ดอกหญ้าในพายุ

พงศ์ระพีรู้จากเพ็ญพธูตอนที่คุยกันเมื่อคืนว่าบัวกลับมาเที่ยวเมืองไทยช่วงปิดเทอม ไม่ได้กลับบ้านหาพ่อในทันทีแต่จะแวะไปพักผ่อนที่กระท่อมกลางป่าภูเขียวของตากล้าก่อน เขารอจนเช้าขับรถตรงดิ่งมาหาเธอทันที เธอยังงอนเขาไม่หาย ไล่ตะเพิดไปให้พ้น ไม่อย่างนั้นจะตีขาเขาให้เดี้ยงอีกรอบ

“ฉันตั้งใจมาหาเธอเพราะคิดถึงเธอ”

“จะมาคิดถึงหาสวรรค์วิมานอะไร คุณบอกว่าไม่ได้รักฉัน ผลักไสให้ฉันไปรับหมั้นครูพัน ยังจำที่โรงหนังได้ไหม ฉันอุตส่าห์ยอมหน้าด้าน บอกความในใจก่อน แต่คุณก็บอกว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระ คุณมันใจดำใจคอโหดร้ายที่สุด”

ด่าเสร็จบัวหันหลังเดินหนี พงศ์ระพีตามมาดึงแขนให้หันกลับมา ขอโทษเธอด้วยที่เขาทำไปทุกอย่างเพราะไม่อยากทำร้ายน้ำใจพัน ไม่อยากแย่งผู้หญิงกับน้องชาย บัวโมโหตบหน้าเขาฉาดใหญ่

“คนเห็นแก่ตัว คุณมันห่วงแต่ตัวเอง กลัวคนอื่นจะมองว่าคุณเป็นคนไม่ดี ไม่เป็นสุภาพบุรุษ แล้วฉันล่ะ คุณเคยรู้บ้างไหมว่าผู้หญิงคนหนึ่งที่แอบหลงรักผู้ชายอยู่ฝ่ายเดียวมันทรมานใจแค่ไหน”

“ฉันเป็นอย่างที่เธอว่าทุกอย่าง ฉันเสียใจจริงๆ เธอจะให้อภัยให้โอกาสฉันแก้ตัวได้หรือเปล่า”

บัวไม่ให้โอกาสอะไรเขาทั้งนั้นเพราะลืมเขาหมดไปจากใจแล้ว พงศ์ระพีไม่พูดอะไรเดินลิ่วออกไปเลย บัวมองตามทั้งงอนทั้งน้อยใจ ทำไมเขาถึงถอดใจง่ายนัก แล้วเดินน้ำตาซึมเข้ากระท่อม

“ไปเลย ฉันไม่มีวันง้องอนคุณหรอก ฉันไม่เสียใจ ไม่เสียใจเลยสักนิดที่คุณไปพ้นๆซะได้”

ooooooo

เช้าวันรุ่งขึ้นบัวออกมาบิดขี้เกียจหน้ากระท่อม ได้ยินเสียงเทน้ำ รีบเดินตามเสียงเห็นพงศ์ระพีกำลังเทน้ำจากกระป๋องน้ำใส่โอ่ง เธอโวยวายว่ากลับมาอีกทำไม เขาเห็นระบบส่งน้ำไม้ไผ่ของเธอผุหมดแล้ว กลัวจะไม่มีน้ำอาบก็เลยไปหาบน้ำมาใส่โอ่งไว้ให้ เธอไม่ต้องการความช่วยเหลือของเขา ไปอาบเองที่น้ำตกได้

“ไอ้เราหลงดีใจเห็นเดินงุดๆไป นึกว่าจะถือทิฐิกลับไปแล้ว”

“รถมันจอดไกลเลยต้องรีบเดิน แล้วฉันก็ไม่คิดจะกลับกรุงเทพฯด้วย แต่ออกไปซื้อของกินของใช้ เราจะได้อยู่กันไม่ลำบาก”

บัวโวยเสียงลั่นใครอนุญาตให้เขาอยู่ที่นี่ได้

พงศ์ระพีอ้างว่าขออนุญาตจากวิญญาณตากล้า แล้วท่านก็อนุญาตเรียบร้อย บัวไม่พอใจ อย่ามาเอาตาของเธอไปอ้าง เขาเห็นเธอเป็นผู้หญิงจะมาอยู่กลางป่าตัวคนเดียวได้อย่างไร ให้เขาอยู่เป็นพื่อนดีแล้ว รับปากจะไม่รบกวนเธอแม้แต่น้อย จะคอยปรนนิบัติพัดวีรับใช้เป็นทาสเธอ ถือว่าเขาทำคุณไถ่โทษจนกว่าเธอจะยกโทษให้ก็แล้วกัน

“อยากจะทำก็ทำไป ดูซิว่าจะทนไปได้สักกี่น้ำ” บัวว่าแล้วกลับเข้าข้างใน...