ตุ๊กตาผี
ตอนที่ 1
“เชื่อผมสิ...จิตแพทย์รักษาได้ ลูกคุณน่ะมีอาการทางจิต...พร่ำเพ้อเห็นโน่นเห็นนี่ มันไม่ใช่จินตนาการแบบเด็กทั่วไปแต่เป็นอาการทางประสาท”
“คุณเลิกพูดเรื่องนี้ได้แล้ว ยัยแป้งร่ำเป็นลูกฉัน ให้ฉันจัดการเรื่องนี้เอง”
“ลูกฉัน...แล้วคุณจัดการอะไรได้บ้าง คุณเสียเวลาไปกับเด็กประสาทนี่เท่าไหร่แล้วทิพย์คิดดูให้ดี”
พิชิตโพล่งตามอารมณ์แต่นวลทิพย์ก็ไม่ตอบโต้ เอาแต่ร้องไห้จนเขาใจไม่ดี พยายามง้องอน
“ทิพย์...ที่ผมพูดน่ะเพราะไม่อยากให้คุณเสียใจไปมากกว่านี้”
นวลทิพย์ไม่สนใจ นอนร้องไห้ต่อด้วยความสะเทือนใจสุดขีด ผีธาดายืนมองห่างๆด้วยความคิดถึงและเป็นห่วง...เสียใจเหลือเกินที่ไม่สามารถมีชีวิตเพื่อปกป้องภรรยากับลูกสาว...
แป้งร่ำนอนไม่หลับเพราะคิดถึงธาดาพ่อแท้ๆ ภาพเหตุการณ์เลวร้ายในอดีตยังเด่นชัดในหัว...วันสุดท้ายที่ธาดามีชีวิตและพาเธอไปซื้อตุ๊กตาวาวา สองพ่อลูกจูงมือกันขึ้นรถ พลันก็มีมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งขับโฉบมายิงธาดาตายต่อหน้าต่อตา เลือดกระเด็นโดนแป้งร่ำและบางส่วนเปื้อนตุ๊กตาวาวา
ภาพร่างไร้ลมหายใจของพ่อยังตามหลอกหลอน แป้งร่ำจำได้ติดตาว่าวันนั้นเธอเห็นพิชิตพ่อเลี้ยงท่ามกลางฝูงชนที่มุงดูเธอกับพ่อ แต่เพียงแวบเดียว...พิชิตก็หายตัวไป
แป้งร่ำช็อกมากกับการจากไปอย่างกะทันหันของพ่อ แถมกลัวจนบอกใครไม่ได้ว่าพิชิตมีส่วนในการตายของธาดา แม้แต่แม่แท้ๆอย่างนวลทิพย์ก็ไว้ใจแต่งงานกับเขา ทำให้เธอตัดสินใจอยู่ในโลกของตัวเองที่มีแค่ตุ๊กตาวาวากับตุ๊กตาอื่นๆที่วางเรียงรายในห้องนอนของเธอ...
นวลทิพย์ก็นอนไม่หลับเลยมานั่งทำงาน พิชิตตามมาด้วย เห็นเธอลูบตุ๊กตาหยกสมบัติเก่าของรัก
ของหวงอย่างใช้ความคิดก็ตาวาวด้วยความโลภ
“คุณคงรักตุ๊กตาหยกตัวนี้มาก”
“ค่ะ...เป็นมรดกตกทอดมาแต่ครั้งบรรพบุรุษของฉัน”
“มีคนให้ราคาตั้งห้าสิบล้าน คุณไม่สนใจเหรอ”
“ต่อให้ร้อยล้านฉันก็ไม่ขาย!”
พิชิตลอบทำหน้าเซ็ง ในหัวคิดถึงข้อเสนอของเริงวุฒิ หนุ่มใหญ่เจ้าของบริษัทคู่แข่งของทิพย์พิมาน เริงวุฒิแวะมาหาเขาเมื่อวันก่อนเพื่อเจรจาขอซื้อตุ๊กตาหยกของนวลทิพย์เพราะเชื่อว่าตุ๊กตาจะช่วยให้กิจการรุ่งเรือง
“ผมให้หนึ่งร้อยล้านบาท”
“คงไม่ใช่เรื่องง่ายเพราะคุณทิพย์เธอหวงมาก”
