ตอนที่ 2
เสือโบกลำพองใจคิดว่าแผนปลอมตัวเป็นพี่ชายฝาแฝดได้ผล แต่กลับต้องหัวเสียเมื่อลูกน้องวิ่งมาบอกว่ามีหนึ่งในลูกน้องของกำนันบุญตัวจริงรอดตายและหนีไปได้!
ยิ้มนั่นเองที่แกล้งตายจนพวกเสือโบกตายใจ เมื่อสบโอกาสจึงแอบหนีจากโรงสีร้างกลับหมู่บ้าน แต่ไม่ทันได้บอกความจริงอันชั่วร้ายกับใคร จ่าเทพ อดีตลูกน้องของกำนันบุญก็โผล่มาขวางและลวงไปฆ่า
จ่าเทพเคยเป็นลูกน้องคนสนิทของกำนันบุญแต่เพราะทำทุจริตจึงถูกฟ้องร้องและไล่ออก เขากลายเป็นคนตกงานและไร้ที่พึ่งจนต้องไปทำงานให้เสือโบกและพวกไตรพยัคฆ์ และวันนี้เขาก็ได้ล้างแค้นอดีตหัวหน้าสมใจยิ้มเบิกตาโพลงเมื่อถูกมีดปักกลางอก จ่าเทพยิ้มสะใจ ฝากฝังทิ้งท้าย
“บอกกำนันบุญด้วยนะว่านี่คือผลที่มันร้องเรียนว่าฉันคอร์รัปชันจนฉันต้องโดนไล่ออก ถ้ามันไม่เล่นงานฉัน ฉันก็ไม่ไปเป็นพวกไอ้เสือโบกหรอก อย่าลืมล่ะที่สั่งน่ะ... บอกมันให้ได้นะ”
เสือโบกพอใจมากเมื่อรู้เรื่องยิ้มจากจ่าเทพ เพียงเท่านี้ก็ไม่มีหลักฐานเป็นพยานบุคคลยืนยันว่าเขาคือกำนันบุญตัวปลอม เพราะแม้แต่คนใกล้ชิดอย่างชลัย บัวหลวงและโพธิ์แก้วก็ยังจับไม่ได้
ข้อมูลจากคนเคยใกล้ชิดอย่างจ่าเทพทำให้เสือโบกสวมรอยเป็นกำนันบุญพี่ชายฝาแฝดได้อย่างราบรื่น
ยิ่งคนในครอบครัวไม่รู้เรื่องกำนันบุญมีฝาแฝดมาก่อน ยิ่งทำให้แผนทุกอย่างลงตัว
เสือโบกยิ้มเย็น ก่อนเล่าเรื่องอดีตสมัยยังรักกันดีกับพี่ชายฝาแฝด ตอนนั้นเขาเป็นหนุ่มเลือดร้อน พลั้งมือฆ่าข่มขืนผู้หญิงแถวบ้านที่แอบหลงรักมานานแต่เธอดันแต่งงานกับคนอื่น ความแค้นและความอยากเอาชนะทำให้เขาขาดสติ ลงมือฆ่าทุกคนในครอบครัวเธอ ไม่เว้นแม้แต่ลูกเล็กเด็กแดงที่เขาเห็นว่าเป็นเสนียดทิ่มแทงใจ
“ไอ้บุญมันทรยศข้า มันเรียกตำรวจมาจับข้า ข้าต้องติดคุกอยู่ยี่สิบปี...ออกจากคุกได้ก็ซัดเซพเนจรเกือบตายอีกยี่สิบปี แต่ในที่สุดข้าก็หาไอ้บุญจนเจอ แล้วก็ได้แก้แค้นจนสาสมใจ”
“ก็ดีแล้ว...เมื่อแกได้เป็นกำนันบุญ ก็จะเป็นประโยชน์มหาศาลสำหรับพวกเรา”
“ไม่ต้องห่วง บอกนายใหญ่ด้วยว่าฉันจะตั้งใจทำงานเพื่อความยิ่งใหญ่ของพวกเรา”
“พวกเราจะยิ่งใหญ่ขึ้น อีกไม่นาน...พอเรายึดที่นี่ได้ แล้วต่อไปจังหวัดอุบลก็จะเป็นของพวกเรา...ไตรพยัคฆ์”
ooooooo
ภารกิจลมหวนของนภาดำเนินไปอย่างราบรื่นตามแผน ลูกทีมทุกคนเชื่อสนิทว่าเขาคือแพทย์หัวหน้าทีมและไม่ติดใจสงสัยเรื่องที่เขากับโต๊ะมักไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆแต่ไม่ได้ออกตรวจเหมือนลูกทีมคนอื่น
สาลินีปรับตัวได้ดี แม้จะขลุกขลักบ้างในช่วงแรกแต่ได้สุกี้เจ้าหน้าที่สาธารณสุข เพื่อนใหม่ช่วยแนะนำหลายอย่างในฐานะคนคุ้นเคยกับพื้นที่แถบนี้มากกว่า
ชาติกับป๋องลงพื้นที่ละแวกเดียวกับทีมแพทย์อาสาแต่รักษาด้วยวิธีนวด ไม่ได้รักษาชาวบ้านด้วยยาแผนปัจจุบัน สาลินีแอบได้ยินว่ามีหมอรับจ้างนวดรักษาทุกโรคก็ไม่พอใจ ตามไปดูและถึงกับของขึ้นเมื่อเห็นหน้าหมอนวดทั้งสอง
สุกี้รับหน้าที่พาพวกชาวบ้านที่ล้อมวงดูการนวดของชาติกับป๋องไปพบทีมแพทย์อาสา ส่วนสาลินีเอาเรื่องชาติที่โกหกพวกชาวบ้านอย่างหน้าไม่อายว่านวดรักษาได้ทุกโรค
ชาติโกรธมากที่สาลินีหักหน้าเขาต่อหน้าชาวบ้าน แหวอย่างเหลืออด
“ทำเกินไปแล้ว มาแย่งลูกค้าแบบนี้หมายความว่ายังไง”
“สำหรับฉัน...ชาวบ้านพวกนี้คือคนไข้ ไม่ใช่ลูกค้า บอกว่าลูกค้านี่แปลว่าคุณคิดหาเงินจากชาวบ้านใช่ไหมล่ะ”
“สำหรับคุณ...เขาคือคนไข้เพราะคุณเห็นว่าเขาป่วย สำหรับผม...เขาคือคนปกติที่เดินไม่สะดวก”
“ทางฉันรักษาฟรี”
“ทางผมก็ฟรีเหมือนกัน”










