สารวัตรใหญ่

บริเวณหมู่บ้านชนกลุ่มน้อยกลางป่าซึ่งเป็นหมู่บ้านที่ถูกกองกำลังยาเสพติดยึดครอง เด็กชายเครียววัยสิบขวบกำลังแอบถ่ายภาพขบวนการค้ายาเสพติดอยู่ในมุมลับตาโดยไม่มีใครสังเกตเห็นชาวบ้านกลุ่มหนึ่งโดนบังคับให้บรรจุยาเสพติดใส่หีบห่อเพื่อเตรียมขนย้ายโดยมีชายฉกรรจ์ถือปืนยืนคุมและสั่งงาน เครียวแอบถ่ายอยู่สักครู่ได้ยินเสียงคนเดินมาก็รีบเก็บโทรศัพท์ซ่อนแล้วแกล้งนอนหลับ

หนานเอ็ม ผู้คุมหน้าโหดถือปืนเดินมาเห็นเด็กชายนอนหลับจึงเอาปืนเขี่ยให้ตื่น เครียวแสร้งงัวเงียลุกขึ้นงงๆ

“มานอนทำไมตรงนี้ ไปให้พ้น...ไป๊”

เครียวทำท่าจะเดินไปแต่โทรศัพท์มือถือร่วงลงพื้น หนานเอ็มคว้ามันขึ้นมาพร้อมส่งเสียงตวาดอย่างไม่พอใจ

“ข้าบอกแล้วใช่มั้ยว่าห้ามเอามือถือเข้าหมู่บ้าน”

“คือว่า...” เครียวอึกอัก หนานเอ็มไม่รอช้าเปิดดูภาพในโทรศัพท์พบว่าเป็นภาพแอบถ่ายสิ่งต้องห้ามก็ยิ่งหัวเสียถึงกับด่าลั่น

“ไอ้เด็กเวร...นี่คิดจะหักหลังข้างั้นรึ”

หนานเอ็มกระชากแมกกาซีนเตรียมจะยิงเด็กชายทิ้ง แต่เครียวรีบวิ่งหนีออกไปโดยมีเสียงปืนดังไล่หลังพร้อมเสียงตะโกนของหนานเอ็มที่บอกพรรคพวกให้ฆ่ามัน!

กะยอพี่สาวของเครียวอยู่ในกลุ่มชาวบ้านที่โดนบังคับให้บรรจุยาเสพติด เธอรู้เห็นเหตุการณ์สุดระทึกนั้นด้วยความหวาดกลัวและเป็นห่วงน้องชาย แต่เธอก็ช่วยอะไรไม่ได้แถมยังโดนขุนส่าหัวหน้าขบวนการค้ายาเสพติดยิงข่มขู่จนหวาดผวาไปทั้งกลุ่ม

เครียววิ่งหนีไม่คิดชีวิต กระทั่งไปเจอกลุ่มตำรวจตระเวนชายแดน เด็กชายจึงรอดตาย พร้อมกันนี้ก็ขอร้องให้ตำรวจช่วยชาวบ้านทุกคนที่โดนบังคับให้ทำงานผิดกฎหมาย

“ได้สิ แต่เธอต้องบอกพวกเราว่าทางเข้าหมู่บ้านมีกี่ทาง”

“ครับๆ ได้ครับ”

กลุ่มตำรวจตระเวนชายแดนนำโดยผู้กองใหญ่ที่มาพร้อมหมวดชาติและลูกน้องอีกจำนวนหนึ่ง ทุกคนวางแผนเตรียมประจัญบานกับคนร้ายอย่างไม่ขลาดกลัว

เมื่อขุนส่าได้รับรายงานจากลูกน้องว่ามีกลุ่มตำรวจตระเวนชายแดนช่วยเครียวไว้และกำลังจะบุกเข้ามาในหมู่บ้าน ขุนส่าก็เตรียมตั้งรับและสู้ไม่ถอย โดย จับกะยอเป็นตัวประกันและหากจนแต้มก็จะระเบิดหมู่บ้านนี้ทิ้งทันที

ใหญ่กับชาติต้องวางแผนกันอย่างรัดกุมเพื่อไม่ให้มีการสูญเสีย ซึ่งพวกเขาสามารถช่วยตัวประกันสำเร็จและจัดการกับเหล่าร้ายได้ราบคาบ แต่ใหญ่ก็พลาดท่าเสียทีโดนขุนส่ายิงบาดเจ็บก่อนที่มันจะสิ้นใจ

 ooooooo

เพียงวันถัดมา...หนังสือพิมพ์พาดหัวข่าว “วีรบุรุษ ตชด. จับตายแก๊งค้ายาช่วยชีวิตคนทั้งหมู่บ้าน”

คำแพงรับรู้ข่าวนี้จากบุญศรีผู้เป็นมารดาก็ตกใจถึงกับทำแจกันในมือหล่นแตกกระจาย

“คุณใหญ่!”