สะใภ้อิมพอร์ต
ตอนที่ 2
อีกมุมหนึ่งในบ้านทับทิม รตีบุกมาหาทับทิมเพื่อขอคำอธิบายเรื่องที่ดลแต่งงานแล้ว ท่านรู้สึกผิดต่อเธอ จับมือเธอมากุมไว้ขอโทษด้วยที่ไม่ได้บอกเรื่องนี้ ท่านเลือกที่จะปิดบังเพราะกลัวเธอเสียใจ
“คือ...มันมีบางอย่างเกิดขึ้นกับแม่อร” จากนั้นเรื่องอาการป่วยของอรก็พรั่งพรูออกจากปากทับทิม รตีตกใจมากที่รู้ว่าอรป่วยหนักเป็นมะเร็งขั้นสุดท้าย จะอยู่ได้อีกแค่หกเดือนเท่านั้น และนี่คือเหตุผลที่ทับทิมกับทุกคนในบ้านต้องร่วมมือกันทำให้อรมีความสุข
“แสดงว่าผู้หญิงที่แต่งงานกับดลคือคนที่คุณน้าอรเลือกให้”
“จ้ะ หนูเห็นแล้วนะว่ายายขัดใจอะไรแม่อรไม่ได้ แม่อรเป็นลูกของยายยายอยากทำดีเป็นครั้งสุดท้ายให้แม่อร หนูรอได้ไหมลูกอีกหกเดือนเท่านั้น ตาดลก็จะหย่ากับผู้หญิงคนนั้น”
“แล้วเมื่อถึงเวลานั้นคุณยายแน่ใจเหรอคะว่าดลจะหย่า ไม่ใช่ดลจะรักผู้หญิงคนนั้นไปแล้ว”
ทับทิมมั่นใจว่าไม่มีทางเป็นอย่างนั้นเพราะดลไม่รักใครง่ายๆ แต่ถ้าเขาจะรักใครสักคน คนนั้นต้องเป็นรตี ขอแค่ให้เธออดทนหน่อย เธอจะอดทนอย่างที่ท่านขอร้อง แต่เรื่องที่ท่านไม่บอกความจริงเธอยังไม่หายโกรธ
“อ้าว แล้วยายต้องทำยังไงหนูถึงจะหายโกรธยาย”
รตียิ้มแสนดีให้ทับทิมทั้งที่ข้างในมีแผนชั่วร้ายเตรียมไว้แล้ว...
ที่มุมหนึ่งของฟาร์มรักษา ลิซ่าล้างมือเสร็จก็ปิดก๊อกน้ำ พลันมีผ้าเช็ดหน้ายื่นมาให้ เธอหันขวับไปเห็นพิธานยืนยิ้มอยู่ รีบเดินหนียังเคืองเขาไม่หายเรื่องสวนดอกไม้ของดล เขาตามมาขวางหน้า
“นี่คุณพิธาน ฉันไม่ใช่คนโง่ซ้ำซ้อนเพราะฉะนั้นไม่ต้องมาหลอกอะไรฉันอีก”
“ผมไม่ได้จะมาหลอกคุณ ผมมาขอโทษ ผมยอมรับกับคุณก็ได้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวานผมตั้งใจทำ ผมอยากให้ดลโกรธและขอหย่ากับคุณ แต่ที่ผมทำลงไปเพราะผมเป็นห่วงคุณนะครับ”
“เฮอะ ต้องการให้ฉันหย่ากับคุณดลเนี่ยนะ คือเป็นห่วง”
“ดลกับคุณป้าอรกำลังหลอกคุณอยู่นะครับคุณลิซ่า”
หญิงสาวชะงักมองพิธานอย่างสงสัย เขาแอบยิ้มชอบใจที่เธอกำลังจะตกหลุมพรางของเขาอีกครั้ง
ooooooo
ภายในร้านรักษาสเต๊กเฮ้าส์ ระหว่างที่รินกำลังเอาคัพเค้กฝีมือตัวเองแจกจ่ายพนักงานในร้านเพื่อฝากเนื้อฝากตัว เนื่องจากเป็นพนักงานใหม่มาทำงานวันแรก อยู่ๆรตีโผล่เข้ามาขอชิมคัพเค้กฝีมือเธอด้วยคน
“อร่อยนะเนี่ย พี่ยังทำสู้น้องรินไม่ได้เลย”
“พี่รตีมาหาคุณยายเหรอคะ” รินมองอีกฝ่ายอย่างไม่ไว้ใจ
“จ้ะ พี่เสร็จธุระกับคุณยายแล้วก็เลยแวะมาดูอะไรที่นี่หน่อย ร้านใหญ่โตดีนะ นั่นอะไร แปลงปลูกผักหรือ”
“ค่ะ ที่ร้านใช้ผักที่ปลูกเอง”
“ดีจัง พอได้มาเห็นสถานที่จริงแบบนี้ก็รู้สึกสบายใจ...พี่ไปก่อนนะ คืนจ้ะ ไม่อยากกินเยอะเดี๋ยวอ้วน” รตีคืนคัพเค้กแล้วออกจากร้าน รินมองตามด้วยความระแวง...
ลิซ่าไม่ไว้ใจดลตั้งแต่ได้คุยกับพิธานครั้งล่าสุด พอเขาเข้ามาอยู่ใกล้ๆ เธอจะกลัวจนเว่อร์ พลันภาพตอนคุยกับพิธานผุดขึ้นมาในความคิดคำนึงของเธอ ตอนนั้นพิธานบอกว่าเธอกำลังถูกดลและอรหลอก
ไม่ใช่แค่เรื่องที่อรจะมีชีวิตอยู่ได้แค่หกเดือนเท่านั้น แต่ยังมีเรื่องพินัยกรรมที่กำหนดไว้ว่าถ้าในหนึ่งปีนับแต่วันอ่านพินัยกรรม ดลไม่ได้แต่งงานและมีลูกก็จะไม่ได้เป็นเจ้าของฟาร์มรักษา เธอตกใจมากเพราะนั่นเท่ากับเธอต้องมีลูกกับดลภายในหนึ่งปี พิธานมองออกว่าคงไม่มีใครเล่าเรื่องนี้ให้เธอฟังมาก่อนใช่ไหม
“ใช่ ฉันเพิ่งรู้จากคุณก็วันนี้ คุณพูดจริงหรือเปล่า”
“จริงสิครับ แต่ถ้าคุณยังไม่เชื่อใจผมก็ลองคิดให้ดีว่าทำไมคุณป้าถึงต้องรีบรวบรัดให้คุณแต่งงานกับดลเร็วขนาดนี้ด้วย เขาเห็นคุณเป็นแค่แม่พันธุ์เท่านั้น”
“แต่คุณป้าบอกว่าแต่งแค่ในนาม” ลิซ่าเริ่มหวั่นไหว พิธานได้ทียิ่งใส่ไฟ
“คุณป้าก็แค่พูดเพื่อให้คุณวางใจ พอหลังจากแต่งงานคุณก็ต้องตกเป็นเมียของดลทั้งทางนิตินัยและพฤตินัย ผมขอเตือนนะครับว่าภายนอกดล
มันดูไม่สนใจผู้หญิง แต่ความจริงดลเจ้าชู้จะตายไปต้องเป็นคนสนิทกันจริงๆถึงจะรู้ ผมเตือนคุณด้วยความหวังดีไม่อยากให้คุณตกเป็นเหยื่อรายต่อไปของมัน” คำพูดปั่นหัวของพิธานทำเอาลิซ่ากลัดกลุ้มอย่างหนัก...
ฝ่ายดลเห็นลิซ่ามองมาด้วยสีหน้าแปลกๆถามว่ามีอะไรหรือเปล่า เธอตอบโดยไม่ยอมสบตาด้วยว่าไม่มี เขาขยับเข้ามาจนชิด คาดคั้นว่าต้องมีอะไรแน่ๆถึงได้หลบสายตา เธอยืนยันว่าไม่มีแล้วจะเดินหนี เขาขวางไว้
“ถ้าไม่พูดก็ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น”
ลิซ่าสั่งให้เขาหลีก เขากลับคว้าแขนเธอไว้ เธอตกใจพลิกข้อมือจับเขาทุ่มลงพื้นดังโครม หมอหมีได้ยินเสียงเอะอะเข้ามาเห็นดลนอนกองอยู่กับพื้นถามว่าลงไปจับกบเล่นทำไม เขาแว้ดใส่จับกบบ้าอะไร ยัยนี่จับเขาทุ่มต่างหาก แล้วหันไปถามเธอว่าทำแบบนี้กับเขาทำไม นึกว่าเขาจะทำอะไรเธออย่างนั้นหรือ เธอนิ่งไม่ตอบ
