เส้นสนกลรัก

“ขอบคุณมากนะคะคุณพีระ คุณนี่พ่อพระมาโปรดจริงๆ ขอบคุณมากเลยค่ะ”

เปิ้ลคิดถึงที่รับเงินและรับปากพีระเมื่อคืนแล้วพูดไม่ออก จนเหมียวถามว่าทำไมเงียบ

“ได้สิได้ ฉันไม่ทำงานในผับในบาร์แล้วล่ะ ฉันสัญญา” เปิ้ลรับปากให้เหมียวสบายใจ แต่ตัวเองเครียด

โขงถูกสั่งให้ทำงานเอกสารอยู่ที่สำนักงานห้ามออกไปไหน แต่วันนี้ได้รับโทรศัพท์เบอร์แปลกๆ พอโขงรับสาย เสียงทับทิมก็ตีโพยตีพายมาว่าให้รีบมาช่วยเด็กถูกตีที่ตลาด โขงบอกแป๊ะแล้วคว้ากระเป๋าจะไป

“เอ๊ย...นายโขง พี่นารีสั่งว่าห้ามไปไหนนะ โดย เฉพาะตลาด” เจียรไนยห้ามไม่ทัน ได้แต่นั่งกลุ้ม กลัวโขงจะไปมีเรื่องอีก

พอไปถึงตลาดจึงรู้ว่าถูกชัยหลอกมา พอโขงไปถึงชัยกับดำก็ป่าวร้องให้บรรดายายๆและชาวตลาดมาดูหน้าฆาตกรโรคจิตฆ่าน้อยหน่าหมกป่า ชาวบ้านกรูกันมาจะประชาทัณฑ์โขง

“คุณพีระพ่อพระแห่งหนองตาคำ มึงยังใส่ความได้ นับประสาอะไรกับชาวบ้านตาดำๆอย่างเรา มึงคลุ้มคลั่งขึ้นมา มึงก็อาจจะกราดยิงแบบที่พ่อมึงเคยทำก็ได้” ชัยได้ทีพูดยั่วยุจะยืมมือชาวบ้านเล่นงานโขง

ทันใดนั้น ไสว เหมียว เปิ้ล วิ่งมาจากอีกทาง เหมียวตะโกนว่า “ไอ้ชัย พูดจาเกินไปหน่อยแล้วนะ” เปิ้ลก็ว่า “คุณโขงเขาเป็นคนดีนะทุกคน” แต่ชัยก็ยังยุยงชาวบ้านว่าเพื่อความปลอดภัยของทุกคน ต้องไล่โขงออกไปจากหนองตาคำ แล้วตะโกนนำ “ไล่มันออกไป!!”

ยายแจ๊วตัวดีวิ่งไปยกไหปลาร้ามาสาดใส่โขง แต่โขงหลบทันปลาร้าเลยสาดไปโดนยายไรที่ยืนอยู่หลังโขงเข้าเต็มๆ ยายไรตรงเข้ากระชากผมยายแจ๊วด่าลั่นว่ากล้าดียังไงมาสาดปลาร้าใส่ตน

ยายไรเรียกร้องค่าเสียหายเป็นเงินค่าซักรีด สระผม และอาบน้ำ ยายแจ๊วไม่หลงประเด็นมุ่งเล่นงานโขงคนเดียว มโนไปต่างๆนานาว่าโขงฆ่าน้อยหน่ามัดถ่วงน้ำ จ้วงแทงนับแผลไม่ถ้วนจนน้อยหน่าทนพิษบาดแผลไม่ไหวตายคาที่ แล้วเอาศพไปเผานั่งยาง

“น้อยหน่าไม่ได้ตายซะหน่อย แต่มันหนีไปเพราะทนยายไม่ไหวนั่นแหละ ทั้งด่าทั้งตี ทั้งตอกย้ำเรื่องแม่ ยายอย่าโทษคนอื่นเพื่อให้ตัวเองสบายใจเลย ลึกๆลงไปยายก็รู้อยู่แก่ใจว่าตัวเองมีส่วนให้น้อยหน่ามันกลายเป็นเด็กแบบนี้” เหมียวแฉยายแจ๊ว แป๊ะช่วยแฉต่อ จนยายแจ๊วถามว่าตกลงมันเป็นเพราะกูหรือไง!?!

“เออ...คราวลูกสาวเอ็งก็แบบนี้ เอ็งโทษชาวบ้านไปทั่ว ที่แท้ลูกสาวเอ็งวิ่งแจ้นหนีตามผู้ชาย เพราะต้องการจะหนีที่แม่มันไม่ให้ความรักความอบอุ่นไง ใช่ไหมนังหวาน” ยายไรแฉและขอเสียงยายหวาน ยายหวานบอกว่าก็อย่างที่รู้กันนั่นแหละ ยายไรติดลมแฉต่อ “ทั้งลูกทั้งหลานทิ้งเอ็งไปก็เพราะตัวเอ็งเองนั่นแหละนังแจ๊ว เป็นยายที่แย่ เป็นแม่ที่เลว”

ยายแจ๊วถูกสาวไส้กลางตลาดตะโกนว่าไม่ใช่ แต่ไม่อยู่หนองตาคำแล้วเพราะมันเป็นตำบลแห่งความเศร้า พอสิ้นเสียงยายแจ๊ว ยายๆที่เคยรุมกันนินทาด่าคนอื่นก็หันมาด่าจนยายแจ๊วทนไม่ไหววิ่งเตลิดออกไป

ชัยกับดำที่ทำกร่างแต่แรกคุมเกมไม่อยู่ ถามกันว่าทำไมเป็นแบบนี้ไป ผิดแผนแล้ว และพากันเผ่นไป โขงเชื่อว่าต้องเกิดเรื่องไม่ดีอีกเป็นแน่ เลยตามไป

ooooooo

ยายแจ๊ววิ่งไปปีนเสาส่งสัญญาณ ทุกคนที่วิ่งตามโขงมาเป็นพรวนตกใจเมื่อเห็นยายแจ๊วปีนเสา เหมียวตะโกนว่าถ้ายายแจ๊วตกลงมาจะทำยังไง ทับทิมด่าเหมียวว่าอยู่ๆไปด่ายายแจ๊วทำไม ปากหาเรื่อง