สารวัตรใหญ่
ตอนที่ 1
“ดี งั้นก็ไปคุยกันที่โรงพักเลย”
“บ้า! จะไปทำอะไร ฉันไม่ไป”
“ก็คุณขับรถตัดหน้า ดูซิ รถผมลงข้างทางสีถลอกหมด คุณต้องไปชดใช้ค่าเสียหายให้กับบริษัทประกัน เดี๋ยวนะ เดี๋ยวผมขอถ่ายรูปก่อน” หมวดหนุ่มมัวแต่หาโทรศัพท์ หันมาอีกทีคู่กรณีก็ซิ่งซาเล้งหนีไปเสียแล้ว
ooooooo
มัทนีขับซาเล้งมาจอดหน้าร้านอาหารตามสั่งของเจ๊จวบผู้เป็นน้า เจ๊จวบปากร้ายแต่ใจดี โผงผางตรงไปตรงมา เมื่อแกเหลือบเห็นหลานสาวก็ละมือจากกระทะที่กำลังผัดข้าวบนเตาเดินอาดๆไปเล่นงาน
“มาแล้วเหรอนังตัวดี...แล้วไหนผักเจ๊ อยู่ไหน”
“ผัก...เอ้อ...ไม่มีแล้ว พอดี...”
“พอดีอะไร”
มัทนีไม่รู้จะตอบอย่างไร พลันหันไปเห็นรถมอเตอร์ไซค์ที่ชายหนุ่มกำลังขี่เข้ามาก็รีบหาผ้ามาคลุมซาเล้ง
“อะไรของเอ็งนังมัท ถามไม่ตอบ”
“ฉันเข้าไปล้างจาน ล้างห้องน้ำก่อนนะเจ๊”
มัทนีเดินหนีไปหลังร้าน ทิ้งเจ๊จวบยืนงงอยากจะตามไปด่า แต่บุญค้ำลูกค้าที่รอข้าวผัดตะโกนเสียงดังลั่น
“เจ๊...ข้าวผัดของฉันวันนี้จะได้กินมั้ย”
“รอนิดรอหน่อยไม่ได้หรือไง”
“รอได้ แต่กระทะเจ๊น่ะมันไหม้แล้ว”
กระทะข้าวผัดที่เจ๊จวบผัดไว้ควันลุกโขมง เจ๊ร้องวี้ดว้ายตกใจให้เอาน้ำมา บุญค้ำไม่รอช้าคว้าถังน้ำสาดโครมโดนหน้าเจ๊เต็มๆ
พิทยาธรขี่มอเตอร์ไซค์มาจอดเห็นความอลเวงนั้นและได้กลิ่นเหม็นไหม้ ถามว่ากลิ่นอะไร บุญค้ำตอบพรวดว่าข้าวผัดสูตรพิเศษ เล่นเอาเจ๊จวบหน้าหงิกยิ่งกว่าเดิม แต่พอได้ยินหมวดหนุ่มรูปหล่อสั่งข้าวหมูกระเทียม เจ๊รับคำพร้อมส่งรอยยิ้มหวานเจี๊ยบ
“ได้จ้ะ เดี๋ยวเจ๊จัดให้”
“อ้าว แล้วข้าวผัดของฉันล่ะเจ๊” บุญค้ำทวงถาม เจ๊ตอบแสนห้วนว่ารอก่อน ถ้ารอไม่ได้ก็ไปกินร้านอื่น บุญค้ำหน้าม้านพูดไม่ออก ได้แต่ค้อนปะหลับปะเหลือกแล้วเดินกลับมานั่งที่เดิม
มัทนีล้างจานอยู่หลังร้านได้ยินเสียงเจ๊จวบตะโกนบอกให้เอาน้ำแข็งเปล่าหนึ่งแก้วมาให้ลูกค้า หญิงสาวลุกมาชะเง้อเห็นชายหนุ่มเจ้าของรถมอเตอร์ไซค์ก็ลังเลไม่กล้า จนกระทั่งเจ๊ตะโกนเร่งก็เลยต้องไปหาหมวกมาใส่พรางหน้า ถือแก้วน้ำแข็งออกมาเสิร์ฟแล้วจะหลบเข้าหลังร้าน แต่โดนเจ๊เรียกมาเอาข้าวหมูกระเทียมไปให้ลูกค้ารูปหล่อ
“โต๊ะไหนหล่อ” มัทนีถามกลับ
“เอ็งว่าโต๊ะไหนหล่อก็โต๊ะนั้นแหละ”
มัทนีเดินตรงดิ่งไปหาบุญค้ำ เจ๊จวบแผดเสียงแปดหลอดห้ามตัวโก่ง คว้าจานข้าวตรงหน้าบุญค้ำไปให้ชายหนุ่มแล้วยืนบิดไปมาอย่างเขินๆ เพราะปิ๊งในความหล่อ แต่มัทนีไม่สนใจรีบเดินกลับหลังร้านเพื่อหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้า
