ชาติ ลำชี
ตอนที่ 10
เสือโบกอยากรู้อาการบัวหลวงเป็นอย่างไรบ้าง นภาจึงพาเขาไปเอาคำตอบจากสาลินี ซึ่งหมอสาวบอกว่าอาการบัวหลวงดีขึ้นแต่บอกไม่ได้ว่าจะฟื้นเมื่อไหร่
“งั้นผมขอรับตัวบัวไปดูแลที่บ้านดีกว่า”
“ไม่ได้ค่ะ เราไม่รู้ว่าเมื่อฟื้นขึ้นมาแล้วคนไข้จะมีอาการอะไรบ้าง อาจจะมีอาการช็อกหรืออาการแทรกซ้อนอื่นๆที่ทำให้เป็นอันตรายกับคนไข้ได้ ดังนั้นต้องให้คนไข้อยู่ใกล้ๆหมอค่ะ”
“บอกผมมาก็ได้ว่าถ้ามีอาการอย่างที่ว่าแล้วต้องแก้ไขยังไง เดี๋ยวผมจัดการเองได้”
“บอกไปคุณก็ไม่เข้าใจ ทำไม่เป็น”
เสือโบกหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด ยืนยันว่าต้องพาลูกสาวกลับไปให้ได้ แต่นภาไม่ยอมเด็ดขาด ต้องทำตามคำแนะนำของสาลินีอย่างเคร่งครัด...เสือโบกกลับไปด้วยความผิดหวัง ตั้งใจฆ่าชลัยที่ยังสลบเหมือดอยู่ในรถ แต่จู่ๆเปลี่ยนใจเพราะคิดได้ว่าเธออาจจะมีประโยชน์ เรียกจ่าเทพมาสั่งให้เอารถกับศพคนขับไปถ่วงน้ำ เสร็จแล้วให้ไปด้อมๆมองๆบัวหลวง ถ้ายังไม่รู้ตัว ตนจะหาทางไปฆ่าอีกครั้ง แต่ถ้ารู้ตัวก่อนตนจะได้เผ่น
หลังจากนั้นเสือโบกนำร่างไร้สติของชลัยกลับมาบ้านและแต่งเรื่องหลอกโพธิ์แก้วว่าพ่อตามหาแม่อยู่นาน กระทั่งไปเจอนอนสลบอยู่ในป่า ไม่รู้จะเพ้อเจ้ออะไรอีก แต่เมื่อโพธิ์แก้วบอกให้พาไปหาหมอ เสือโบกปฏิเสธแล้วไล่เธอไปนอน
เมื่อพาชลัยเข้าห้องนอน เสือโบกล่ามโซ่เธอไว้กับเสาบ้านและนำน้ำมาราดจนเธอตื่น ชลัยหวาดกลัวจะโวยวายแต่โดนเขาข่มขู่จำต้องลดเสียงลง
“แกยอมรับแล้วใช่ไหมว่าแกคือเสือโบก”
“ก็รู้ๆกันอยู่”
“บัว...บัวเป็นไงบ้าง”
“ยังไม่ตาย”
“แล้วผัวฉันล่ะ พี่บุญเป็นไง”
“ก็อย่างที่เธอคิดนั่นแหละ ฉันฆ่ามันไปแล้ว”
ชลัยตะลึง มองเสือโบกแววตาแข็งกร้าว “แกห้ามแตะต้องลูกสาวฉันนะ ไม่งั้นฉันจะฆ่าแก”
“อย่าเพ้อเจ้อน่ะ เธอจะฆ่าฉันได้ไง ฉันมีข้อตกลงกับเธอ ฉันขอให้เธอทำตัวดีๆ อย่าเล่าเรื่องของฉันให้โพธิ์แก้วฟัง ไม่อย่างนั้นฉันไม่เพียงแต่จะฆ่าเธอ แต่จะฆ่าโพธิ์แก้วด้วย แล้วสุดท้ายก็จะฆ่าบัวหลวงอีก”
ชลัยมองเสือโบกแววตาเต็มไปด้วยความเคียดแค้น แต่จำต้องตกลงตามเงื่อนไขของมันอย่างไม่มีทางเลือก
ooooooo
แผลบนใบหน้าเต็งกี่ยังไม่หายดี อีกทั้งมือที่เคยใช้ขวานซึ่งเป็นอาวุธประจำกายได้คล่องแคล่วก็ยังพลาดเป้า แสดงว่าไม่เต็มร้อย แต่อยู่ดีๆวันนี้นายใหญ่ก็เรียกเขาไปสั่งงาน หลังจากเต็งกี่ยืนยันว่าหายดีแล้ว
งานนั้นคือเต็งกี่ต้องดวลกับชาติ ลำชี ซึ่งไม่มีใครรู้เหตุผลของนายใหญ่ ส่วนชาติพอรู้จากเจ๊หมาก็ประหลาดใจ แถมนายใหญ่ยังบอกด้วยว่าดวลกันครั้งนี้ถึงชีวิต คนชนะรอด ส่วนคนแพ้ตาย
ชาติคิดหลายตลบแต่หาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ ป๋องเดาว่านายใหญ่อาจล่วงรู้ว่าชาติเป็นใคร
“ไม่ใช่...ถ้าเขารู้เรื่องนั้นป่านนี้ฉันตายไปแล้ว ไม่ต้องมีดวลให้เสียเวลาหรอก”
“เราจะหนีก่อนมั้ย”
“ไม่ นายใหญ่จะมีเหตุผลอะไรก็ช่าง แต่นี่เป็นโอกาสดีที่ฉันจะแก้แค้นให้พี่อาคม”
“แต่แกบอกสู้มันไม่ได้นี่หว่า มันเป็นมือหนึ่งของไตรพยัคฆ์”
“สู้ไม่ได้ก็ให้มันฆ่าซะ” ชาติมุ่งมั่นเอาจริง
