ตอนที่ 15
“เรื่องนี้กำนันไม่เกี่ยว ถอยไป ผมจะมาเคลียร์กับมัน...ไอ้คัค”
“มึงข้องใจอะไรว่ามา” คัคนานต์พูดพร้อมกับชักปืนออกมา เช่นเดียวกับนวคุณและพวกลูกน้องที่ขนกันมา กำนันฉลองโชคหน้าเสียพยายามหาทางออก
“นี่กะจะฆ่ากันตรงนี้เลยหรือไง ใจเย็นๆสิ”
“มันหลอกผมไปฆ่า”
“คิดให้ดีนะ ถ้ายิงกันตรงนี้ ยังไงพวกตำรวจพระลานมันก็ไม่เอาพวกคุณไว้แน่ ค่อยๆพูดค่อยๆจากันดีกว่า”
“กำนันนั่นแหละคิดให้ดี ถ้าไม่อยากเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ บอกให้ลูกน้องกำนันวางปืนลงแล้วออกไป” นวคุณเล็งปืนไปที่กำนัน กำนันรีบยกมือทันที
“โอเคๆ ฉันขอถอนตัวไม่ยุ่งกับเรื่องนี้”
กำนันหันไปส่งสัญญาณให้ลูกน้องลดปืน คัคนานต์ไม่พอใจที่กำนันหนีเอาตัวรอดกลับเข้าร้านพร้อมลูกน้อง นวคุณคนมากกว่าจึงเป็นต่อ เข้ามาปลดปืนจากมือคัคนานต์ที่จำใจยอมเพราะยืนอยู่ท่ามกลางปืนนับสิบกระบอก
“ถ้ามึงยังไม่อยากตาย ก็กราบตีนขอโทษกูซะ แล้วกูจะไม่เอาเรื่อง”
“มันจะมากไปแล้วไอ้ตี๋”
“แล้วอีกอย่างนะไอ้คัค ต่อไปถ้ามึงเรียกชื่อเตี่ยกูอีก กูจะตามไปยิงเตี่ยยิงลูกเมียมึงทั้งโคตร...ว่าไง มึงจะกราบตีนกูหรือมึงจะตายอย่างหมาข้างถนน... หนึ่ง...สอง...”
คัคนานต์เหงื่อตกร้องลั่น “ก็ได้ กูยอมแล้ว”
นวคุณส่งซิกให้ลูกน้องถ่ายคลิปที่คัคนานต์คุกเข่ากราบเท้าเขาไว้ เสร็จแล้วพูดด้วยความสะใจสุดๆ
“มึงจำไว้ไอ้คัค ทีหลังอย่าดูถูกคนที่ต่ำกว่ามึง อย่าคิดว่าเขาจะทำอะไรมึงไม่ได้ มึงเห็นแล้วใช่ไหมว่าวันนี้กูทำให้มึงกราบตีนกูมาแล้ว”
จากนั้นนวคุณกับลูกน้องก็ลอยนวลจากไป...คัคนานต์เจ็บแค้นใจแทบคลั่ง ครั้นเหลือบไปเห็นจาตุรนต์จ้องมองมาอย่างเย้ยหยันก็ยิ่งอับอายแทบแทรกแผ่นดินหนี
ในเวลาต่อมา จาตุรนต์เปิดคลิปนั้นผ่านทีวีจอยักษ์ภายในบ่อน นักพนันทั้งหลายเห็นภาพคัคนานต์ก้มกราบนวคุณก็พากันวิจารณ์อย่างสนุกปาก สร้างความสะใจให้จาตุรนต์เป็นอย่างมากถึงกับโทร.ไปขอบอกขอบใจนวคุณ
“ขอบใจมากเนี้ยวที่ส่งช็อตเด็ดมาให้ ตอนนี้อั๊วเอามาฉายในบ่อนวนไปวนมาให้ทุกคนดูกันอยู่ สะใจจริงๆ”
“ดี ผมก็จะเอาคลิปไปอัปโหลดขึ้นอินเตอร์เน็ต คนมันจะได้ดูกันทั้งประเทศไปเลย”
“งานนี้มีอายยันลูกบวชแน่นอน ฮ่าๆๆ” จาตุรนต์หัวเราะร่าที่เอาคืนคัคนานต์ได้อย่างเจ็บแสบ
ooooooo










