ชาติ ลำชี
ตอนที่ 12
ชาติบอกกับนภาอย่างเป็นกังวลว่า “ผู้พัน เสียงปืนเรียกพวกมันมาแล้ว สงสัยเราต้องสู้ตายแล้วล่ะ ก่อนที่เราจะตายร่วมกัน ผมขอแนะนำตัวเอง เราสองคนต่างก็ทำงานเพื่อประเทศไทยเหมือนกัน ผมชื่อชาติ ลำชี...”
นภารีบยกมือห้าม “อย่า...ชาติ ถ้าคุณบอกผม
แล้วมันจับตัวผมไปได้ ผมต้องบอกความลับของคุณ
ออกไป...ไม่เป็นผลดีเลย”
“คุณนึกว่าเราจะรอดได้เหรอ”
“ผมมีวิธี...ขอปืนให้ผม” ชาติส่งปืนให้นภาทั้งที่งงๆ “ผมเชื่อคุณ เราสองคนอยู่ฝ่ายเดียวกัน”
พูดขาดคำนภายิงสีข้างชาติเปรี้ยง ป๋องตัดสินใจทิ้งรถรีบวิ่งไปทางเสียงปืน แต่เจอสาลินีเสียก่อน
“เกิดอะไรขึ้นคุณป๋อง”
ป๋องไม่ตอบ แต่บอกให้เธออยู่แถวนี้ อย่าตามไป
“ชาติล่ะ ชาติอยู่ไหน”
“คุณอยู่แถวนี้ เชื่อผม”
ป๋องวิ่งพรวดออกไป ทิ้งให้สาลินีลังเล ละล้าละลังอยู่ตรงนั้น
ooooooo
ชาติโดนยิงเลือดทะลัก! ที่แท้เป็นแผนของนภาที่ต้องการให้พวกมันรู้ว่าเราสู้กัน
“ชาติ...ผมมีเวลาน้อยมาก ตั้งใจฟังผมให้ดีข้อหนึ่ง ไปหาพลเอกสุริยัน บอกเขาว่า...คุณจำให้ดีนะ ห้ามผิดพลาด...สีหราช เจตภูต หางหงส์ จุติ หางหงส์ สุนัข...”
ชาติทวนคำเหล่านั้นได้แม่นยำ แต่ไม่เข้าใจว่ามันคืออะไร
นภาไม่ตอบแต่จะบอกเรื่องเสือโบก ทันใดจ่าเทพพุ่งเข้ามาพร้อมปืน ชาติกระชากนภาหลบเข้าที่กำบัง อย่างเร็ว
“ไอ้ชาติ แกทรยศไตรพยัคฆ์ ไอ้สารเลว เดี๋ยวทุกคนก็มาที่นี่แล้ว แกไม่รอดแน่ ถ้าอยากปิดปากฉันก็เข้ามาสิวะ แต่แกต้องพรุนก่อนนะเว้ย”
“มึงนึกว่ากูกลัวเหรอ ตายเป็นตายโว้ย”
ชาติจะออกไปแต่นภาตัดหน้าไปเสียก่อน เลยโดนจ่าเทพยิงไม่ยั้ง แต่นภากัดฟันยิงสวนไปนัดเดียวเข้าเป้าเต็มๆ จ่าเทพโดนยิงกลางแสกหน้าขาดใจตายทันที
นภาหายใจรวยริน สั่งชาติที่เข้ามาดูให้ฆ่าตนซะ
“อะไรนะ”
“ฆ่าผม...ให้พวกมันเห็นว่าคุณฆ่าผม เอาความดีความชอบไป แล้วทำลายไตรพยัคฆ์ซะ”
ชาติเข้าใจแล้วว่านภายิงเขาทำไม และต้องการให้เขาฆ่านภาทำไม...แต่ชาติทำไม่ได้ จนกระทั่งเสียงฝีเท้าใกล้เข้ามา นภากดดันชาติอย่างหนัก จับมือเขาถือปืนแล้วหันปากกระบอกเข้าหาตัวเอง ลั่นไกหลายนัดพร้อมกระซิบบอกชาติต้องทำให้สำเร็จ
ชาติเสียใจอย่างสุดซึ้ง แต่ต้องเดินเกมต่อ ทำทีเหมือนว่าตัวเองยิงนภาตายเพื่อตบตาพวกไตรพยัคฆ์ที่นำโดยเต็งกี่เข้ามาถึง
“ทุกคนดูไว้ ใครก็ตามที่ทรยศไตรพยัคฆ์ มันต้องตายแบบนี้”
สมุนของไตรพยัคฆ์ปรบมือให้ชาติ พลันสาลินีที่วิ่งตามป๋องมาพุ่งพรวดไปดูศพนภา เธอกรีดร้องด้วยความตกใจก่อนหันมาเอาเรื่องชาติว่าฆ่าเขาทำไม
“ช่วยไม่ได้ มันรนหาที่ตายเอง”
คำตอบของชาติทำให้สาลินีโกรธจัดสะบัดมือตบหน้าเขาสุดแรง “ไอ้คนสารเลว!”
พวกไตรพยัคฆ์ชักปืนจะยิงสาลินี ชาติรีบยกมือห้ามพวกมันแต่ท้าทายเธอให้ยิงตนเลย...สาลินีน้ำตาไหลพราก ถือปืนมือสั่นเทาไม่กล้ายิง
“ฉันทำไม่ลง...ไม่ใช่เพราะฉันเมตตาคุณนะ แต่เพราะฉันเป็นหมอ ฉันฝืนธรรมชาติตัวเองไม่ได้ แต่ถึงอย่างนั้นฉันอยากให้คุณรู้ว่าฉันเกลียดคุณ เกลียดที่สุด และฉันขอสาปแช่งให้คุณตายอย่างทุกข์ทรมาน ตกนรกหมกไหม้ให้สาสมกับความโหดเหี้ยมเลวทรามของคุณ”
