ตอนที่ 12
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันจัดการเองได้ เอาตามที่แก้ว ว่านะ พวกแกกลับไปก่อนเถอะ”
ไพรหนักใจและเป็นห่วง แต่ไม่กล้าดึงดันขัดคำสั่งพ่อของเธอ หลังจากไพรกับเพื่อนกลับไปแล้ว เสือโบกหยิบปืนที่ซ่อนไว้ออกมา
“ตอนแรกนึกว่าต้องฆ่าหมดทุกคนซะแล้ว แต่ไม่ต้องฆ่าเพิ่มก็ดี ฉันขี้เกียจทำลายหลักฐาน”
“แล้วพี่บัวล่ะ เอาไงดีจ๊ะ”
“เก็บไว้ก่อน ถ้าฆ่าตอนนี้ไอ้พวกนั้นสงสัยแน่...แกจับตาดูพี่แกดีๆก็แล้วกัน ถ้ามีอะไรผิดสังเกตรีบมาบอก ฉันทันที ถ้าไม่ทันก็ต้องฟาดไปก่อน จะสลบหรือตายก็ได้ แต่อย่าให้มันหนีไปหาคนข้างนอกได้ เข้าใจมั้ย”
โพธิ์แก้วรับคำโดยดี และยิ้มดีใจเพราะเสือโบกทิ้งท้ายว่าจะให้สูตรเดวิล
ooooooo
ในรังเสือ ป๋องแอบเข้าไปในไร่ฝิ่น แต่ตอนขากลับออกมาเห็นพวกเต็งกี่จับตัวหมอนภาที่บาดเจ็บสาหัสไปทางตึกนายใหญ่ จึงรีบมากระซิบบอกชาติและยืนยันว่าตนจำไม่ผิดแน่
“ฉันสงสัยมานานแล้วว่าหมอนภาน่ะไม่ใช่หมอ... สงสัยจะจริงว่ะ อย่าเพิ่งบอกเรื่องนี้กับคุณสานะ” ชาติกำชับคู่หูก่อนจะพากันไปดูลาดเลาแถวตึกนายใหญ่ เชื่อว่าพวกมันขังนภาไว้ข้างใน
สองหนุ่มพยายามจะหาทางช่วยนภาออกมาให้ได้ เพราะคิดว่าเขาคือสายลับของกองทัพ บุคลิกเขาเหมือนทหารมากกว่าหมอ
วันเดียวกัน ผู้กำกับคาบข่าวมาบอกเสือโบกว่ากองทัพแจ้งมาแล้วว่าจะยกกำลังเสริมมาคุมพื้นที่เพื่อช่วยรับมือกับพวกไตรพยัคฆ์ เสือโบกจึงไม่รอช้าโทร.ตามพรรคพวกเพื่อเอาระเบิดมาวางกับดักไว้ตามเส้นทาง
ก่อนออกไปสมทบกับพรรคพวก เสือโบกกำชับโพธิ์แก้วให้อยู่บ้านดูแลบัวหลวงดีๆ อย่าให้พูดอะไรกับใครทั้งนั้น ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นให้เรียกลูกน้องของตนที่อยู่ข้างนอกได้เลย
ooooooo
ชาติกับป๋องหาทางช่วยนภาในคืนนี้ ด้วยการจัดฉากว่าไฟไหม้คลังแสงภายในรังเสือ สร้างความโกลาหลให้ทุกคนเร่งดับไฟ
ชาติเข้าถึงตัวนภาได้ในที่สุด ส่วนป๋องมีหน้าที่ขโมยรถของพวกมันมาเพื่อใช้เป็นพาหนะพานภา
หนีไป แต่ผ่านไปสักพักเต็งกี่กับเจ๊หมาก็ไหวตัวรู้ว่า
เป็นกลลวง จึงประกาศสั่งสมุนทุกคนให้ช่วยกันตามล่านักโทษคนสำคัญที่หายตัวไป
นภาอยู่ในห้องพักของชาติกับป๋อง สภาพเขาแย่มาก แต่ยังพูดคุยกับสองหนุ่มรู้เรื่อง นภาพูดความจริงว่าเป็นทหารแฝงตัวมาเพื่อหาข่าวของไตรพยัคฆ์
เสียงเอะอะด้านนอกทำให้ชาติต้องรีบพานภาหนี แต่นายทหารหนุ่มบาดเจ็บหนักกลัวจะเป็นภาระทำให้เขาเดือดร้อน
“นั่นเป็นเรื่องของผม ว่าแต่คุณยังไหวใช่ไหม”
“ไหว...คนอย่างผมมีแค่ไหวกับตาย...ไม่มีคำว่าไม่ไหว”
นภาใจสู้สุดๆ กัดฟันลุกขึ้นตามชาติกับป๋องออกไป...
เวลานั้นเต็งกี่เคร่งเครียด ขี่มอเตอร์ไซค์ตระเวนค้นหานภาโดยมีเจิดกับเจ๊หมาร่วมด้วยช่วยกัน แต่ยังไร้วี่แวว
“ถ้ามันหลุดออกไปได้ รังเสืออาจจะพินาศ”
เต็งกี่ไม่ยอมให้เป็นอย่างนั้นแน่ สั่งลูกน้องกระจายกำลังกันตามหา ทำให้พวกชาติต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ แต่ไม่นานก็เจอสมุนคนหนึ่งของพวกมัน
“พวกแกหยุดเดี๋ยวนี้นะ” มันคำรามพร้อมชักปืนออกมา แต่ชาติไวกว่าเข้าไปแย่งปืนแล้วยิงมันตายคาที่
เสียงปืนทำให้พวกเต็งกี่รู้ทิศทาง ป๋องกำลังไปเอารถ ชาติจึงต้องพานภาลัดเลาะหนีต่อโดยไม่รู้ว่าเป็นเป้าสายตาของจ่าเทพที่ย่องตามมาอย่างช้าๆ










