ชาติ ลำชี
ตอนที่ 12
รังเสือ ส่วนชาติได้ปะทะกับเจ๊หมาขณะเข้าไปช่วยสาลินีที่ถูกทำร้ายเพื่อเค้นความจริงของชาติกับนภา ส่วนไพรนั้นได้พบกับพราน เขาพยายามกล่อมพี่ชายให้ยุติบทบาทในรังเสือเพราะเป็นทางเดินที่ผิด แต่พรานไม่เชื่อแถมยังทำท่าจะเอาเรื่องน้องชายด้วย
“ฉันเคยเตือนแกแล้วใช่ไหม ถ้าสุดทางแล้วฉันจะไม่เห็นแก่ความเป็นพี่น้อง”
“พี่พราน ตั้งสติหน่อยเถอะ ไตรพยัคฆ์มันไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่าพ่อค้ายาเสพติดหรอก”
“ไม่ต้องพูดมาก ถ้าแกยังคิดจะเป็นศัตรูกับไตรพยัคฆ์ แกก็เป็นศัตรูกับฉัน”
“ฉันไม่คิดจะเป็นศัตรูกับพี่ ฉันมาที่นี่เพื่อชวนพี่กลับออกไปบ้านเรา”
“ที่นี่คือบ้านของฉัน ใครคิดจะทำลาย...หรือทรยศ ...มันต้องตาย”
พรานตั้งท่าจะสะบัดมีดในมือใส่ไพร แต่ลุงหวันกับชาวบ้านกลุ่มหนึ่งโผล่มาจึงชะงัก ไพรร้องบอกลุงหวันให้พาคนหนีไปก่อน หลังจากนั้นสองพี่น้องก็ซัดกันด้วยมีดอย่างดุเดือด
ชาติเข้ามาช่วยสาลินีทันเวลาก่อนที่เธอจะโดนเจ๊หมาทำร้ายจนเสียโฉม...ชาติกับเจ๊หมาสู้กันตัวต่อตัวโดยมีสาลินีถือปืนเล็งแต่ไม่กล้าลั่นไก กระทั่งเจ๊หมาพลาดท่า ชาติจึงแย่งปืนจากสาลินีมายิงเธอทรุดลง
“ขอโทษจริงๆเจ๊” พูดแล้วชาติหันไปบอกสาลินีให้ตามมา
เวลานั้นเองเต็งกี่รีบร้อนไปบอกนายใหญ่ว่าเกิดเรื่องใหญ่ ทหารกำลังยกกำลังมาปราบพวกเรา ส่วนชาติชวนลุงหวันกลับใจ ตอนนี้ลุงหวันจะพาคนออกไปมอบตัว ส่วนเจ๊หมาโดนชาติยิงตาย
“แกสั่งเจิดไปเก็บไอ้หวันกับทุกคนที่ทรยศ ส่วนแกไปจัดการไอ้ชาติ สั่งกำลังที่เหลือเตรียมรับมือกับทหาร ฉันจะบัญชาการเอง โต้ตอบพวกมันให้เจ็บแสบเลย”
เต็งกี่รับคำและพร้อมปฏิบัติทันที...เสียงปืน
ด้านนอกดังระงม แต่ในห้องเล็กๆ เจ๊หมาซึ่งถูกชาติยิงและใครต่อใครเข้าใจว่าเธอตาย เธอรู้สึกตัวมองหัวกระสุนที่ชาติยิง มันคาอยู่กับโลหะที่ห้อยคอ ทำให้เธอรอดตายอย่างปาฏิหาริย์
ooooooo
ชาติพาสาลินีวิ่งหนีไปท่ามกลางความมืด ท่าทางเธอจะไม่ไหว ชาติไม่อยากเสียเวลาจึงขออนุญาตอุ้ม แต่สาลินีปัดป้องและผลักไสเขาทันที
“ไม่...ฉันเกลียดคุณ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ฉันยอมตาย”
“ผมขอขัดคำสั่ง” ชาติอุ้มเธอตัวลอย
“บอกให้ปล่อย...ปล่อยฉันนะ”
ชาติไม่สนใจ อุ้มเธอไปอย่างเร่งรีบ ทั้งที่สาลินียังดิ้นรนไม่หยุด
“ชาติ ลำชี ฉันสั่งให้ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ไม่ได้ยินรึไง”
“ได้ยินครับ”
“นี่มันตัวของฉัน นายไม่มีสิทธิ์มายุ่ง ฉันสั่งให้ปล่อยฉัน”
“คุณสาพูดถูกครับ ถ้าว่ากันตามกฎหมายแล้วผมไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้”
“งั้นก็รีบปล่อยฉันซะ”
“แต่ตอนนี้กฎหมายหรือกฎอะไรก็บังคับผมไม่ได้ทั้งนั้น ผมทำตามหัวใจของผม”
สาลินีนิ่งอึ้งพูดไม่ออก ชาติถือโอกาสพาเธอเดินดุ่มไป แต่ไม่ทันไรชาติกระเด็นเหมือนโดนแรงอะไรสักอย่างปะทะ ขณะที่สาลินีล้มกลิ้งไปกับพื้น
ชาติเหลียวมองซ้ายขวาเห็นเต็งกี่ เท่านั้นเอง
ก็เดาออกว่ามันใช้หมัดธนู และมันกำลังจะซัดใส่สาลินี ชาติรีบกระโดดขวางจึงโดนเองเต็มๆ ถึงกับกระอักเลือด
เมื่อรู้ว่าสู้เต็งกี่ไม่ได้แน่ ชาติพาสาลินีกระเสือก กระสนเข้าที่กำบัง บอกให้เธอหนีไปก่อน เขาจะต้านมันไว้ แต่เต็งกี่เล่นงานทั้งสองคน โดยหมายหัวชาติให้ถึงตาย
