ตุ๊กตาผี
ตอนที่ 1
“เรื่องนี้ขอเป็นหน้าที่ผมกับคุณธนิดาดีกว่าครับว่าจะใช้คอนเซปต์อะไร แล้วจะนำเสนอในที่ประชุมคราวหน้า”
นวลทิพย์พยักหน้ารับรู้ก่อนกำชับ “ดีค่ะ...แต่เงื่อนไขข้อหนึ่งที่ทั้งนิดและอติรุจต้องคำนึงคือเราจะใช้วัตถุดิบที่มีอยู่ในสต๊อกให้มากที่สุด นั่นหมายถึงว่าสินค้าลอตใหม่ต้องกระทบกระแสเงินสดของบริษัทให้น้อยที่สุด”
ม่านฟ้ารอจังหวะอยู่แล้วโพล่งแทรก “อย่าบอกนะคะว่าบริษัทกำลังอยู่ในสภาวะ...ขาดทุน”
ทุกคนในห้องประชุมหันขวับ แม้แต่พิชิตก็ส่งสายตาตำหนิ ม่านฟ้าต้องแก้ตัวเจื่อนๆ
“ฟ้าหมายถึง...เราต้องช่วยกันประหยัดทุกทางค่ะ ฟ้าเห็นด้วยค่ะ”
พิชิตลอบถอนใจเบาๆ แต่นวลทิพย์ไม่หายเคืองแกล้งถามผู้จัดการฝ่ายขายคนใหม่
“ที่วัตถุดิบในสต๊อกมีมากเพราะลูกค้ายกเลิก
ออเดอร์หลังจากมีสินค้าลอกเลียนแบบออกสู่ตลาด...
คุณม่านฟ้าคิดว่าเราจะแก้ปัญหานี้ยังไงบ้างคะ”
ม่านฟ้าหน้าเสีย อึกๆอักๆตอบ “เอ่อ...ขอฟ้าศึกษางานสักระยะนะคะ แล้วฟ้าจะรีบเรียนคุณทิพย์กับที่ประชุมให้ทราบโดยด่วนที่สุดค่ะ”
ooooooo
หลังการประชุมใหญ่อันเคร่งเครียด นวลทิพย์ก็ดึงพิชิตไปคุยในห้องทำงานเรื่องสถานการณ์ของบริษัทที่ยอดขายตกฮวบฮาบเพราะปัญหาสินค้าลอกเลียนแบบถึงขนาดการเงินของบริษัทอาจขาดสภาพคล่อง
พิชิตไม่สนปัญหาของบริษัท คิดถึงแต่ผลประโยชน์ของตัวเอง “ก็ถ้าขายตุ๊กตาหยกซะ คุณก็จะได้เงินมาช่วยสภาพคล่องตั้งห้าสิบล้าน ถ้าคุณอยากได้เงินมากกว่านี้ผมจะต่อรองให้ได้ถึงเจ็ดสิบล้านเลย”
“ฉันบอกคุณหลายครั้งแล้ว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นฉันก็จะไม่ขายตุ๊กตาหยกที่เป็นมรดกของบรรพบุรุษเด็ดขาด!”
นวลทิพย์ยืนกรานเสียงแข็ง พิชิตหงุดหงิดอยากแย้งเต็มแก่แต่ไม่ทันอ้าปากมือถือก็ดัง พุด พ่อผีพนันของเขานั่นเองที่โทร.มาขอเงิน เขาจึงปลีกตัวไปคุยอีกห้อง
“เงินอีกแล้วเหรอพ่อ ผมเพิ่งโอนให้เมื่ออาทิตย์ก่อนเองนะครับ”
“เออ...แต่ตอนนี้มันหมดแล้วโว้ย”
“หมด...หมดได้ยังไง เงินตั้งหลายหมื่นนะพ่อ”
“เออน่า หาให้พ่ออีกสักแสนสิ คือพ่อ...”
“นี่อย่าบอกนะว่าพ่อติดหนี้ในบ่อนอีกแล้ว...ผมจะไปหาเงินที่ไหนมาให้พ่อถลุงไหวล่ะครับ”
บ่นพ่อจบก็ตัดสายทิ้ง ไม่รู้เลยว่านวลทิพย์แอบตามมาได้ยินทุกอย่าง สีหน้าตกใจเพราะไม่เคยรู้ว่า
พ่อแท้ๆของสามีจะมีปัญหาเรื่องเงินขนาดนี้
