สารวัตรใหญ่

หลังจากพิทยาธรกลับไปได้สักพัก มีรถกระบะคันหนึ่งแล่นมาจอด ชายฉกรรจ์สองคนในรถลงมาสั่งข้าวกิน เจ๊จวบทำอาหารพลางกระซิบมัทนีว่าสองคนนี้ท่าทางแปลกๆ มัทนีเห็นด้วยและบอกว่าเขามีปืนด้วย

“งั้นรีบๆให้มันกิน มันจะได้รีบๆไปซะที”

สองน้าหลานเร่งมือกันใหญ่ พอชายแปลกหน้าสองคนกินเสร็จก็จากไปโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่อีกไม่นานต้องมีแน่ เพราะเขาสองคนกำลังจะปล้นรถโดยสารประจำทาง

เผอิญใหญ่นั่งรถโดยสารคันนั้นมาที่พระลานจึงเฝ้าสังเกตพฤติกรรมโจรบนรถคนหนึ่งที่เริ่มปฏิบัติการปล้นสร้อยแหวนเงินทองของผู้โดยสาร ส่วนอีกสองคนมาจอดรถรอยังจุดนัดหมาย

ใหญ่ไม่บุ่มบ่ามเพราะคนร้ายจับตัวประกันไว้คนหนึ่ง กระทั่งถึงจุดหมายคนร้ายก็ทิ้งตัวประกันแล้วหลบหนีไปกับพรรคพวกที่มาจอดรถรอ โดยขว้างระเบิดสกัดไม่ให้มีใครติดตาม

ใหญ่เห็นคนร้ายทั้งหมด เขาโล่งใจที่ตัวประกันปลอดภัย แต่เขาไม่ปล่อยผ่านเหตุการณ์นี้ไปง่ายๆ รวมทั้งชาวบ้านที่โดนปล้นก็แจ้งความกับตำรวจที่ป้อมน้ำฝาดในเขตพระลาน แต่ใหญ่กลับเห็นความบกพร่องของตำรวจที่นี่ จึงแนะนำขั้นตอนรับเรื่องแจ้งความและการซักถามผู้เสียหายแก่จ่าประณตด้วยการจดข้อมูลให้ไป

“จ่าเอาข้อมูลที่ผมสรุปไปอ่านแล้วส่งข่าววิทยุไปดีกว่า”

ประณตรับกระดาษมาอ่านแล้วหยิบวิทยุสื่อสารขึ้นมาพูดตาม

“พระลาน จากน้ำฝาดๆ ขอแจ้งข้อมูลคนร้ายคนแรก เป็นชายผิวดำ รูปร่างสันทัด ที่หลังมือขวามีรอยสักรูปดาวสีดำ พกอาวุธปืน 11 มม. ลูกระเบิดแบบขว้างเอ็ม 26 หลบหนีไปทางเส้นทางน้ำฝาด ลีซอ พาหนะคือรถกระบะสีดำไม่ติดป้ายทะเบียน แต่มีสติกเกอร์รูปดาวสีดำท้ายรถ”

ใหญ่ยืนมองจ่าประณตรายงานข้อมูลท่ามกลางกลุ่มชาวบ้านผู้เสียหายที่ยังอยู่ในอาการขวัญหนีดีฝ่อ ด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ทั้งที่ไม่พอใจอยู่ลึกๆ

ooooooo