สารวัตรใหญ่

วันหนึ่งเมื่อจำเทิดตำรวจนอกเครื่องแบบที่ถูกส่งมาจากสำนักงานตำรวจแห่งชาติเข้ามาสืบข้อเท็จจริงหลังได้รับจดหมายร้องเรียนสารวัตรใหญ่หลายเรื่อง จึงไม่พบสิ่งผิดปกติตามจดหมายร้องเรียนสักอย่าง ตำรวจที่พระลานเป็นมิตรกับประชาชน ไม่มีรีดไถเรียกเก็บเงินจากการตั้งด่าน ผู้ขับขี่ยวดยานก็ทำถูกต้องตามกฎหมาย โดยเฉพาะเรื่องใส่หมวกกันน็อกทุกคนเคร่งครัดมาก

เรื่องซ่องเรื่องบ่อนที่เมื่อก่อนเปิดกันเสรี เดี๋ยวนี้ก็หายเกลี้ยง อีกทั้งบรรดาเมียตำรวจก็รวมกลุ่มกับเมียสารวัตรใหญ่ขายเครื่องสำอางมีรายได้เสริมกันถ้วนหน้า ทั้งหมดจำเทิดรู้เห็นด้วยตาตัวเอง และได้รับการยืนยันจากชาวบ้านเป็นเสียงเดียวกันว่าที่นี่เปลี่ยนไปแล้ว เพราะสารวัตรใหญ่เป็นคนดีจริงๆ

เมื่อเหตุการณ์ทั้งหมดตรงข้ามกับจดหมายร้องเรียนอย่างสิ้นเชิง ทำให้จำเทิดสงสัยและสับสน พอตกเย็นเข้าพักในโรงแรมก็ยังไม่หยุดสืบ แกล้งถามพนักงานว่ามีเด็กให้ออฟไหม พนักงานบอกว่าไม่มีแล้ว เด็กพวกนั้นย้ายไปหากินจังหวัดอื่นกันหมดเพราะสารวัตรใหญ่กวดขันมาก

“เออน้อง...แล้วตำรวจโรงพักมีมาเบ่งขอพักฟรีกันบ้างไหม”

“เมื่อก่อนมีครับ แต่เดี๋ยวนี้ไม่มีแล้ว”

“ทำไม”

“พอเปลี่ยนสารวัตร พวกตำรวจก็เปลี่ยนไปเลยครับ ที่เคยเบ่งก็ไม่กล้าทำอีก เพราะถ้าทางเรารายงานเรื่องนี้ให้สารวัตรรู้จะโดนลงโทษ เลยไม่มีตำรวจคนไหนกล้า”

“ดีขนาดนั้นเชียว”

พนักงานยิ้มน้อยๆเพราะน้ำเสียงของจำเทิดดูจะคล้ายประชดประชัน...หลังจากจำเทิดเข้าห้องพักไปแล้ว พนักงานโทร.รายงานนวคุณที่ก่อนหน้านี้รับคำสั่งจากอเนกให้เช็กตามโรงแรมหาคนที่เพิ่งมาเข้าพักเพราะคาดว่าจะเป็นคนจากสำนักงานตำรวจแห่งชาติลงพื้นที่เพื่อสืบเรื่องของสารวัตรใหญ่ตามข้อร้องเรียน

นวคุณสั่งพนักงานคนนี้ไว้ เมื่อได้รับแจ้งมาก็วางแผนใช้เด็กสาวเป็นเหยื่อล่อ จำเทิดตกหลุมพรางพาเด็กสาวมานอนในคืนนั้น พอรุ่งเช้าถึงรู้ตัวว่าโดนขโมยกระเป๋าสตางค์จึงรีบลงมาสอบถามพนักงาน นวคุณเลยได้เวลาปรากฏตัว

“พอดีคุณคนนี้เขาเห็นตอนผู้หญิงออกจากห้อง เลยเรียกผมมาจับตัวไว้ ถ้าไม่ได้พี่คนนี้ของพี่สูญแน่”

“ตรวจดูนะครับว่าครบหรือเปล่า” นวคุณส่งกระเป๋าสตางค์คืนพร้อมส่งยิ้ม

“ครบครับ นี่ถ้าไม่ได้คุณ ผมหมดตัวแน่”

“มาพระลานต้องระวังกันไว้หน่อยนะครับ ที่นี่มันแดนอาชญากรรม”

จำเทิดรู้สึกแปลกใจที่ชายคนนี้พูดไม่เหมือนคนอื่น “แดนอาชญากรรมเลยเหรอครับ”