ชาติ ลำชี
ตอนที่ 12
“เดี๋ยว!” ชาติตะโกน
“มีอะไรอยากพูดหรือไง”
“บุญคุณ...เต็งกี่ ฉันเคยช่วยชีวิตแกไว้ แกบอกแกติดค้างฉัน ฉันต้องการให้แกชดใช้ตอนนี้”
“แล้วแกจะเอายังไง”
“ปล่อยสาลินีไป”
“ฉันเป็นคนถือบุญคุณความแค้นที่สุด แต่ที่แกช่วยชีวิตฉันน่ะก็เพื่อที่แกจะได้สร้างผลงานแล้วเข้ามาในรังเสือไม่ใช่เหรอ เพราะฉะนั้นถือว่าเราไม่มีบุญคุณต่อกัน แต่เอาเถอะ ฉันจะตอบแทนแกนิดนึงก่อนแกตาย จะให้แกได้เห็นหวานใจแกตายก่อน จะได้หลับฝันดี”
เต็งกี่เดินไปกระชากคอเสื้อสาลินียกตัวขึ้น ชาติร้องห้ามเสียงหลงและพยายามจะลุกยืนแต่ล้มลงไม่เป็นท่า
“ฉันชอบสีหน้าแกตอนนี้จริงๆ ฮ่าๆๆ”
เต็งกี่หัวเราะร่าสะใจ เงื้อหมัดอย่างน่ากลัว!
ooooooo
พรานกับไพรต่อสู้กันด้วยมีดอยู่นานกว่าจะได้ผลแพ้ชนะ...ไพรทำให้พรานบาดเจ็บแต่ไม่มีทางทำให้พี่ชายเปลี่ยนใจไปจากพวกไตรพยัคฆ์ได้
ฝ่ายชาติที่พยายามพาสาลินีหนีให้ได้ แต่อุปสรรคคือเต็งกี่ที่ใช้หมัดธนูเล่นงานเขาจนหมดสติ เมื่อฟื้นขึ้นมาก็ไม่เห็นสาลินี เพราะเธอตกไปอยู่ในมือเสือโบกที่ไม่เห็นด้วยหากเต็งกี่จะฆ่าเธอ
เสือโบกคิดจะใช้สาลินีต่อรองกับพวกชาติหากพวกไตรพยัคฆ์พ่ายแพ้ แต่ชาติก็ไปช่วยสาลินีออกมาได้ ซึ่งเป็นเวลาที่กองกำลังทหารนำโดยพลเอกสุริยันกำลังจู่โจมรังเสืออย่างหนัก
นายใหญ่โกรธแค้นที่พวกทหารถล่มรังเสือย่อยยับ กล่าวอาฆาตจะเอาคืนทุกคนให้สาสม ก่อนจะรีบหนีไปพร้อมสมุนคู่ใจสองคน แต่พรานกับเสือโบกถูกทหารควบคุมตัวไว้ได้ ส่วนเต็งกี่ เจ๊หมา และเจิดยังหาไม่เจอ
ชาติพาสาลินีไปที่หน่วยแพทย์อาสาให้เอกพงษ์รักษาอาการบาดเจ็บของเธอ ส่งเสร็จก็กลับออกมาขึ้นรถตู้ประจำตัวหายไป ส่วนลุงหวันได้กลับไปหาลูกเมียสมดังใจ ขณะที่ไพรกลับมาหาแม่กับบัวหลวงโดยสวัสดิภาพ
เช้าวันรุ่งขึ้นชาติมาโผล่ที่ตลาดและได้พูดคุยกับสุริยันขณะกินกาแฟ โดยมีลูกน้องของสุริยันอยู่ด้วย
“เราสามารถทำลายไตรพยัคฆ์ได้อย่างราบคาบ ขอบคุณคุณมาก”
“ไม่จำเป็นครับ ในเมื่อท่านก็ทราบว่าผมเป็นใคร ท่านก็คงทราบว่าทั้งหมดที่ทำไปผมทำตามหน้าที่และคำปฏิญาณ”
“ไม่ใช่ทุกคนจะทำได้แบบคุณ คุณเก่งมาก”
“ขอบคุณครับ”
“ทำไมเมื่อวานคุณไม่บอกผมว่าหมอสาถูกจับเป็นตัวประกัน”
“ผมไม่อยากให้ท่านลังเล เรารู้ดีว่านั่นคือโอกาสทองที่จะทำลายไตรพยัคฆ์...ผมไม่อยากให้พันตรีนภาตายแบบไร้ค่า”
“คุณชาติ...คุณรู้จักพันตรีนภาแค่ไหน” ลูกน้องสุริยันถามขึ้น
“ไม่มาก รู้แค่ว่าเขาเป็นทหาร”
“พันตรีนภาคือลูกชายคนเดียวของพลเอกสุริยัน”
“ลูกชายของท่าน? ท่านคงทราบแล้วว่าผมเป็นคนฆ่าเขา”
“มีคนบอกผมแล้ว”
“ถ้าท่านจะฆ่าผม...ผมจะไม่หนีหรือตอบโต้”
“ผมรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น นภาให้คุณฆ่าเขาเพื่อให้พวกไตรพยัคฆ์ไว้ใจคุณ ถูกต้องไหม”
“ท่านทราบได้ยังไง”
“ผมรู้ว่าทหารที่ดีเป็นยังไง ผมมาที่นี่ไม่ได้มาเอาเรื่องคุณ ผมมาเพื่อให้กำลังใจคุณ ผมรู้ว่าคุณก็เจ็บปวด...ชาติ ลืมเรื่องนภาไปซะ ภารกิจนี้เสร็จสิ้นแล้ว ทุกอย่างจบแล้ว จงเดินหน้าต่อไป”
ชาติตื้นตันใจในความเมตตาและประทับใจกับความเข้มแข็งของสุริยัน ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนทำความเคารพอย่างชายชาติทหาร
ooooooo
