ดอกหญ้าในพายุ

1 ปีผ่านไปไวเหมือนโกหก...

เดชากลายเป็นคนโปรดทั้งของจิตราและปวีณ

ถึงขนาดตอนมาฝึกงานวันแรกที่บริษัทตำรับยาไทย

ปวีณมอบสมุดบันทึกเกี่ยวกับสมุนไพรของกล้าให้เขาเป็นของขวัญการฝึกงาน แถมจิตรากับดุสิตายังมาเป็นกำลังใจให้พร้อมมีขนมอร่อยติดมือมาฝากอีกด้วย 

เนื่องจากยังไม่ถึงเวลาพัก เดชาจึงออกมาหาไม่ได้ดุสิตาจึงได้แต่ชูสองนิ้วให้เขาสู้ๆผ่านทางกระจกหน้าห้อง เขาทำนิ้วเป็นรูปหัวใจกลับมาให้ ทำเอาทีมวิจัยตาร้อนไปตามๆกัน...

ตั้งแต่บัวไปเมืองนอก พงศ์ระพีทุ่มเวลาทั้งหมดไปกับงาน วันนี้ก็เช่นกัน เขาทำงานไม่ยอมหยุดพักกินอะไร ชินเป็นห่วงต้องไปหาซื้ออาหารกล่องมาให้ สั่งให้หยุดพักกินข้าวเที่ยงได้แล้ว ปล่อยไว้แบบนี้เป็นลมเป็นแล้งขึ้นมาจะเดือดร้อนมาถึงตน โตๆกันแล้วอย่าทำตัวเป็นเด็กให้ต้องคอยเตือน

พงศ์ระพีตวาดแว้ด ตกลงใครเป็นนายใครเป็น ลูกน้อง แล้วไล่ให้ยกอาหารออกไป ชินไม่ทำตามหยิบ โน้ตบุ๊กขึ้นมาเปิดแทน

“ถ้าบอสเอาแต่ทำงานไม่ยอมกินข้าว ผมจะฟ้องคุณนงราม คุณสารินทร์ คุณปวีณ คุณเพ็ญด้วย เอาสิ”

เจ้านายหนุ่มตัดรำคาญคว้ากล่องข้าวมากิน จังหวะนั้นมีเสียงโทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้น ชินชิงคว้าไปดูเอง เห็นมีคลิปส่งมาให้ ถือวิสาสะเปิดดู ถึงกับร้องเอะอะ พงศ์ระพีสงสัยจะแย่งมาดูแต่ชินเอาหลบ เขาสั่งเสียงเข้มให้เอามาให้ดู แล้วถึงกับตะลึงเมื่อเห็นพันกำลังสวีตหวานอยู่กับสาวสวยนางหนึ่ง

“พี่พี ผมแนะนำให้รู้จักนะ นี่แฟนคนใหม่ของผม เราเข้ากันได้ดีมาก ผมเคยคิดว่ามันคงไม่ยุติธรรมถ้าจะแอบคบกันอย่างนี้ ผมจะถอนหมั้นกับบัว พี่ช่วยผม หน่อยนะ ช่วยส่งคลิปอันนี้ให้บัวทีนะพี่ ผมขอร้องล่ะ”

พงศ์ระพีโกรธเป็นฟืนเป็นไฟที่น้องชายทำตัวน่ารังเกียจ มีแฟนอยู่แล้วทั้งคนยังกะล่อนไปทั่ว แล้วเดินกระฟัดกระเฟียดออกไป ชินมองตามงงๆ ทำไมต้องโกรธขนาดนี้ด้วย บัวไม่ใช่แฟนตัวเองสักหน่อย

ครู่ต่อมาพงศ์ระพีตามมาเอาเรื่องน้องชายที่กำลังนั่งตรวจการบ้านนักเรียนอยู่ในห้องโถงของบ้าน เปิดคลิปในโทรศัพท์มือถือเอาวางกระแทกตรงหน้า ด่าเป็นชุดว่าบัวไปแค่ปีเดียวคิดจะนอกใจแล้วหรือ ไหนบอกว่ารักนักรักหนา แล้วสั่งให้เลิกกับสาวคนใหม่ ถ้าไม่ฟังตนจะไปคุยกับผู้หญิงคนนั้นเอง

“ผมโตแล้วนะพี่ ผมจะรักใครเลือกใครผมตัดสินใจเองได้ พี่ก็แค่ส่งคลิปอันนี้ให้บัวก็จบ”

“ฉันไม่จบ” พงศ์ระพีพุ่งใส่อย่างเอาเรื่อง