สารวัตรใหญ่
ตอนที่ 11
“ผมเองก็เชื่อมั่นว่ายังมีตำรวจดีๆที่ยืนอยู่เคียงข้างประชาชนอีกมาก วันนี้พวกเขาอาจจะยังไม่แสดงออก แต่เมื่อถึงเวลาที่สุกงอม ผมมั่นใจว่าพวกเขาจะลุกขึ้นมาแสดงพลังครับ”
นรินทร์ทำความเคารพใหญ่ด้วยใจที่ศรัทธา ประณตรับฟังสิ่งที่ใหญ่พูดและแสดงออกในวันนี้แล้วรู้สึกเคารพเขามากขึ้น เมื่อใหญ่กับก้องภพแยกไปขึ้นรถอีกคัน ประณตพูดกับดาบศรีว่า
“สารวัตรของเราไม่กลัวใครจริงๆเลยนะดาบ ต่อหน้าเก่งยังไง ลับหลังก็เก่งอย่างนั้น นี่ขนาดต่อหน้าผู้ใหญ่นะ แกยังไม่กลัวเลย”
“เขาเรียกว่า...ไม่ก้มหัวให้กับความไม่ถูกต้องน่ะจ่า เราโชคดีแล้วที่ได้นายดีแบบนี้ นี่แหละคนที่เรากราบไหว้ได้สนิทใจ”
“นั่นสินะ กราบไหว้ได้สนิทใจจริงๆ”
“เอ๊ะจ่า...เมื่อก่อนจ่าไม่กินเส้นกับสารวัตรไม่ใช่เหรอ”
“ความดีของแกชนะใจผมแล้ว ตอนนี้ผมรักและนับถือแกมากจริงๆ” ประณตพูดเต็มปากเต็มคำ รู้สึกภูมิใจที่ได้ทำงานกับสารวัตรใหญ่ใจซื่อมือสะอาดไม่อ่อนไหวไปกับอำนาจและเงินตรา
ooooooo
บ่ายวันนั้นตำรวจโรงพักพระลานหลายคนมาช่วยซ่อมบ้านสำอางที่โดนไฟไหม้ ส่วนคำแพงนำของกินของใช้หลายอย่างมาให้
“ของพวกนี้มาจากเงินบริจาคที่ชาวบ้านรวบรวมมาเพื่อช่วยเหลือป้านะจ๊ะ”
“ขอบคุณคุณนายมากเลยนะคะที่มาช่วย ไม่งั้นป้าคงไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใคร แต่ป้ากลัวเหลือเกินว่ามันจะกลับมาอีก”
“จะหลบไปอยู่ที่วัดก่อนไหมคะ เดี๋ยวฉันจะไปขอเจ้าอาวาสให้”
“ไม่...ที่นี่บ้านของป้า กลัวยังไงป้าก็ต้องอยู่ให้ได้”
สำอางเสียงเครือสะเทือนใจ คำแพงเข้ามาปลอบพลางเหลียวมองตำรวจที่กำลังช่วยกันซ่อมบ้าน คาดว่าวันนี้น่าจะเสร็จ และคืนนี้คงมีสายตรวจแวะมาดูแล
“ตั้งแต่สารวัตรใหญ่มาอยู่ที่นี่ ตำรวจพระลานก็นิสัยดีขึ้นผิดหูผิดตาเลย ป้าฝากขอบคุณสารวัตรด้วยนะคะคุณนาย”
“ค่ะ เดี๋ยวฉันจะบอกสารวัตรให้” คำแพงดีใจแทนสามี...
ความดีของใหญ่ทำให้เขากลายเป็นที่รักของลูกน้องและชาวบ้านจำนวนมาก ขณะที่คำแพงก็มีความดีความชอบที่ทำให้ครอบครัวตำรวจชั้นผู้น้อยมีรายได้เสริมด้วยการขายครีม หลายรายถึงกับปลดหนี้สินได้
ยามว่างใหญ่ชวนลูกน้องและชาวบ้านเล่นกีฬาและออกกำลังกายเป็นประจำเพื่อสุขภาพที่ดี แล้วยังสร้างความสมัครสมานสามัคคีต่อกัน ที่สำคัญตำรวจที่เคยตกเย็นตั้งวงกินเหล้าก็แทบจะไม่มีเหลือ
