สารวัตรใหญ่

ขณะนั่งรถมาด้วยกัน อรไทเป็นฝ่ายชวนใหญ่คุยด้วยความลังเลเหมือนอยากจะบอกเรื่องที่เพิ่งได้ยินพวกกำนันฉลองโชคคุยกับผู้การอเนกและลูกน้องมาก่อนหน้านี้

“สารวัตรคะ ถ้าเราพบเห็นสิ่งที่ไม่ถูกต้องแล้วเรานิ่งเฉย เราจะยังเป็นคนดีอยู่หรือเปล่าคะ”

“นี่เป็นคำถามที่ผมไม่คาดคิดจริงๆ ปกติไม่ค่อยมีใครถามคำถามแบบนี้เวลาคุยกัน”

“พอดีฉันคิดอะไรเล่นน่ะค่ะ”

“งั้นผมขอตอบแบบเล่นนะครับ สมมติว่าถ้าวันนี้เราเดินไปตามถนนแล้วเจอกับเศษแก้วหล่นอยู่ ถ้าปล่อยเอาไว้คนอื่นก็อาจเดินมาเหยียบ และไม่แน่วันต่อมา ...ญาติพี่น้องของเราหรือแม้แต่ตัวเราก็อาจเดินกลับมาเหยียบเศษแก้วชิ้นนั้นก็ได้ พอจะใกล้เคียงกับสิ่งที่คุณกำลังถามผมอยู่ไหมครับ”

“ค่ะ สารวัตรเข้าใจเปรียบเทียบ ฉันได้คำตอบแล้วค่ะ” และเมื่อใหญ่จอดรถหน้าปากซอยหอพัก อรไทพูดทิ้งท้ายด้วยท่าทีลังเล “ความจริงฉันมีบางอย่างจะให้สารวัตรนะคะ แต่รออีกหน่อยดีกว่า”

“อะไรครับ”

“เอาไว้สารวัตรจะรู้เองค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่มาส่ง”

อรไทลงจากรถเดินเข้าซอยได้สักครู่ก็เจอโจกับเบี้ยวดักรอ สองคนต่อว่าอรไทที่นั่งรถมากับสารวัตรใหญ่ก่อนจะรวบตัวเธอไปพบกำนันฉลองโชคทั้งที่เขากำลังจู๋จี๋มีความสุขอยู่กับสาววัยรุ่นคนหนึ่ง

กำนันออกจากห้องมาสอบสวนอรไทว่ามีความจำเป็นอะไรต้องนั่งรถคันเดียวกับสารวัตรใหญ่

“ฉันก็แค่อาศัยรถเขากลับ กำนันจะไปกลัวอะไร”

“ฉันไว้ใจแล้วก็เชื่อใจเธอมาก หวังว่าเธอคงไม่ทรยศฉันหรอกนะ”

“กำนันเป็นนายจ้าง ฉันยังไม่อยากทุบหม้อข้าวตัวเองหรอกค่ะ”

“ฉันก็เชื่อว่าคนฉลาดอย่างเธอคงไม่รนหาที่” กำนันขยับมาแตะแก้มอรไทอย่างหลงใหลและชวนค้างคืนที่นี่ เธอโกรธแต่ข่มใจไม่ด่า สวนนิ่มๆว่า

“ฉันไม่ใช่พริตตี้ของคุณ อย่ายุ่งกับฉันเลยค่ะ ฉันขอร้อง”

สาววัยรุ่นเห็นกำนันหายไปนานจึงออกมาตามและแสดงท่าทีหึงหวงเมื่อเห็นเขาอยู่กับสาวสวยอีกคน กำนันเลยต้องตัดบทสั่งสมุนพาอรไทไปส่ง แล้วกำชับเรื่องงานว่ารีบเคลียร์ให้เสร็จ

อรไทได้ยินแต่ไม่รู้ว่างานอะไร ระหว่างทางลูกน้องกำนันพูดกันอีกยิ่งทำให้สงสัย โดยมีชื่อสำอางเข้ามาเกี่ยว  ซึ่งเธอแอบบันทึกเสียงที่พวกมันคุยกันไว้ด้วย

ทันทีที่เข้าห้องพัก อรไทตัดสินใจโทร.หาสารวัตรใหญ่ เพราะเชื่อว่าลูกน้องกำนันต้องทำเรื่องไม่ดีแน่ แต่เวลานั้นใหญ่หลับแล้ว อรไทเกรงใจจึงไม่กล้าพูดอะไรกับคำแพงที่รับสายแทน

กลางดึกคืนนั้นบ้านสำอางโดนไฟไหม้ โชคดีที่ดาบนรินทร์กับพ่อแม่อยู่บ้านใกล้กันมาช่วยทัน รุ่งขึ้นข่าวไฟไหม้กระจายออกไปเป็นวงกว้าง อรไทรู้เรื่องก็ค่อนข้างแน่ใจว่าเป็นฝีมือลูกน้องกำนันฉลองโชค ขณะที่ใหญ่เองก็รู้ข่าวนี้แล้วเหมือนกัน เขาบอกคำแพงว่าป้าสำอางคือคนที่เคยมาขอความช่วยเหลือเรื่องโดนบีบให้ขายที่ดิน