สารวัตรใหญ่
ตอนที่ 15
ก้องภพไปรับอรไทออกจากโรงพยาบาลแล้วพามาที่วัดป่าท้ายบ้านซึ่งพิทยาธรกับมัทนีมารออยู่ก่อน
“อยู่พระลานมาหลายปี แต่ฉันกลับไม่ค่อยได้มาที่นี่เลย”
“ตกลงคุณอรไทจะมาพักที่วัดก่อนใช่ไหมคะ”
“ค่ะ ฉันย้ายออกจากหอพัก แล้วก็ลาออกจากงานแล้ว ขออยู่วัดสักระยะให้สบายใจแล้วค่อยคิดหางานใหม่ทำ”
“ดีแล้วครับ ผมว่าที่วัดปลอดภัยที่สุดแล้ว คนที่มาปฏิบัติกรรมฐานก็เยอะแยะ มันคงไม่กล้ามาทำอะไรคุณแน่”
“เรื่องคดีไม่ต้องห่วงนะครับ ผมจะรบกวนคุณเท่าที่จำเป็น แต่คงต้องใช้เวลาอีกนิด”
“ได้ค่ะ ยังไงก็จับพวกมันให้ได้นะคะ ไม่งั้นฉันคงนอนไม่หลับ”
“งั้นคุณอรไทมาทางนี้เลยค่ะ ไปกราบพระแล้วไปเปลี่ยนชุดขาวกันค่ะ”
มัทนีพาอรไทหายไปไม่นานก็กลับมายังจุดเรียนกรรมฐาน แล้วได้เจอกอบเกียรติโดยบังเอิญ อรไททักถามเขาว่าวันนี้ไม่ทำงานเหรอ
“วันหยุดของผมครับ เลยพาแม่มาปฏิบัติธรรมกัน”
“เสียใจด้วยนะคะเรื่องพ่อคุณ”
“ครับ แต่ยังไงผมก็ต้องขอบคุณคุณอรไทด้วยเช่นกัน”
“ขอบคุณฉันเรื่องอะไร”
“คุณให้ทางออกกับผม คุณทำให้ผมรู้ว่าความ
ยากจนไม่ใช่ข้อแก้ตัวในการทำผิด ปัญหาชีวิตยังมีอีกหลายวิธีที่จะแก้ไข”
“ใช่ค่ะ คนจนต้องอาศัยความอดทนมากกว่าคนอื่นกว่าจะผ่านอุปสรรคแต่ละด่านไปได้ แต่เมื่อผ่านแล้วสิ่งที่เราจะได้รับก็คือจิตใจที่เข้มแข็งไม่ยอมจำนนกับปัญหาง่ายๆ และภาคภูมิใจในตัวเองค่ะ”
กอบเกียรติเห็นด้วยทุกคำ สองคนยิ้มให้กันอย่างเป็นมิตร
ooooooo
ไอ้ปืนคนของกำนันฉลองโชคโดนจับในเหตุการณ์ที่ตำรวจบุกไปช่วยอรไทที่เซฟเฮาส์แล้วขจรโดนยิงตายเมื่อหลายวันก่อน จนป่านนี้ยังไร้วี่แววว่ากำนันจะมาประกันตัวทำให้ไอ้ปืนกระวนกระวายบ่นกับหมู่ปราการทุกวัน
ปราการช่วยอะไรไม่ได้เพราะสถานการณ์ตอนนี้ไม่เหมือนก่อนที่ตำรวจพระลานเกรงใจและยำเกรงอิทธิพลของกำนันฉลองโชค แม้แต่ทรัพย์อนันต์ก็ยังไม่กล้าทำอะไร บ่นกับปราการว่าโชคดีที่ไอ้ปืนยังไม่ซัดทอดใคร
“แต่ปล่อยมันไว้แบบนั้นนานๆ ก็ไม่แน่เหมือนกันนะครับ”
“หมู่ก็คอยไปเตือนสติมันบ่อยๆ แล้วพวกข้างนอกล่ะว่าไง”
“ตอนนี้พวกมันยังไม่มีความเคลื่อนไหวอะไรเลยครับ มันเงียบๆชอบกล”
“มันย้ายอรไทไปที่ไหน”
“วัดครับ อรไทไปกินนอนอยู่ที่วัด ทำอะไรไม่ได้เลย คนที่วัดเยอะมาก”
“ต้องรู้ให้ได้ว่ามันวางแผนอะไรกัน” ทรัพย์อนันต์กลุ้มใจ ใช้ปราการซึ่งเป็นลูกน้องคนเดียวบนโรงพักพระลานที่ยังไม่แปรพักตร์ไปเหมือนคนอื่นๆ
ปราการพยายามสอดแนมจนวันหนึ่งก็ล่วงรู้ว่าพวกพิทยาธรวางแผนล้อมจับนวคุณหลังจากส่งหมายเรียกไปแล้วเขาไม่มาพบ เมื่อปราการส่งข่าวไปทางเสี่ยน้อยว่าพวกตำรวจจะลงมือวันนี้ เสี่ยน้อยจึงรีบเตือนนวคุณให้หาทางหนีเพราะตอนนี้ใครก็ช่วยเขาไม่ได้
