ชาติ ลำชี
ตอนที่ 10
เมื่อมีเวลาส่วนตัว สาลินีได้พบลุงเอ๋ที่ตลาดอีกครั้ง สองพ่อลูกพูดคุยกันโดยไม่ต้องระแวดระวังใคร พ่อเห็นลูกเนือยๆเหนื่อยๆ ก็เดาว่าคงวุ่นวายใจเรื่องหนุ่มๆ
“อันนั้นก็เรื่องนึง แต่ก็มีเรื่องอื่นอีกหลายเรื่อง ช่วงที่พ่อไม่อยู่ชีวิตสามีเรื่องให้ต้องคิดมาก คิดจนร้องไห้”
“คิดซะว่ามันเป็นรสชาติชีวิต”
“บางครั้งสาก็อยากให้พ่ออยู่ใกล้ๆ ให้เป็นพ่อสา ไม่ใช่เป็นลุงเอ๋แบบนี้ สาอยากกอดพ่อค่ะ มันคงทำให้สาสบายใจขึ้นได้”
หลังจากพูดคุยกันสักพัก สาลินีไม่ต้องการให้พ่อคิดมากหรือเป็นกังวลเพราะตนคงผ่านเรื่องยากๆไปได้ทุกเรื่อง
“ตกลงอยากให้พ่ออยู่รึเปล่าเนี่ย”
“อยากค่ะ แต่ไม่อยากให้พ่อเป็นห่วงเกินไป ถ้าอยากพาแม่ไปเที่ยวหรืออยากไปตีกอล์ฟกับเพื่อนก็ตามสบายค่ะ สาไม่เป็นไรจริงๆ การที่สามาที่นี่ทำให้ชีวิตสาได้เจออะไรมากมายหลายอย่าง มากกว่าตอนอยู่ที่กรุงเทพฯหลายเท่าเลยค่ะ แล้วยังไม่รู้ด้วยว่าต่อไปจะเจออะไรอีก”
คำพูดของสาลินีทำให้ศุภชัยหรือลุงเอ๋ยิ้มพอใจ...
ลูกเติบโตและมีความคิด แต่อยากรู้ว่าใครกันที่ทำให้เธอแข็งแกร่งได้มากขนาดนี้ สาลินีนิ่งเงียบทั้งที่มีคำตอบอยู่ในใจคือชาติ ลำชี เธออยากรู้เหลือเกินว่าตอนนี้เขาอยู่ไหน
ooooooo
ชาติกับป๋องมีห้องพักส่วนตัวภายในรังเสือของพวกไตรพยัคฆ์...ดึกสงัดคืนนี้สองหนุ่มใส่ชุดรัดกุมและปกปิดใบหน้าด้วยหมวกไหมพรมย่องออกจากห้องไปยังตึกนายใหญ่ คาดหวังว่าจะได้รู้เห็นตัวตนแท้จริงของนายใหญ่ ซึ่งชาติบอกคู่หูว่าเสี่ยงแต่คุ้ม
ทันทีที่เข้าใกล้ตัวตึก ชาติรู้สึกว่าที่นี่มีการใช้ไสยศาสตร์ ป๋องไม่กลัวจะใช้วิทยาศาสตร์ปราบมัน แต่ไม่ทันไรก็ปอดแหกเมื่อโดนชาติกระชากล้มลงด้วยกัน
ป๋องหวาดกลัวนึกว่าชาติเจอควายธนู กุมารทองหรือรักยม แต่กลายเป็นชาติเห็นแสงสะท้อนจากเลนส์กล้องวงจรปิดที่ซ่อนในพุ่มไม้ จึงต้องถอยกลับที่พักเพราะเชื่อว่ากล้องไม่ได้มีแค่ตัวเดียว
แต่ไม่ทันถึงห้องพักก็มีคนใส่หน้ากากจู่โจมเข้ามาอย่างไม่ทันตั้งตัว โชคดีที่สองหนุ่มถอดหมวกพรางหน้าออกแล้ว พวกเขาช่วยกันรับมือสักพักก่อนที่ชาติจะจำได้ร้องทักออกไป
“นอนไม่หลับเหรอครับเจ๊หมา”
ใช่เจ๊หมาจริงๆ เธอถอดหน้ากากและถามชาติว่าจำได้ยังไง
“บอกแล้วกลัวจะโกรธกัน ผมจำกลิ่นตุๆของเจ๊ได้ครับ กลิ่นไม่เหมือนใคร” ชาติพูดติดตลกแต่เจ๊หมาไม่ขำด้วย ถามอย่างจับผิดว่าดึกแบบนี้สองคนมาทำอะไร “ออกมาจับกบครับ ในห้องยุงเยอะเลยออกมาหากบไปกินยุง”
“แกอย่ามากวนประสาทนะ”
“ผมบอกเจ๊ก็ไม่เชื่อ ให้ทำยังไงถึงจะเชื่อ”
“ชาติ ลำชี อย่าซ่ามากนักนะ ไอ้คนอย่างแกฉันฆ่ามาหลายคนแล้ว”
“ไหนเจ๊บอกชอบผู้ชายที่เก่งกับเลวไม่ใช่เหรอ” พูดขาดคำชาติเข้าประชิดดึงเธอมาจูบปาก เจ๊หมาอึ้งครู่หนึ่งก่อนผลักเขาออกไปแล้วทำท่าจะเอาเรื่อง แต่ชาติพูดรวบรัดหน้าตาเฉยแล้วพาป๋องเดินจากไป “แล้วเจอกันครับ”
