สารวัตรใหญ่

เหตุการณ์ชาวบ้านรวมตัวกันประท้วงแหล่งอบายมุขในพระลานทำให้บรรดาขาใหญ่อยู่ไม่เป็นสุข โดยเฉพาะอเนกกับกำนันฉลองโชคนั้นแค่เพียงข้ามวันก็แล่นไปพบผู้ว่าฯพิเชษฐ์ถึงบ้านด้วยความร้อนใจ

ทุกคนหารือกันเคร่งเครียด หนักใจกับม็อบชาวบ้าน อีกทั้งเรื่องเสี่ยน้อยที่โดนจับก็กลัวเขาจะซัดทอดมาถึง

“แล้วพวกคุณไม่คิดจะทำอะไรกันบ้างเหรอ ว่าไงคุณอเนก”

“ท่านจะให้ผมทำยังไง ไอ้พวกตำรวจพระลานผมสั่งมันได้ซะที่ไหน”

“แล้วรองฯทรัพย์ล่ะ หายไปไหน”

“ผมให้มันลาพักร้อน”

“ลาพักร้อนอะไร พอรู้ข่าวไอ้เสี่ยน้อย มันก็หนีออกชายแดนไปแล้วผู้การ”

ข้อมูลของกำนันฉลองโชคชัวร์มาก เวลานั้นทรัพย์อนันต์กำลังขับรถมุ่งหน้าสู่ชายแดนเพื่อออกนอกประเทศ แต่สุดท้ายก็ไม่รอดเพราะเจอด่านตรวจ แล้วพวกตำรวจพระลานที่ล่วงรู้ก่อนหน้านี้ก็ติดตามมาด้วย จึงยากที่ทรัพย์อนันต์จะหนีได้

เพราะไม่ยอมจำนนโดยดีทำให้ทรัพย์อนันต์ที่เปิดฉากยิงตำรวจก่อนโดนพิทยาธรยิงตายคารถ เมื่ออเนกทราบข่าวจากหมู่ปราการก็ตกใจมากแต่พยายามข่มความรู้สึก ทั้งที่รู้ว่าภัยกำลังใกล้จะมาถึงตัวแล้ว ด้านพิเชษฐ์ก็กลัดกลุ้มไม่แพ้กัน นั่งหน้าเครียดปรึกษาหารือกับลักษณาเพื่อหาทางออก

“อีกไม่นานเรื่องก็คงสาวมาถึงผม”

“คุณอย่าคิดมากสิคะ”

“ตอนนี้สารวัตรใหญ่กับเมียมาอยู่ที่พระลานรอให้การกับศาลวันจันทร์ ทางที่ดีคุณต้องไปหาพวกมัน”

“จะให้ฉันไปหาทำไม ฉันกับนังคำแพงไม่ถูกกัน คุณก็รู้”

“ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาเป็นศัตรู ยังไงคุณก็ต้องไปง้อมัน แล้วก็ช่วยผมเจรจา ไม่งั้นผมจะพลอยโดนหางเลขไปด้วย”

“แต่ฉันว่าคุณน่ะไม่โดนหรอก เพราะคุณแค่สั่งย้าย ไม่ได้ไปเกี่ยวอะไรด้วย ถ้าโดนซัดทอดก็บอกไปสิว่าทำตามที่ผู้การเสนอมา”

“แต่เราจะไปรู้ได้ไงว่ามันจะพูดอะไรกับศาลบ้าง ทางที่ดีไปผูกมิตรกับมันดีกว่า ไปคนเดียวนะ อย่าเอาเมียผู้การไปเด็ดขาด”

“อ้าว...ทำไมล่ะ”

“นาทีนี้ต้องตัวใครตัวมัน ยังไงเราต้องเอาตัวรอดไว้ก่อน คนอื่นเอาไว้ทีหลัง”

ลักษณาพยักหน้าเข้าใจ แต่พอจะออกจากบ้านก็เจอวิวเมียของผู้การอเนกขับรถมาจอดแล้วรีบร้อนลงมาถามว่าจะไปไหน ลักษณาอึกอักหาทางเลี่ยง

“คือว่า...ก็ไม่ได้ไปไหนหรอก แค่ออกไปตลาด”

“งั้นดีเลยค่ะ วิวกำลังจะไปหานังคำแพง คุณพี่ไปด้วยกันนะคะ”