัวบ้าบอยังไงก็ยอม ผู้หญิงแบบนี้ไร้รสนิยมสิ้นดี!”
“ไม่มีพระเอกคนไหนเย็นชาดูถูกคนอื่นเหมือนคุณ คุณน่ะตัวร้ายในละครถูกแล้ว”
พูดจบก็สะบัดหน้าหนี เยี่ยมยุทธก้าวตามติดควักก้อนน้ำแข็งในแก้วข้างมือแล้วแกล้งหย่อนลงในเสื้อเธอ
“เด็กกำพร้าวัยอนุบาลต้องเล่นแบบนี้ เจอไปหรือยังล่ะ”
เยี่ยมยุทธแกล้งแหย่เพราะเห็นเธอทำงานกับมูลนิธิเด็กกำพร้าที่สวนหน้าโรงแรม แต่ดาวเหนือไม่รู้และโกรธมากที่เขาเล่นแบบถึงเนื้อถึงตัว กระนั้นก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากฮึดฮัดผละไป ทิ้งเยี่ยมยุทธให้มองตามขำๆก่อนเปลี่ยนเป็นเคร่งเครียดเมื่อคิดถึงแผนเอาคืนเปรมจิตและทุกคนในธนานุวัตรให้วอดวาย!
ไม่ใช่แค่ดาวเหนือที่มีความทรงจำถึงเยี่ยมยุทธ เจ้าตัวเองก็หวนคิดถึงเธอบ่อยอย่างไม่น่าเชื่อ แม้แต่ตอนแวะหาเปลวจิตแพทย์ประจำตัวที่เมืองไทยก็อดยิ้มบางๆไม่ได้เมื่อนึกถึงท่าทางกระฟัดกระเฟียดของเธอ
เปลวสังเกตเห็นความผิดปกติ เยี่ยมยุทธมักมีอาการอ่อนไหวเมื่อพูดถึงความรัก
“คุณไม่ชอบความโรแมนติก ไม่เชื่อในความรัก...เคยคิดไหมว่ามันเกี่ยวกับอดีตที่เป็นเด็กกำพร้าของคุณ”
คำถามของเปลวทำให้เยี่ยมยุทธดิ่งสู่อดีตตัวเองอีกครั้ง ภาพใบหน้าพี่เลี้ยงหลายต่อหลายคนที่ทำให้เขารักและจากไปในเวลาไม่นานทำให้เขาเจ็บช้ำใจมาก เปลวนั่งมองอาการเหล่านั้นอย่างครุ่นคิดก่อนตัดสินใจถามเรื่องที่คนไข้หนุ่มเคยคิดฆ่าตัวตาย เยี่ยมยุทธชะงักแต่ไม่ยอมอธิบายอะไร เปลวอ่อนใจมากแต่พยายามกล่อมอย่างใจเย็น
“ประวัติของคุณหาจิตแพทย์มาตลอด แทบทุกประเทศที่คุณไปอยู่ คุณควรยอมรับว่าตัวเองต้องการความช่วยเหลือ การยอมรับตัวเองเป็นจุดเริ่มต้นของการแก้ปัญหาทางจิตใจทุกอย่าง”
“ผมไม่ได้เป็นอะไร ผมนอนไม่หลับแล้วก็เป็นไมเกรน ผมอยากได้ยา อยากให้หมอจ่ายยาให้นี่คือจุดประสงค์ที่มา หมอดูไม่ค่อยมีลูกค้านะ...ผมมาช่วยหมอเลยนะนี่”
เปลวส่ายหน้าเหนื่อยหน่าย จำใจเขียนใบสั่งยาให้ตามที่คนไข้หนุ่มร้องขอ เยี่ยมยุทธรับมาพร้อมพึมพำในใจถึงเป้าหมายใหม่ในอนาคตของเขา
“จากที่หาเงินมาตลอดชีวิต ต่อไปนี้ผมจะตามหาพ่อแม่ หาประวัติตัวเอง...และปิ่นมุกจะเป็นไพ่ใบสำคัญ!”
ooooooo
