ตุ๊กตาผี
ตอนที่ 1
ธนิดาไม่รู้ว่ามีคนแอบฟัง ระบายเรื่องอึดอัดใจกับระวิวรรณ “ฉันมาทำงานที่นี่เพราะต้องการรักษาสมบัติของคุณน้าธาดากับช่วยแป้งร่ำ แกไม่พูดจาอะไรกับใครเลยหลังจากที่เห็นพ่อถูกยิงตายต่อหน้าต่อตา”
“ตายจริง...น่าสงสาร...เด็กตัวนิดเดียวต้องเจอเรื่องร้ายๆยังงั้น ถ้าเป็นฉันก็คงแย่เหมือนกันแหละ”
“ยังไงฉันก็ต้องหาทางช่วยแป้งร่ำให้ได้”
แววตาไม่ได้ฟังต่อรีบไปรายงานพิชิตเรื่องธนิดามีเพื่อนเพิ่งกลับจากเมืองนอกมาหา พิชิตยื่นเงินค่าข่าวแล้วกำชับให้รีบมาบอกอีกหากมีข่าวน่าสนใจ...
ooooooo
ธนิดารอกินมื้อค่ำกับนวลทิพย์และพิชิต
แต่ไม่มีใครกลับบ้าน สายบอกว่าเป็นแบบนี้มานาน หากพิชิตไม่กลับ นวลทิพย์จะอยู่เฝ้าที่บริษัทจนกว่าจะเสร็จพร้อมกัน
แป้งร่ำยังเก็บตัวในห้องนอนไม่ออกมาเจอผู้คนหรือร่วมโต๊ะกับใคร สายเล่าให้ธนิดาฟังว่ากว่าจะกล่อมให้เด็กหญิงกินข้าวแต่ละมื้อแทบต้องกราบตุ๊กตาวาวา ธนิดานิ่วหน้าสงสัยแต่ไม่พูดอะไรนอกจากแวะไปเยี่ยมแป้งร่ำในห้องแล้วฝากฝังตุ๊กตาวาวาให้ช่วยดูแลลูกพี่ลูกน้องสาวตัวเล็ก
นวลทิพย์รอสามีที่บริษัทจนมืดค่ำ เธอพยายามโทร.หาเขาแต่ไม่มีคนรับสาย ผีธาดาเฝ้ามองภรรยาเก่าจากมุมไกลๆด้วยความรักและห่วงใย นึกโมโหตัวการอย่างพิชิตที่ทำให้เธอเสียน้ำตาซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนต้องสั่งสอนด้วยการดักรอหน้าทางเข้าบริษัทและหลอกหลอนจนพิชิตสติแตก!
พิชิตเบิกตาโพลงเมื่อเห็นร่างโชกเลือดของธาดาตอนกลับถึงบริษัท นวลทิพย์รออยู่แล้ว ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายของสามีจึงวิ่งไปดู พิชิตไม่กล้าบอกว่าถูกผีธาดาอำเลยเฉไฉว่าตาฝาด นวลทิพย์ไม่เชื่อนักแต่ไม่อยากเซ้าซี้ พิชิตลอบถอนใจโล่งอกแต่ไม่วายพึมพำกับตัวเอง
“ไอ้ธาดา...กูไม่ปล่อยมึงไว้แน่!”
เพราะถูกรังควานทั้งที่บ้านและบริษัท พิชิตเลยทนไม่ไหวต้องไปจ้างอาจารย์สมิง หมอผีชื่อดังให้ช่วยปราบผีธาดา อาจารย์สมิงหลับตาบริกรรมคาถาครู่เดียวก็เอ่ยเสียงเคร่ง
“ไอ้ผีตนนี้มันร้ายกาจ แรงอาฆาตมันแรงนัก”
“แล้วจะทำยังไงดีล่ะครับ มันตามหลอกหลอนผมไม่เว้นแต่ละวัน”
“คุณฆ่ามันมันก็ต้องแค้นเป็นธรรมดา แต่คุณ
ไม่ต้องกลัว...ร้ายแค่ไหนผมปราบได้หมด”
“เมื่อไหร่ล่ะครับอาจารย์”
