ตอนที่ 10
“เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมแม่เป็นอย่างนี้ล่ะ”
“อย่างที่พ่อบอกแหละบัว พอแม่เขากลับมาจากทำบุญก็กลายเป็นแบบนี้ หมอสมัยใหม่บอกว่าเป็นอาการทางประสาท แต่พ่อว่าอาจจะโดนของที่คนเขาปล่อยมาแบบที่เขาเรียกว่าลมเพลมพัดน่ะ”
“แล้วต้องล่ามแม่ไว้แบบนี้ด้วยเหรอคะ”
“พ่อก็ไม่อยากทำ แต่แม่เขาเคยอาละวาดวิ่งหนีออกไป”
“โธ่...แม่” บัวหลวงสะอื้น ชลัยอยากปลอบโยนลูกแต่ไม่กล้าเมื่อเห็นสายตาแข็งกร้าวของเสือโบกจ้องมองมา
ooooooo
วันเดียวกันนี้นภาคุยกับสุริยันในร้านกาแฟเรื่องที่จะนำกำลังทหารเข้ามาเพื่อยันกับพวกไตรพยัคฆ์ นภาศึกษาความเป็นไปได้ปรากฏว่าแผนการนี้เสี่ยงอยู่เหมือนกัน
“เสี่ยงยังไง”
“การจะนำกำลังเข้ามาในพื้นที่นี้มีเส้นทางอยู่ไม่กี่ทาง หลักๆมีแค่สอง ซึ่งถ้าพวกมันรู้ตัวก่อน วางกับดักเอาไว้ ฝ่ายเราจะเสียหาย”
“ทำไมมันถึงจะรู้ตัวก่อนล่ะ”
“เพราะทางเรามีไส้ศึกแฝงตัวอยู่”
“เราจำกัดคนที่รู้เรื่องนี้เฉพาะวงในไม่กี่คนนะ”
“วงในไม่กี่คนนี่แหละครับ ที่ผมเชื่อว่าเป็นไส้ศึกของไตรพยัคฆ์”
“นภา...คุณสงสัยใคร พูดมาเลย”
“ผมยังตอบไม่ได้ ผมเอาเวลาไปศึกษาประวัติของทุกคน ไม่เจอใครที่น่าสงสัยเลย ทุกคนขาวสะอาด ประวัติดีมาตลอด ไม่มีจุดด่างพร้อย”
“เราจำเป็นต้องเอาทหารเข้ามา เราต้องตอบโต้ฝ่ายมัน ฉันจะยืดเวลาให้แกหาตัวไส้ศึก ถ้าถึงเวลาแล้วยังหาตัวไม่ได้ แผนการนี้จะเดินหน้าต่อไป”
“ครับ” นภารับปากทั้งที่หนักใจ...เวลาเดียวกันนี้ตุ๊กตาภรรยาของนภาให้สาลินีตรวจครรภ์อยู่ที่หน่วยแพทย์อาสา
“สุขภาพดีทั้งแม่ทั้งลูกเลยค่ะ ไม่มีปัญหาอะไร เดี๋ยวสาจะสั่งวิตามินที่จำเป็นให้พี่ตุ๊กตานะคะ”
“ขอบคุณค่ะ”
“พี่ตุ๊กตาคิดว่าจะกลับกรุงเทพฯรึเปล่าคะ”
“มีอะไรเหรอคะ”
“ตอนนี้ไม่มีปัญหาอะไรก็จริง แต่ร่างกายพี่ตุ๊กตาไม่ได้แข็งแรงมาก ถ้าจะเดินทางไกล สาอยากให้เดินทางช่วงนี้ ถ้าอายุครรภ์มากกว่านี้แล้วเดินทาง ตอนนั้นจะไม่ค่อยดี”
“ใจพี่ก็อยากกลับกรุงเทพฯ มันสบายกว่า เรื่องลูกนี่ก็อีก อยู่กรุงเทพฯก็อุ่นใจกว่า แต่ว่าพี่อยากอยู่เป็นกำลังใจให้พี่นภา เขาเสียสละมาอยู่ที่นี่ พี่ก็อยากอยู่ดูแลเขา”
“ค่ะ งั้นพี่ก็อยู่ที่นี่เถอะค่ะ สาจะดูแลพี่กับลูกเต็มที่ค่ะ”
เสร็จธุระที่หน่วยแพทย์อาสา ตุ๊กตากับนภาไปซื้อของที่ตลาดอย่างมีความสุข
ooooooo
ถึงวันที่เต็งกี่กับชาติต้องดวลกันตามคำสั่งของนายใหญ่ที่ลานกว้างภายในรังเสือ งานนี้มีหมอมาเกาะขอบสนามเผื่อมีใครบาดเจ็บล้มตาย
ที่สำคัญนายใหญ่มาดูด้วย แต่นั่งบนที่สูงแถมพรางหน้าตาไม่ให้ใครเห็นเหมือนเคย แวดล้อมไปด้วยคนของไตรพยัคฆ์ จนป๋องที่รอลุ้นอดรู้สึกเสียวสันหลังไม่ได้
ผลการดวลฝีมือระหว่างเต็งกี่กับชาติเป็นไปด้วยความดุเดือด โดยเฉพาะเต็งกี่นั้นเอาจริงเอาจริงเพื่อล้มชาติให้ได้ แต่ชาติกลับใช้ไหวพริบมีชั้นเชิงดีกว่า ในที่สุดชาติก็เอาชนะเต็งกี่อย่างขาดลอย และถ้าไม่ได้นายใหญ่ช่วยไว้เต็งกี่อาจถึงตาย
ชาติตั้งใจแก้แค้นให้อาคมแต่เพราะนายใหญ่สะบัดมือใส่แค่ครั้งเดียวชาติถึงกับเคลื่อนไหวร่างกายไม่ได้ กระทั่งนายใหญ่ปล่อยมือลง ชาติถึงกับเข่าอ่อนหายใจหอบถี่
ในเวลาที่ชาติกำลังเสี่ยงตายในรังเสือ สาลินีอยากรู้ว่าชาติหายไปไหน เธอมาตามดูเขาที่โต๊ะสนุ้กแต่ได้พบไพรแทน










