ตอนที่ 12
ชาติทำเป็นไม่ยี่หระ แต่ในใจหนาวเหน็บกับท่าทีของเธอ สาลินีตบหน้าเขาอีกครั้งแล้วสาปแช่งรุนแรงก่อนเดินไปทรุดลงข้างศพนภา ร่ำไห้อย่างทำใจไม่ได้จริงๆ
ชาติทำให้พวกเต็งกี่เชื่อสนิทถึงกับได้รับคำชม เมื่อนายใหญ่รู้เรื่องก็ให้รางวัลด้วยการเลื่อนชั้นชาติเป็นพลเมืองอภิสิทธิ์ อยู่ในรังเสือได้อย่างอิสระเสรี แต่กระนั้นชาติก็ยังไม่ได้เห็นโฉมหน้านายใหญ่สักที
ส่วนนอกรังเสือของไตรพยัคฆ์ เสือโบกกับสมุนวางระเบิดเพื่อเล่นงานทหารไว้ แต่นายใหญ่ยังไม่มั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าเล่นงานทหารได้หมด จึงจะส่งอาวุธหนัก มาให้เสือโบกและคอยบัญชาการอยู่ห่างๆ
แม้นภาหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย แต่สุริยันก็สั่งลูกน้องเคลื่อนกำลังพลโจมตีพวกไตรพยัคฆ์ตามแผนเดิม เต็งกี่ล่วงรู้จึงเตรียมรับมือแบบจัดหนักจัดเต็ม
เมื่อข่าวนี้กระจายไปยังสมุนของไตรพยัคฆ์
ซึ่งต้องเตรียมพร้อม พอชาติรู้ก็รีบบอกป๋องว่าเราต้องแหกค่ายนรกนี้โดยเร็วเพราะทหารกำลังยกกำลังมา แต่พวกมันรู้ตัวก่อนจึงวางกับดักเล่นงาน ถ้าเราไปเตือนทหาร
ไม่ทันมีหวังตายยกกองทัพแน่
สาลินีจำยอมหนีไปกับชาติและป๋องทั้งที่ยังโกรธแค้น ชาติไม่หาย แต่หากพ้นรังเสือแล้วเธอไม่ขอร่วมเส้นทางเดียวกับเขาอย่างแน่นอน
ก่อนพากันหนี ชาติแอบเข้ามาในห้องทำงานนายใหญ่เพราะแอบรู้มาว่าเขาออกไปนอกรังเสือ ชายหนุ่มหวังจะได้หลักฐานหรือข้อมูลอะไรเกี่ยวกับมันบ้าง แต่สิ่งที่เจอคือหนังสือพิมพ์เก่าฉบับหนึ่งที่ลงข่าวดักฆ่าเศรษฐีใจบุญสองผัวเมียตายสยอง ทิ้งลูกน้อยหายตัว
หาศพไม่เจอ
ชาติเห็นแล้วใจเต้นแรง นึกถึงตอนที่ตัวเองในวัยเด็ก ร้องไห้อยู่กับหลวงพ่อหลังจากพ่อแม่ถูกฆ่าตาย...เขาอดคิด ไม่ได้ว่านายใหญ่อาจเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ครั้งนั้น
ได้เวลาหนีออกจากขุมนรกซึ่งป๋องเตรียมทำหน้าที่ขับรถ แต่จู่ๆพรานกับลูกน้องกลุ่มหนึ่งปรากฏตัวขัดขวาง
“ไอ้ชาติ...ฉันสงสัยแกมาสักพักแล้ว แกคิดจะทรยศต่อไตรพยัคฆ์ แกคิดจะทำลายรังเสือ”
“พราน ฉันเคารพความมีอุดมการณ์ของแก เพราะฉะนั้นหลีกไปซะ อย่าขวางทางฉัน”
“ฉันจำได้ว่าแกเคยช่วยฉัน แต่เพื่อรังเสือ ฉันต้องหยุดแกให้ได้”
“แกตาบอดหรือไงวะ แกไม่เห็นเหรอว่าที่นี่คือนรก”
“ข้างนอกต่างหากคือนรก ข้างนอกนั่นต่างหากที่คนรวยเหยียบย่ำคนจน นายทุนกดขี่ประชาชน คนที่รวยก็ยิ่งรวย คนจนก็ลำบากตั้งแต่เกิดจนตาย”
“ฉันรู้ว่าแกเจอเรื่องแย่ๆมาจนทำให้เป็นคนต่อต้านระบบ”
“ฉันคนเดียวเหรอ...ถามหมอสาลินีข้างๆแกสิ ถ้าเป็นข้างนอกนั่นแกคิดว่าพวกที่จะข่มขืนหมอสาจะได้รับโทษทัณฑ์แบบไหนเหรอ ติดคุกสองปีหลุดออกมาข่มขืนต่อไงล่ะ แต่ในนี้เจ๊หมาจัดการพวกมันจนสารรูปดูไม่ได้เลย หมดสิทธิ์ข่มขืนใครได้อีกตลอดชีวิต ในรังเสือ นี่ต่างหากที่ที่ความยุติธรรมมีจริง”
“ไม่ ที่แกพูดมันคือการแก้แค้น มันไม่ใช่ความยุติธรรม”
“สำหรับฉันมันคือเรื่องเดียวกัน”
ชาติรู้ว่าโน้มน้าวพรานไม่ได้ผลแน่ จึงส่งสัญญาณกับป๋องว่าต้องบู๊กันแล้ว...สองฝ่ายปะทะกันท่ามกลางความตกใจของสาลินี แต่สุดท้ายสองหนุ่มก็เอาชนะ










