ชาติ ลำชี

เช้าวันนี้ลุงเอ๋แอบเข้ามาคุยกับสาลินีที่หน่วยแพทย์อาสา แท้จริงลุงเอ๋คือศุภชัยพ่อของหมอสาวที่ปลอมตัวมาเพราะคิดถึงและเป็นห่วงลูก แต่พอเห็นเอกพงษ์เดินมาหาสาลินี ลุงเอ๋ก็รีบผละไปนั่งรวมกับคนไข้ หยิบหนังสือพิมพ์บังหน้าเพื่อไม่ให้เอกพงษ์จำเขาได้

เพื่อให้แนบเนียนมากกว่าการใส่แว่นตาแค่อันเดียว ลุงเอ๋หาวิกผมอีกอันมาพรางตัวแล้วตามลูกสาวไปถึงตลาด เขาสั่งโอเลี้ยงกับปาท่องโก๋มากิน ขณะที่สาลินี เอกพงษ์ และสุกี้กินอาหารเช้ากันตามปกติ

ไม่นานนักวิโรจน์หิ้วถุงข้าวของพะรุงพะรังพุ่งเข้ามาทักสาลินีด้วยความดีใจ โดยไม่สนใจว่าเดินกระแทกลุงเอ๋จนโอเลี้ยงที่กำลังยกดื่มกระฉอกใส่หน้าแกเลอะเทอะ แต่สาลินีไม่ชอบใจลุกพรวดมาทันทีโดยมีเอกพงษ์กับสุกี้ลุกตามมาด้วย

วิโรจน์ไม่สนใจใครจริงๆนอกจากสาลินี เขาดักหน้าเธอไม่ให้ไปหาชายสูงวัย คุยโวโอ้อวดว่าตนมีของฝากจากฝรั่งเศสมาให้ เป็นของชั้นเลิศที่แถวนี้ไม่มีใครหาได้ เอกพงษ์รู้ตัวว่าโดนแขวะเข้าแล้วแต่ไม่สนใจ เดินตรงไปหยิบทิชชูส่งให้ลุงเอ๋เช็ดหน้า

“คุณลุงเป็นอะไรไหมครับ เมื่อกี้โดนลวกรึเปล่าครับ”

“ไม่ร้อนเท่าไหร่...ขอบใจมากนะ”

“ถ้าผิวพองหรือรู้สึกแสบก็ไปเอายาได้เลยนะครับ เรามีบริการฟรีครับ”

ลุงเอ๋ขอบใจชายหนุ่มที่มีน้ำใจ แต่วิโรจน์กลับหัวเราะ พูดแขวะเอกพงษ์ด้วยความไม่พอใจว่าแค่นี้ต้องทำตัวเป็นพระเอก โอเลี้ยงหกใส่สองสามหยดทำเหมือนโดนไฟคลอก สาลินีทนไม่ไหวกับความไร้น้ำใจแถมยังปากดี ไม่รับถุงของฝากแต่หันไปหยิบถ้วยแกงราดหัววิโรจน์จนผู้คนแถวนั้นอึ้งตะลึงไปตามกัน

“อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีกนะ” สาลินีผลักวิโรจน์พ้นทางแล้วเดินมาหาลุงเอ๋ที่คาดไม่ถึงว่าลูกสาวจะโกรธหนัก ขนาดนี้ ครั้นพ่อสะกิดปรามแต่ลูกก็ยังไม่วายชี้หน้าคาดโทษวิโรจน์อีกว่า...ถ้าทำอีกจะโดนหนักกว่านี้

เมื่อกลุ่มของสาลินีกลับมาที่หน่วยแพทย์อาสา

ก็มีเรื่องให้ปวดหัวขึ้นมาอีก ปั๋งกับนภาทะเลาะกันใหญ่โตทั้งที่ประเด็นมีแค่นิดเดียวคือนภาไม่ยอมให้ปั๋งมานั่งรอสาลินีในพื้นที่ทำงาน ปั๋งวางอำนาจบาตรใหญ่ ขณะที่นภา ก็ตอบโต้อย่างไม่ยอม

นอกจากสาดน้ำลายใส่กันแล้วสองคนยังแลกหมัดกันด้วย สาลินีเหนื่อยใจแต่ต้องออกโรงห้ามปราม ปั๋งรีบทำคะแนนนำลูกหมาน่ารักมอบให้แต่หญิงสาวไม่รับเพราะที่นี่เป็นสถานพยาบาลห้ามเอาสัตว์เลี้ยงเข้ามา

ปั๋งเสียหน้าแต่ยอมเอาลูกหมาออกไป สาลินีขอโทษนภา แต่ต้องหน้าเสียเมื่อหัวหน้าตำหนิว่าเธอคือสาเหตุ แม้ไม่ตั้งใจและไม่ใช่ความผิดของเธอ แต่ถ้าจัดการเรื่องนี้ไม่ได้เขาจะให้กลับกรุงเทพฯ

ปั๋งยังรอสาลินีอยู่นอกหน่วยแพทย์อาสา เขาคะยั้นคะยอให้เธอรับลูกหมาไว้เลี้ยง เอกพงษ์ได้ยินรีบเดินมาติงปั๋งว่าจะให้สาลินีเลี้ยงมันที่ไหนในเมื่อที่พักของเธออยู่รวมกับหมอคนอื่น

“มึงเสือกอะไรวะ” ปั๋งฉุนเฉียวปรี่เข้าหาเอกพงษ์ แต่เสียงปรบมือของวิโรจน์ทำให้เขาชะงัก

“ขอโทษที่ขัดจังหวะ ชกกันต่อสิครับ อย่าสนใจผมเลย อย่ายอมครับ ฆ่ากันได้ยิ่งดี ผมชอบ”