ดอกหญ้าในพายุ

พงศ์ระพีทำทุกอย่างเหมือนที่ปากพูด ทั้งผ่าฟืนกองโตไว้ให้ แถมเข้าครัวจุดเตาไฟเตรียมทำกับข้าว ด้วยความที่ไม่เคยติดเตาถ่านมาก่อนทำเอาครัวเกือบไฟไหม้ บัวเห็นใบหน้าเขาเต็มไปด้วยเขม่าควันดำปี๋เกือบจะหลุดขำ ต้องกลั้นหัวเราะแทบตาย...

แม้จะยากลำบากแต่ในที่สุดพงศ์ระพีติดเตาไฟสำเร็จ ทำมาม่าผัดมาให้บัวที่กำลังโรยข้าวเปลือกให้ไก่อยู่ที่แคร่หน้ากระท่อม แล้วเท้าความถึงตอนที่เขานอนเจ็บอยู่ที่นี่ เธอจำได้หรือเปล่าว่าเธอต้มบะหมี่ให้กินตลอด วันนี้เขาเลยลองทำแบบผัดใส่ไข่มาให้ชิม บัวลืมไปหมดแล้ว ไม่เห็นน่าจำตรงไหน พงศ์ระพีคีบบะหมี่ในชามตัวเองกินไปแอบมองเธอที่คีบบะหมี่กินไปด้วย

“อร่อยล่ะสิ ฉันแอบซอยเบคอนใส่ลงไปด้วย”

“ก็แค่กินกันตาย รสชาติคงไม่ต่างจากข้าวเปลือกพวกนี้เท่าไหร่”

บัวเขี่ยๆไปกินไปเหมือนไม่อยากกิน เขาตัดพ้อเปรียบเทียบแบบนั้นไม่เกินไปหน่อยหรือ บัวหันมองอย่างเอาเรื่อง มีปัญหาหรือ เขาทำเป็นหงอ

“เปล่าสักหน่อย”

“เฮ้อ เบื่อจริงๆ ขี้เกียจซักผ้า อยู่เมืองนอกซักตู้หยอดเหรียญจนเคยตัว เดี๋ยวค่อยซักดีกว่า” บัววางชามบะหมี่แล้วเดินเข้าข้างใน...

บัวหายเข้าป่าไปหาผลไม้พักใหญ่ พอกลับถึงกระท่อมทั้งโกรธทั้งอายที่เห็นพงศ์ระพีเอาชุดชั้นในมาซักให้ เหวี่ยงผลไม้ในมือทิ้งวิ่งมากระชากชุดชั้นในคืน ด่าเขาว่าโรคจิต ใครใช้ให้เอาของส่วนตัวของเธอมาซัก

“อ้าว...ก็เธอบอกว่าขี้เกียจซักผ้า ฉันก็ทำให้ ใครจะไปรู้ว่ามีชุดพวกนี้หมกอยู่ก้นกะละมัง”

“หมกบ้าอะไร ฉันแช่รวมกันเฉยๆ”

“ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ส่งมาให้ฉันซักต่อ ไอ้นั่นน่ะ... เขาเรียกว่าอะไร หน้าตาเหมือนซาลาเปาไส้หมู เอ...

หรือว่าเบ้าขนมครก” พงศ์ระพีแกล้งไม่รู้จักเสื้อยกทรง บัวชี้หน้าเขา สั่งห้ามเปรียบเทียบ เขาไม่ได้เปรียบเทียบแต่มันเหมือนเบ้าขนมครกจริงๆ บัวอายมากขยุ้มชุดชั้นในเดินหนีเข้ากระท่อม ขณะที่พงศ์ระพีแอบขำ

ooooooo

ครั้นแดดร่มลมตก พงศ์ระพีไปว่ายน้ำเล่นที่น้ำตก ปีนขึ้นไปบนโขดหินแล้วโดดลงน้ำ บัวแอบมองอยู่หลังต้นไม้เห็นหุ่นเขาแล้วแอบกลืนน้ำลาย พอนึกขึ้นได้ว่าเป็นกุลสตรีไม่ควรแอบดูผู้ชายอาบน้ำ

จึงหันหลังกลับ พงศ์ระพีแกล้งร้องเอะอะว่าตะคริวกิน เธอเห็นเขาจะจมน้ำรีบโดดลงไปช่วย ล็อกคอลากเข้าฝั่งแต่เขาขืนตัวไว้

“ห่วงฉันด้วยหรือ” พงศ์ระพีกระซิบข้างหู บัวรู้ทันทีว่าหลงกลเขาเข้าให้ หันมาทุบเขาไม่ยั้ง

“หลอกฉันหรือไอ้คนเจ้าเล่ห์”

เขารวบทั้งตัวทั้งแขนเธอไว้ไม่ให้ดิ้น “เธอลงมาช่วยฉัน พิสูจน์ชัดเจนแล้วว่าเธอไม่อยากเห็นฉันตาย”