ตุ๊กตาผี
ตอนที่ 1
“เด็กประสาท! ขืนคุณวุ่นวายตามไปด้วย คุณจะแย่นะทิพย์”
“แกคงคิดถึงคุณพ่อน่ะค่ะ”
“ผมบอกคุณแล้วไงว่าให้พาไปหาจิตแพทย์ คุณก็ไม่เชื่อผม”
ท่าทีตัดรำคาญของสามีทำให้นวลทิพย์เคืองมากเบือนหน้าหนี พิชิตไม่แยแสแกล้งตัดพ้อ
“กว่ามิสเตอร์ซาโตะจะปล่อยให้ผมกลับบ้าน
ก็เล่นเอาเหนื่อย ผมเหนื่อยนะทิพย์ กลับมาบ้านก็อยากเห็นอะไรที่สบายใจไม่ใช่เรื่องไร้สาระแบบนี้”
“ไร้สาระเหรอคะ...ลูกฉันนะ คุณมองว่าเป็นเรื่องไร้สาระเหรอคุณพิชิต”
“เด็กก็เพ้อเจ้อไปตามประสาเด็ก คุณเอามาใส่ใจก็จะยิ่งประสาท”
นวลทิพย์ไม่พอใจที่สามีพูดถึงลูกสาวแย่ๆ แหวเสียงเขียว
“ถ้าคุณไม่รักยัยแป้งร่ำ คุณก็ไม่ต้องยุ่งกับแก!”
ooooooo
เหตุการณ์ประหลาดในบริษัทเมื่อคืน เสียงโหยหวนของอะไรบางอย่าง รวมถึงการปรากฏตัวของพิชิตกับชายแปลกหน้ามีพยานรู้เห็นคือเตี้ย รปภ.ของบริษัท เมื่อเทพกับอติรุจรู้เรื่องก็เป็นกังวลรีบไปบอกนวลทิพย์กับธนิดา
เทพแยกไปหานวลทิพย์ที่ยืนพูดกับรูปถ่ายของธาดาในบริษัท
“เมื่อคืนยัยแป้งร้องไห้ คงคิดถึงคุณน่ะค่ะ...
คุณคงไม่เป็นอะไรนะคะ ฉันคิดถึงคุณค่ะธาดา...แล้วก็ขอโทษที่...ฉันแต่งงานใหม่...หวังว่าคุณคงเข้าใจฉันนะคะ”
ท่าทางอ่อนไหวของนวลทิพย์ทำให้เทพไม่กล้าบอกเรื่องพิชิต ต่างจากอติรุจที่ไม่ลังเลจะพูดกับธนิดา
“ไหนน้าทิพย์บอกว่าคุณพิชิตไปพบมิสเตอร์
ซาโตะเมื่อคืน แล้วทำไมเขาถึงมาที่นี่...มาทำไม”
“ผมไม่ทราบ...ลุงเตี้ยเล่าให้ผมฟังแต่ผมไม่ทราบรายละเอียด หวังว่าที่ผมเคยเตือนคุณยังจำได้นะครับคุณนิด”
ธนิดาเป็นห่วงนวลทิพย์เพราะคาดว่าพิชิตอาจมีแผนร้ายเกี่ยวกับบริษัท อติรุจก็คิดไม่ต่างกันแต่ทำอะไรไม่ได้เพราะยังไม่มีหลักฐานเอาผิดพิชิต...
พิชิตไม่ได้สนว่าใครจะสงสัยหรือจับผิด บึ่งรถไปรับม่านฟ้าผู้จัดการฝ่ายขายคนใหม่แต่เช้า จังหวะเดียวกันนั้นเริงวุฒิผู้อยู่เบื้องหลังการมาทำงานของม่านฟ้าตัวจริงก็โทร.มาถามความคืบหน้าเรื่องตุ๊กตาหยก
ความกระตือรือร้นของเริงวุฒิทำให้พิชิตย่ามใจคิดโก่งราคา “ผมกำลังพยายามอยู่ครับ แต่ร้อยล้านเห็นทีจะไม่ได้แล้วล่ะครับ คุณนวลทิพย์เปรยๆว่าอยากได้ร้อยห้าสิบล้าน ถ้าคุณเริงวุฒิไม่สนใจก็ไม่เป็นไรนะครับ”
“สนสิ...ร้อยห้าสิบล้านผมก็สู้ รีบหน่อยก็แล้วกัน”
เริงวุฒิวางสายพิชิตแล้วแสยะยิ้มกับธงลูกน้องคนสนิทที่ยืนอยู่ไม่ไกล
“คิดจะโก่งราคา...ไอ้พุดพ่อมันยังมาที่บ่อนอยู่หรือเปล่าวะไอ้ธง”
“แทบจะกินนอนที่บ่อนของเราเลยครับนาย”
