สารวัตรใหญ่
ตอนที่ 15
“เรื่องลดหย่อนโทษผมคงช่วยอะไรคุณไม่ได้ทุกอย่างต้องเป็นไปตามกฎหมาย หมู่กับผู้กองกอบเกียรติร่วมกันวางเพลิงเผาสถานที่ราชการ เข้ามาตรา 218 โทษสูงสุดคือประหาร”
“แล้วผมจะโดนประหารไหมครับ” ปราการถามเสียงสั่นเครือ
“ยุคนี้คงมีแต่โทษจำคุก ส่วนจะกี่ปีก็สุดแล้วแต่ศาลจะพิจารณา”
สิ้นเสียงตอบของใหญ่ ปราการถึงกับปล่อยโฮอย่างไม่อายใคร
“ใจเย็นหมู่ คงไม่ใช่เร็วๆนี้หรอก กว่าจะทำสำนวน กว่าจะส่งฟ้อง กว่าศาลจะพิจารณา หมู่กับผู้กองยังมีเวลาอีกนาน”
ปราการส่ายหน้าไปมา เสียใจที่ตัวเองเลือกเดินทางผิดมาตั้งแต่ต้น...
เมื่อออกจากห้องสอบสวน ใหญ่เจอกอบเกียรติยืนรอ กอบเกียรติน้ำตาคลอรู้สึกผิด แต่กล้าหาญในการเผชิญหน้ากับความจริง
“ขอบใจที่คุณให้ความร่วมมือ คำให้การของคุณเป็นประโยชน์มาก”
“ผมยินดีรับโทษในสิ่งที่ผมทำลงไปครับ”
“ระหว่างที่ยังสวมเครื่องแบบตำรวจ ผมหวังว่าคุณจะทำหน้าที่ผู้พิทักษ์สันติราษฎร์อย่างสมศักดิ์ศรีนะ”
“ครับ นี่เป็นเครื่องแบบที่ผมภูมิใจ แม้ว่าวันข้างหน้า ผมจะไม่ได้สวมเครื่องแบบนี้แล้ว...จิตวิญญาณของความเป็นตำรวจที่ดีก็ยังคงอยู่กับผมไปจนตายครับสารวัตร”
ใหญ่ยิ้มรับบางๆแล้วเดินไป
ooooooo
หลายวันผ่านไป ใหญ่ในชุดเครื่องแบบผู้กำกับพาคำแพงมาที่วัดป่าท้ายบ้าน ท่ามกลางฝูงชนที่มาแสดงความยินดีกันมากมาย
ใหญ่กับคำแพงก้มลงกราบหลวงพ่อพูน โดยมีชาวบ้านรุมล้อมถ่ายรูปกันอย่างคับคั่ง รวมทั้งนายอำเภอที่ยิ้มแย้มเป็นมิตรกับทุกคน
“กลับมาคราวนี้ท่านไม่ได้กลับมาในตำแหน่งสารวัตร แต่มาในตำแหน่งผู้กำกับจังหวัดเชียวรึคุณใหญ่”
“ตำแหน่งมันก็แค่หัวโขนครับหลวงพ่อ ตัวตนของผมไม่ว่าจะอยู่ในตำแหน่งไหนมันก็เป็นเหมือนเดิม”
“ต่อจากนี้ไปทั้งผู้กำกับกับคุณนายก็คงไม่ได้พัฒนาเฉพาะอำเภอพระลานเท่านั้น แต่จะพัฒนาจังหวัดของเราทั้งจังหวัดเลย”
“ท่านผู้ว่าฯคนเก่าก็โดนคำสั่งย้ายไปช่วยราชการแล้ว ตอนนี้มีผู้ว่าฯคนใหม่มาแทนที่ ได้ยินว่าท่านเป็นคนดีเหมือนกันครับหลวงพ่อ” นายอำเภอบอกกล่าว
“ดีจริงๆ จังหวัดเราจะได้มีแต่คนดีๆมาช่วยกันดูแลทุกข์สุขของประชาชน...มาพระลานครั้งนี้ท่านผู้กำกับกับคุณนายเห็นการเปลี่ยนแปลงอะไรบ้างไหม”
“เห็นความเข้มแข็งของตำรวจพระลานครับหลวงพ่อ ตอนนี้แม้ไม่มีผมอยู่ พวกเขาก็ยังคงทำหน้าที่ตำรวจได้อย่างเข้มแข็ง น่าชื่นชมมากครับ”
“นอกจากตำรวจพระลานแล้วยังมีพี่น้องชาวพระลานอีกหลายคนค่ะ ที่รวมกลุ่มกันขึ้นมาต่อสู้กับกลุ่มอิทธิพลด้วยตัวเอง จนทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทางสังคมค่ะ”
“การที่ผมได้รับการแต่งตั้งกลับมาในครั้งนี้ ส่วนหนึ่งเชื่อว่าเป็นเพราะกระแสเรียกร้องของชาวบ้านครับ ที่ทำให้มีวันนี้เกิดขึ้น”
“เขาเรียกกันว่าพลังมดค่ะ มดตัวน้อยๆหลายๆตัวมารวมกัน แม้แต่ก้อนหินก็ยังเขยื้อนได้เลยนะคะ”
“ดูเอาเถิด...ความดีที่สร้างเอาไว้แม้ในตอนแรกจะโดนพายุโถมกระหน่ำจนเสียขวัญ แต่เมื่อถึงวันฟ้าสว่าง ความดีก็ยังยืนหยัดฟื้นขึ้นมาได้อีกครั้ง เมล็ดพันธุ์ที่โยมหว่านลงดินกำลังเติบโตขึ้นมาเป็นต้นกล้าที่แข็งแรงแล้ว”
“สาธุ” ทุกคนเปล่งเสียงและก้มลงกราบ...หลวงพ่อมองทุกคนด้วยความเมตตา
นับจากนั้นมาพระลานมีแต่ความสงบสุข ซึ่งใหญ่ไม่หยุดอยู่แค่ที่นี่แห่งเดียว ทุกพื้นที่ในจังหวัดนี้ต้องเป็นอย่างพระลาน ถึงแม้จะยากลำบากสักแค่ไหน เขาไม่ย่อท้อถอดใจอย่างแน่นอน
ooooooo
-อวสาน-
