สารวัตรใหญ่

คลิปนั้นกำนันฉลองโชคกับลูกน้องพูดเรื่องไฟไหม้ นรินทร์เปิดให้ทุกคนในห้องประชุมได้ยินกันทั่ว อเนกมองเขาตาเขียวและตวาดไล่

“นรินทร์...แกออกจากห้องไป แกไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้”

“ผมไม่ออก เรื่องนี้ผมเกี่ยวแน่นอน ครอบครัวผมเกิดที่พระลาน เราอยู่กันมาตั้งแต่ก่อนประกาศเขตป่าสงวน และในคลิปที่ผมเปิดไปก็เป็นหลักฐานอย่างดีว่ามีการข่มขู่ ว่าถ้าไม่ขายไฟก็จะไหม้ แล้วเห็นไหมครับ เมื่อคืนไฟก็ไหม้จริงๆ”

“เอาตัวมันออกไปเดี๋ยวนี้!” อเนกแผดเสียง...

พลตำรวจสองคนขยับเข้ามา แต่ต้องชะงักเพราะนรินทร์ชักปืนขู่ให้ถอยไป ขณะที่ทรัพย์อนันต์คาดไม่ถึงปรามเสียงขุ่น

“ใจเย็นๆนรินทร์ ที่นี่เป็นที่ประชุมของผู้ใหญ่ แกอย่าทำอะไรบ้าๆนะ”

“ที่ประชุมผู้ใหญ่นี่แหละดี สิ่งที่ผมพูดไปผู้ใหญ่จะได้ยินซะที ผมร้องเรียนเรื่องนี้มานานแล้ว แต่ก็ไม่มีใครทำอะไร”

“ไอ้นรินทร์ แกเป็นชั้นผู้น้อย แกไม่มีสิทธิ์พูดหรือทำอะไรในห้องนี้” ขาดคำของอเนก...นรินทร์ยิงปืนขู่อย่างอัดอั้นแล้วหันไปมองใหญ่ก่อนจะระบายความคับแค้นใจออกมา

“ที่สารวัตรใหญ่พูดไปมันเป็นเรื่องจริงทั้งนั้นชาวไร่ชาวนาที่พระลานกำลังถูกไล่ ถูกบังคับให้ออกจากที่ดินที่เป็นสมบัติของตัวเอง ตามกฎหมายพื้นที่ของเราเป็นเขตป่าสงวนก็จริง แต่อย่าลืมว่าเมื่อมีการประกาศเขตป่าสงวนไปแล้ว ทางการก็ปล่อยให้พวกเราอยู่อาศัย ทำมาหากินกันมาหลายสิบปี จนตอนนี้มันกลายเป็นชุมชน เป็นเมือง เป็นโรงพัก เป็นที่ว่าการอำเภอ พอมันเจริญขึ้นมาก็มีกลุ่มนายทุนเข้ามาบีบบังคับให้พวกเราออกไป ถ้าผู้รักษากฎหมายจะอ้างแต่กฎหมายโดยไม่สนใจสิ่งที่เกิดขึ้นจริง ผมขอถามหน่อยครับว่ามันยุติธรรมไหม หรือว่าความยุติธรรมตามกฎหมายกับสิ่งที่เรียกว่าคุณธรรมมันไม่ใช่อย่างเดียวกัน”

หลังจากได้พูดสิ่งที่อัดอั้นอยู่ในใจแล้ว นรินทร์ยอมวางปืนให้ตำรวจหลายคนที่จดจ้องเข้ามาจับ อเนกเร่งลูกน้องจับไปเลย เอาไปขังและตีตรวนไว้ด้วย แต่ก้องภพสงสัยว่าจะให้ตั้งข้อหาอะไร

“ข้อหาพยายามฆ่าไง มันยิงปืนเสียงออกจะดัง”

“ผู้ต้องหาพยายามฆ่าใครครับ”

“จะใครล่ะ ก็ผมไง แล้วปืนนั่นก็หลักฐาน เก็บไปเป็นของกลางด้วย ตอนเก็บอย่าให้ลายมือนิ้วใครไปติดบนปืนล่ะ ปลอกกระสุนก็เหมือนกัน”

“ท่านแน่ใจนะครับที่จะตั้งข้อหานี้”

“ก็แน่ใจสิวะ ถามทำไม”

“คือข้อหาที่ท่านตั้งเป็นข้อหาฉกรรจ์ การรวบรวมพยานหลักฐานในที่เกิดเหตุเป็นปัจจัยสำคัญที่สุดในการดำเนินคดี ดังนั้นผมขออนุญาตปิดห้องประชุมนี้ ห้ามทุกคนลุกออกจากที่ครับ”

“นี่คุณจะบ้าหรือไง ผมแค่สั่งให้คุณเอาตัวมันไปขัง คุณจะมาปิดห้องประชุมได้ไง”

“แต่ท่านเพิ่งสั่งให้ผมตั้งข้อหาพยายามฆ่า และเหตุก็เกิดในห้องนี้ ผมจึงต้องรักษาสภาพของห้องเอาไว้ให้ใกล้เคียงกับเมื่อตอนเกิดเหตุ ทุกท่านจึงห้ามเข้าออก รอจนกว่าพนักงานสอบสวนจะมาถึง และตามระเบียบแล้วผมขอกักตัวผู้ที่รู้เห็นเหตุการณ์เอาไว้เพื่อสอบปากคำทีละคนด้วยครับ”

“เฮ้ย! นี่มันอะไรกันวะ” อเนกตะเบ็งเสียงอย่างหัวเสียสุดๆ