วิมานมนตรา
ตอนที่ 3
“พี่ไม่เคยคิดอะไรกับพวกคนรับใช้อย่างดาวเรือง แม้แต่น้อยก็ไม่เคย และไม่มีวัน”
“คุณพี่ขา...อย่าคิดมาก น้องไม่คิดว่าคุณพี่จะคิดเช่นนั้นกับผู้ใด แม้ไม่ใช่คนรับใช้ก็ตามที น้องยึดมั่นในคำสัญญาที่คุณพี่ให้ไว้กับน้อง มีน้อง รักน้องผู้เดียวเท่านั้น อย่าได้กังวลเลยค่ะ”
“ขอบใจน้องดารา”
ooooooo
ขณะที่เดือนดาราปราบมารอย่างนางเอิบกับดาวเรืองในบ้านแสง หลวงปู่มั่นรับคำร้องทุกข์จากพวกชาวบ้านให้ปราบมารลึกลับที่แอบมาขโมยเลือดและคร่าชีวิตผู้คนในหมู่บ้าน
สำลีนั่นเองต้นเหตุมนตร์ดำลึกลับที่ชาวบ้านกล่าวขวัญ พลอยก็เกือบตายเพราะมนตร์ดำนั้น ผิวยายแท้ๆเลยให้หลานสาวร่วมสวดมนต์ขับไล่มนตร์ดำอย่างที่หลวงปู่มั่นเคยบอก
บทสวดมนต์ของหลวงปู่มั่นทำให้มารผจญอย่างสำลีแทบกระอัก เช่นเดียวกับนางเอิบกับดาวเรืองที่ถึงกับพูดไม่ออกเมื่อเจอคำสั่งของเดือนดาราไม่ให้พริ้งทำงานบ้านอย่างอื่นนอกจากรับใช้เธอกับแสง
นางเอิบไม่พอใจมากแต่ทำอะไรไม่ได้ เดือนดาราไม่ยี่หระและสั่งให้ดาวเรืองมาพบเป็นการส่วนตัว
แท้จริงแล้วเดือนดารามีแผนกำจัดดาวเรืองอย่างเลือดเย็น ด้วยการลวงอีกฝ่ายมาทำงานรับใช้แสงบนเรือนใหญ่ ส่วนตัวเองแกล้งขออนุญาตแสงไปค้างบ้านเด่นหนึ่งคืนพร้อมพริ้ง โดยปิดปากนายเมฆด้วยเงินจำนวนหนึ่งไม่ให้บอกว่าไปส่งเธอแค่ท่าเรือ เปิดโอกาสให้ดาวเรืองสำแดงฤทธิ์เดชเต็มที่
นอกจากปิดปากนายเมฆคนขับรถของแสง เดือนดารายังให้พริ้งแยกกันตรงท่าเรือแล้วค่อยกลับมาเจอกันวันรุ่งขึ้น ส่วนตนเองจะแวบกลับบ้านแสงและดักรอดาวเรืองที่ห้องพระเรือนใหญ่อย่างใจเย็น
ดาวเรืองลำพองใจ เตรียมรับใช้แสงอย่างดี แต่ไม่ทันเริ่มงานก็ถูกมือลึกลับผลักตกหน้าต่างห้องพระตายคาที่!
นางเอิบเสียใจแทบคลั่งกับการตายกะทันหันของดาวเรืองหลานสาวที่หมายมั่นปั้นมือจะให้เป็นเมียอีกคนของแสง แสงก็ตกใจไม่แพ้กันและจัดแจงให้คนนำศพดาวเรืองไปฝังใต้ต้นไม้ใหญ่ริมรั้วบ้าน
วิญญาณของดาวเรืองวนเวียนสิงบนต้นไม้ใหญ่นั้น ส่งเสียงคร่ำครวญร้องไห้สะอึกสะอื้นจนทุกคนที่บ้านแสงหวาดผวา แสงต้องสั่งให้นางเอิบไปทำบุญให้ดาวเรืองที่วัดและขอน้ำมนต์หลวงปู่มั่นมาปัดรังควานในวันรุ่งขึ้น
ooooooo
เดือนดาราทำตัวเป็นปกติมายืนรอพริ้งกับนายเมฆที่ท่าเรือเช้าวันต่อมา พริ้งเดินหน้าระรื่นมาหา
“เป็นยังไงพริ้ง แกไปหาเพื่อนมาสนุกไหม”
“สนุกมากเจ้าค่ะ เพื่อนมันอิจฉาพริ้งมากที่มีนายใจดีอย่างคุณผู้หญิง”
“ถ้าอยากให้ฉันใจดีต่อไปแกต้องเงียบกริบทีเดียว อย่าได้แพร่งพรายว่าแกไม่ได้ไปกับฉัน”
“อ้าว! ทำไมล่ะเจ้าคะ พริ้งอยากโพนทะนาให้ทุกคนมันรับรู้ว่าคุณผู้หญิงใจดีมีเมตตา”
“ไม่ได้เด็ดขาด พวกมันขี้อิจฉา ถ้ารู้ถึงหูคุณท่าน คุณท่านจะตำหนิว่าฉันทำเสียการปกครอง ฝนตก ไม่ทั่วฟ้า”
“แหม...คุณผู้หญิงเจ้าขา ความจริงก็คือความจริง ฝนที่ไหนจะตกทั่วฟ้าอันกว้างใหญ่ไพศาลปานนี้
ได้เจ้าคะ”
“อย่ามาทะเล้นทำสำบัดสำนวน”
พริ้งเห็นเจ้านายอารมณ์ดีก็สอพลอ “ขอพริ้งต่อความยาวสาวความยืดอีกนิดนะเจ้าคะ ดูแต่นางดาวเรืองสิเจ้าคะ คิดกำแหงแย่งผัวถึงขนาดนั้น
คุณผู้หญิงยังไม่เอาเรื่องมัน”
“แกจะหยุดต่อความยาวสาวความยืดไหม”
เดือนดาราคงคุยกับพริ้งอีกนานหากนายเมฆจะไม่มารับและแจ้งข่าวเรื่องดาวเรืองตาย!
พริ้งไม่สงสารแถมสมน้ำหน้าดาวเรือง ต่างจากเดือนดาราที่ทำเป็นเสียอกเสียใจที่ดาวเรืองต้องอายุสั้น
เช้าวันเดียวกันที่วัด...หลวงปู่มั่นถอนใจปลงๆเมื่อรู้เรื่องดาวเรืองตายจากนางเอิบ
“หนีกรรมแต่ปางก่อนไม่พ้นจริงๆ”
“กรรมอะไรเจ้าคะ”
“กรรมเก่า...อยากเป็นสุขบนทุกข์ของผู้อื่นโดยจงใจ จงรับน้ำมนต์ขวดนี้ไปให้คุณแสงและเอาไปแจกให้ทั่วหน้า”
นางเอิบรับมาแล้วขอตัว สวนกับผิวและพลอยที่แวะมากราบหลวงปู่เหมือนเคย หลวงปู่มั่นลอบถอนใจปลงๆอีกรอบเพราะรู้แก่ใจอยู่แล้วว่าทั้งสองฝ่ายจะมาเจอกัน นางเอิบไม่ทันสังเกตอาการหลวงปู่ มัวยิ้มกว้างเพราะชอบใจความสวยของพลอย แถมได้เจอเพื่อนเก่าอย่างผิว
หลวงปู่มั่นลอบสังเกตการณ์เงียบๆ ได้ยินนางเอิบชวนพลอยไปทำงานที่บ้านแสงก็อดเปรยไม่ได้
“ทุกคนมีกรรมที่ถูกกำหนดให้มาชดใช้ เพราะกิเลสของมนุษย์ที่ไม่อาจตัดได้ทั้งที่อยากตัดและรู้ว่ามันผิด”
ไม่ใช่แค่นางเอิบและพลอยที่ต้องเจอวิบากกรรมเก่า เสริมก็เหนื่อยหน่ายใจอย่างหนักเพราะถูกพ่อแม่เจ้ากี้เจ้าการเรื่องคู่ครองให้แต่งงานกับกานดาวดีีแทนแสง
เสริมหัวเสียมากที่คุณหญิงตรึงตราแม่แท้ๆบุกรุกห้องทำงานของเขาและทำลายภาพวาดนางในฝันจนเกลี้ยงห้อง วันนี้เขาเลยเอาคืนด้วยการหิ้วกระเป๋าเดินทางใบเล็กออกจากบ้าน
ท่านสิทธิ์ผู้เป็นพ่ออดไม่ได้เอ็ดลูกชายคนเล็ก “แกดูบ้าขึ้นทุกวันแล้วนะนายเสริม”
“ผมเป็นของผมแบบนี้มานานแล้วครับ แต่คุณพ่อคุณแม่พยายามเปลี่ยนผมให้เป็นไปอย่างที่ต้องการ เพราะผิดหวังจากพี่แสงลูกชายสุดที่รักก็เลยหันมาเปลี่ยนผมแทน”
คุณหญิงตรึงตราสวนทันควัน “นี่แกมองความรัก ความหวังดีของพ่อแม่เป็นการบังคับ พ่อกับแม่บังคับอะไรแก”
